۱ این نامه از طرف پولُس است که به خواست خدا، رسول عیسای مسیح بوده و برای آن فرستاده شد تا وعدۀ زندگی ای را که در عیسای مسیح یافت می شود، اعلام کند. پولُس این نامه را به تیموتاووس نوشته است. ۲ ای فرزند عزیزم تیموتاووس! فیض، رحمت و سلامتی خدای پدر و سَروَر ما عیسای مسیح بر تو باد.
۳ من خدا را سپاس می گویم و مانند اجداد خود، او را با وجدان پاک عبادت می کنم. همین گونه تو را شب و روز در همه دعاهایم به یاد می آورم. ۴ وقتی اشکهای تو به یادم می آید، از خدا می خواهم که بتوانم تو را دوباره ببینم تا یکبار دیگر خوشی من کامل گردد. ۵ من آن ایمان بی ریای تو را خوب به خاطر دارم، همان ایمانی که اول در مادر کلانت لوئیس و مادرت افنیکی وجود داشت و اطمینان دارم که اکنون همان ایمان در وجود تو نیز زنده است. ۶ می خواستم برایت یادآوری کنم که وقتی من بر تو دست گذاشتم، هدیۀ خدا به تو داده شد. پس از تو می خواهم که این تحفه را همیشه در زندگی خود استفاده کنی، ۷ زیرا روحی که خدا به ما عطا کرده، نه روح ترس، بلکه روح قوت، محبت و حاکمیت بر نفس است.
۸ بنابر این از شهادت دادن به مسیح شرم نداشته باش و نه از من که به خاطر او زندانی هستم، بلکه با قدرت خدا در همه رنجهایی که به خاطر خبر خوش عیسای مسیح پیش می آید، شریک باش. ۹ این که خدا ما را نجات داد و به یک زندگی پاک و مقدس فرا خواند، نتیجۀ اعمال ما نبود بلکه مطابق با اراده و فیض خدا بود که از ازل در وجود عیسای مسیح به ما بخشید ۱۰ و اکنون با آمدن نجات دهندۀ ما عیسای مسیح آشکار شده است. او قدرت مرگ را از بین بُرد و با این خبر خوش، زندگی جاویدان را آشکار ساخت.
۱۱ خدا مرا به عنوان واعظ، رسول و معلم تعیین کرده است تا این خبر خوش را بشارت دهم. ۱۲ از همین سبب تمام رنجها را تحمل می کنم و از آن خجل نیستم، زیرا می دانم به چه کسی ایمان آورده ام و یقین دارم که او قادر است تا روز آخر آنچه را که به من سپرده است، حفظ کند. ۱۳ پس همه سخنان درست را که از من شنیده ای، با ایمان و محبتی که در عیسای مسیح است، سرمشق خود قرار بده، ۱۴ و به وسیلۀ روح مقدس که در ما ساکن است، آن امانت نیکو را که به تو سپرده شده است، حفظ کن.
۱۵ تو خود می دانی که در ولایت آسیا همه مرا ترک کرده اند، به شمول فیجِلس و هِرموجِنِس. ۱۶ خداوند رحمت خود را به خانوادۀ اُنیسیفوروس عطا فرماید زیرا او از زندانی بودن من نشرمید و بارها نیروی تازه به من بخشید. ۱۷ وقتی اُنیسیفوروس به شهر روم رسید، به جستجوی من پرداخت و با زحمت زیاد مرا پیدا کرد. ۱۸ خداوند در روز داوری به او رحمت دهد. همچنان تو خوب می دانی که او در شهر اِفِسُس چه خدمتهایی برای من کرده است.