۱ خداوند فرمود: «تو ای انسان خاکی، برای کوهستان اسرائیل نبوت کن و بگو که به کلام من، خداوند متعال، گوش بدهد که می‌گویم:
۲ دشمنانت به تو ریشخند زده و گفتند که بلندی‌های قدیمی تو متعلق به آنها هستند. ۳ پس به آنها نبوت کرده بگو که خداوند متعال چنین می‌گوید: آنها تو را ویران ساخته و از هر طرف مورد تاخت و تاز قرار دادند. آنگاه تو تحت تصرف ملتها قرار گرفتی و همه در مورد تو غیبت و بدگویی نمودند. ۴ پس ای کوهستان اسرائیل، به کلام من، خداوند متعال، توجه کن که به کوه‌ها، تپه‌ها، وادیها، دره‌ها، خرابه‌ها و شهرهای متروکی که مورد تاراج و تمسخر ملتهای همسایه قرار گرفتند، چه می‌گویم: ۵ آتش خشم من بر ضد این ملتها، مخصوصاً قوم ادوم شعله‌ور شده است، زیرا آنها شما را تحقیر کرده، تصرف نمودند و همۀ‌تان را غارت و تاراج کردند. ۶ بنابران برای سرزمین اسرائیل پیشگویی کن و از جانب من، خداوند متعال، به کوه‌ها، تپه‌ها، دره‌ها و وادیها بگو: من بر همسایه‌گانی که شما را تحقیر کرده‌اند بسیار خشمگین هستم، ۷ و من، خداوند متعال، به شما وعده می‌دهم که این مردم خود‌شان تحقیر و رسوا می‌شوند. ۸ اما تو ای کوهستان اسرائیل، درختهایت بار دیگر سبز می‌شوند و برای قوم برگزیدۀ من که به زودی به خانه و وطن خود بر خواهند گشت، میوه بار می‌آورند. ۹ من با تو هستم و به تو اطمینان می‌دهم که زمینت را قلبه کنند و در آن دانه بکارند. ۱۰ من جمعیت تو را زیاد می‌کنم. تمام مردم اسرائیل در آنجا ساکن می‌شوند. شهرهایت مسکون و خرابه‌هایت دوباره آباد می‌شوند ۱۱ و به تعداد انسان و حیوان می‌افزایم، آنها زیاد و بارور می‌گردند. شهرهایت مانند سابق آباد شده و تو را بیشتر از زمان گذشته برکت می‌دهم. آنگاه خواهی دانست که من خداوند هستم. ۱۲ قوم برگزیدۀ خود، اسرائیل را برایت بر‌می‌گردانم و آنها دوباره صاحب تو می‌گردند و فرزندان‌شان دیگر از گرسنگی نخواهند مُرد.
۱۳ خداوند متعال چنین می‌فرماید: ملتهای دیگر می‌گویند که این سرزمین مردم خود را از بین می‌برد و آنها را بی‌اولاد می‌سازد. ۱۴ من، خداوند متعال، می‌گویم که این سرزمین دیگر مردم را نمی‌خورد و ساکنان خود را بی‌اولاد نمی‌سازد، ۱۵ و بعد از این به ملتهای دیگر اجازه نمی‌دهم که این سرزمین را مسخره نمایند و فرزندان این وطن را غارت کنند.» خداوند متعال چنین فرموده است.
۱۶ کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۱۷ «ای انسان خاکی، وقتی قوم اسرائیل در کشور خود زندگی می‌کردند، آن را با اعمال زشت خود آلوده ساختند. کردار آنها در نظر من مانند ناپاکی یک زن در هنگام عادت ماهانه‌اش، نجس بود. ۱۸ آنها با خون‌ریزی و بُت‌پرستی آن سرزمین را نجس ساختند، بنابران بر آنها خشمگین شدم. ۱۹ آنها را در بین ملتها و کشورهای جهان پراگنده ساختم و به این ترتیب آنها را مطابق کردار و رفتار‌شان جزا دادم. ۲۰ اما وقتی‌که در کشورهای دیگر رفتند، نام مقدس مرا بی‌حرمت ساختند، زیرا مردم می‌گفتند: «اینها قوم برگزیدۀ خداوند هستند که از سرزمین او رانده شده‌اند.» ۲۱ من نگران نام قدوس خود هستم که مردم اسرائیل به هر جایی که رفتند، آن را بی‌حرمت کردند.
۲۲ پس به قوم اسرائیل بگو که خداوند متعال چنین می‌فرماید: کاری را که می‌خواهم بکنم به‌خاطر شما نیست بلکه به‌خاطر نام قدوس خودم است که شما آن را در هر کشوری که رفتید، بی‌حرمت ساختید. ۲۳ عظمت نام خود را که در میان ملتهای دیگر، بی‌حرمت شده است نشان می‌دهم و به‌وسیلۀ شما قدوسیت خود را در برابر چشمان آنها آشکار می‌سازم، آنگاه آنها می‌دانند که من خداوند هستم. من، خداوند متعال، این را گفته‌ام. ۲۴ شما را از بین قومها و کشورهای دیگر جمع می‌کنم و به وطن خود‌تان می‌آورم. ۲۵ بر شما آب پاک را می‌پاشم و شما را از همه آلوده‌گی‌ها و بُتهای‌تان پاک می‌سازم. ۲۶ یک قلب جدید به شما می‌بخشم و روح تازه‌ای را در وجود‌تان قرار می‌دهم. قلب سنگی و نا‌مُطیع را از شما دور کرده، در عوض قلب نرم و مُطیع به شما می‌دهم. ۲۷ روح خود را در وجود‌تان جا می‌دهم تا احکام و قوانین مرا اطاعت نمایید. ۲۸ در سرزمینی که به پدران‌تان بخشیدم ساکن شده، قوم برگزیدۀ من می‌شوید و من خدای‌تان می‌باشم. ۲۹ شما را از آلوده‌گی‌ها پاک می‌سازم، غله را برای‌تان فراوان می‌کنم و دیگر روی قحطی را نمی‌بینید. ۳۰ به میوۀ درختها و محصول کِشتزارها می‌افزایم و دیگر به‌خاطر قحطی در میان ملتهای بیگانه، خوار و حقیر نمی‌شوید. ۳۱ آنگاه رفتار زشت گذشتۀ‌تان را به‌یاد می‌آورید و کردار پلید خود را در نظر گرفته و از اعمال زشت‌تان از خود متنفر و بیزار می‌شوید. ۳۲ ای قوم اسرائیل، بدانید که من این کارهای نیک را به‌خاطر شما نمی‌کنم، پس در حقیقت باید از اعمال گذشتۀ‌تان خجالت بکشید!» خداوند متعال چنین فرموده است.
۳۳ خداوند متعال می‌فرماید: «در آن روزی که شما را از گناهان‌تان پاک سازم، شهرها را مسکون و خرابه‌ها را دوباره آباد می‌کنم. ۳۴ زمینی که در نظر مردم رهگذر ویران و متروک بود، قلبه می‌شود ۳۵ و آنها می‌گویند: «این زمین، خشک و بی‌حاصل بود، حالا مانند باغ عدن شده است. خرابه‌ها و شهرهای ویران، مستحکم و پُر از جمعیت شده‌اند.» ۳۶ آنگاه کشورهای همسایه که هنوز باقی مانده‌اند، می‌دانند که من، خداوند، ویرانه‌ها را دوباره آباد کرده‌ام و زمینهای پژمرده و متروک را بار دیگر سرسبز ساخته‌ام. من، خداوند، این را گفته‌ام.»
۳۷ خداوند متعال می‌فرماید: «بار دیگر می‌گذارم که قوم اسرائیل به حضور من دعا کنند تا من آن را اجابت نموده و جمعیت آنها را مانند گلۀ گوسفند زیاد بسازم. ۳۸ همان‌طوری که شهر اورشلیم در گذشته، در روزهای عید پُر از گوسفندهای قربانی می‌شد، شهرهای ویران و متروک هم پُر از جمعیت می‌گردند. آنگاه همه خواهند دانست که من خداوند هستم.»