۱ کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۲ «ای انسان خاکی، رویت را به‌سوی کوه سِعیر بگردان و بر ضد مردم ادوم نبوت کن ۳ و بگو که خداوند متعال چنین می‌فرماید:
ای کوهستان سِعیر، من دشمن تو هستم.
دست خود را دراز می‌کنم
و تو را ویران و متروک می‌سازم.
۴ شهرهایت را خراب می‌کنم
و تو ویران می‌شوی
آنگاه می‌دانی که من خداوند هستم.
۵ تو دشمن همیشه‌گی قوم اسرائیل بوده‌ای. در وقتی‌که مردم اسرائیل به‌خاطر گناهان‌شان مجازات می‌شدند تو هم در کُشتن آنها سهم گرفتی. ۶ بنابران من، خداوند متعال، به نام خودم سوگند می‌خورم که مرگ به سراغت می‌آید و از آن فرار کرده نمی‌توانی، زیرا از مرگ و ریختن خون دیگران لذت می‌بُردی. ۷ کوهستان سِعیر را ویران و متروک می‌سازم و کسانی را که در آن رفت و آمد می‌کنند، از بین می‌برم. ۸ کوه‌ها را با اجساد کُشته‌شده‌گان می‌پوشانم و کوه‌ها، تپه‌ها، دره‌ها و وادی‌ها را از اجساد کسانی که در جنگ کُشته شده‌اند، پُر می‌کنم. ۹ من تو را برای همیشه ویران می‌کنم و شهرهایت دیگر هرگز آباد نمی‌شوند. آنگاه خواهی دانست که من خداوند هستم.
۱۰ با وجود اینکه من در سرزمین اسرائیل حضور داشتم، تو گفتی مردم اسرائیل و یهودا متعلق به من هستند و سرزمین آنها را تصرف می‌کنم. ۱۱ بنابران آن‌چنان‌که من خداوند زنده هستم، به نام خودم سوگند می‌خورم که به‌خاطر خشم و حسادت و نفرتی که نسبت به قوم اسرائیل داشته‌ای، تو را جزا می‌دهم و وقتی تو را به سزای اعمالت برسانم، آنگاه قوم اسرائیل خواهد دانست که به سبب آنچه بر سر ایشان آورده‌ای، تو را مجازات کرده‌ام. ۱۲ همچنان تو خواهی دانست که من، خداوند، سخنان تحقیر‌آمیزت را که بر ضد کوه‌های اسرائیل گفتی، شنیدم. تو گفتی: «آنجا ویران شده و برای چور و چپاول به ما داده شده است.» ۱۳ همچنان با غرور و تکبر سخنان زیادی بر ضد من گفته‌ای و من همه را شنیده‌ام.»
۱۴ خداوند متعال به کوهستان سِعیر می‌فرماید: «من تو را ویران می‌سازم و تمام مردم روی زمین شاد می‌شوند، ۱۵ زیرا وقتی سرزمین اسرائیل که متعلق به من بود، ویران شد، تو خوشحال شدی. پس کوهستان سِعیر و کشور ادوم، همه کاملاً ویران می‌شوند و آنگاه خواهند دانست که من خداوند هستم.»