۱خداوند کلام خداوند بر من نازل شد: ۲«ای انسان خاکی، رویت را بسوی کوه سعیر بگردان و علیه آن پیشگویی کن ۳و بگو خداوند متعال چنین می فرماید: ای کوهستان سعیر من دشمن تو هستم. دست خود را دراز می کنم و ترا ویران و متروک می سازم. ۴شهرهایت را خراب و ویران می کنم تا غیر مسکون شوی و بدانی که من خداوند هستم.
۵تو دشمن همیشگی قوم اسرائیل بوده ای. در وقتی که مردم اسرائیل بخاطر گناهان شان مجازات می شدند تو هم در کشتن آن ها سهم گرفتی. ۶بنابران من، خداوند متعال، بحیات خودم قسم، که مرگ بسراغت می آید و از مرگ فرار کرده نمی توانی، زیرا از مرگ و ریختن خون دیگران لذت می بری. ۷کوهستان سعیر را ویران و متروک می سازم و کسانی که در آن رفت و آمد کنند از بین می برم. ۸کوهها را با اجساد مقتولین می پوشانم و کوهها، تپه ها، دره ها و دریاها را از جنازه های کسانی که در جنگ کشته شده اند، پُر می کنم. ۹من ترا برای همیشه ویران می کنم و شهرهایت دیگر هرگز آباد نمی شوند. آنگاه می دانی که من خداوند هستم.
۱۰باوجودیکه من در سرزمین اسرائیل بودم، تو گفتی مردم اسرائیل و یهودا متعلق به من هستند و سرزمین آن ها را تصرف می کنم. ۱۱بنابران آنچنان که من خداوند زنده هستم، بحیات خودم سوگند، بخاطر خشم و حسد و کینه ای که نسبت به قوم اسرائیل داشته ای، ترا جزا می دهم و وقتی ترا به سزای اعمالت برسانم، آنگاه تو مرا خواهی شناخت، ۱۲و خواهی دانست که من، خداوند سخنان تحقیر آمیزت را شنیدم که گفتی سرزمین اسرائیل ویران شده است و من آن را می بلعم. ۱۳همچنین با غرور و تکبر سخنان زیادی برضد من گفته ای و من همه را شنیدم.»
۱۴خداوند متعال به کوهستان سعیر می فرماید: «من ترا ویران می سازم و تمام مردم روی زمین شاد می شوند، ۱۵زیرا وقتی سرزمین اسرائیل که متعلق به من بود، ویران شد شما خوشحال شدید. پس کوهستان سعیر و کشور ادوم، همگی بکلی ویران می شوند و آنگاه می دانند که من خداوند هستم.»