کتاب حِزقیال نبی

فصل سی و چهارم

پادشاهان اسرائیل نمونه‌ای از چوپانان بی‌وفا

۱ کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۲ «ای انسان خاکی، چوپانان اسرائیل را سرزنش نما و برای‌شان نبوت کن و بگو که خداوند متعال چنین می‌فرماید: وای بر شما ای چوپانان اسرائیل، وظیفۀ شما این است که گله را بچرانید اما شما در فکر سیر کردن شکم خود هستید. ۳ شما قیماق شیر آنها را می‌خورید، از پشم‌شان برای خود لباس می‌دوزید، گوسفندهای چاق و چله را می‌کُشید و گوشت‌شان را می‌خورید اما گله را نمی‌چرانید. ۴ به حیوانات ضعیف گله کمک نکرده‌اید، مریضهای آنها را درمان نکرده‌اید، پاهای شکسته شدۀ آنها را معالجه نکرده‌اید، به دنبال آنهایی که از گله جدا مانده و گم شده‌اند، نرفته‌اید بلکه با زور و ستم بر آنها حکومت کرده‌اید. ۵ بنابران چون چوپان و سرپرست نداشتند، همه پراگنده شده و خوراک حیوانات وحشی گردیدند. ۶ بلی، گلۀ من بر کوه‌ها و تپه‌ها آواره و در سراسر روی زمین پراگنده گردیدند و هیچ‌کسی به جستجوی آنها نرفت.

۷ پس ای چوپانان، به کلام من که خداوند هستم گوش دهید: ۸ آن‌چنان‌که من خداوند زنده هستم، به نام خودم سوگند که چون شما از گلۀ من مراقبت نکردید و به دنبال گوسفندهای گمشدۀ من نرفتید و گذاشتید که خوراک حیوانات وحشی شوند، به آنها خوراک ندادید بلکه از گوشت آنها شکم خود را سیر کردید، ۹ بنابران، ای چوپانان کلام خداوند را بشنوید! ۱۰ خداوند متعال چنین می‌فرماید: بدانید که من دشمن شما هستم و گوسفندهای خود را از دست شما می‌گیرم تا دیگر نتوانید خود را سیر کنید و نمی‌گذارم که دیگر چوپان آنها باشید. گوسفندهای خود را از چنگ شما نجات می‌دهم تا آنها را نخورید.»

خداوند، نمونه‌ای چوپان نیکو

۱۱ خداوند متعال می‌فرماید: «خودم به سراغ گوسفندهایم می‌روم و از آنها مراقبت می‌کنم. ۱۲ همان‌طوری که یک چوپان گوسفندهای پراگندۀ خود را جمع می‌کند و مراقب آنها می‌باشد، من هم گوسفندهای خود را که در آن روز مصیبت و بدبختی پراگنده شده بودند، جمع می‌کنم. ۱۳ آنها را از کشورها و از بین مردمان بیگانه بیرون می‌آورم و به وطن خود‌شان بر‌می‌گردانم. آنها را بر کوه‌های سرسبز اسرائیل و در کنار آب روان پرورش داده و همۀ آن سرزمین را در اختیار‌شان می‌گذارم. ۱۴ آنها را در چراگاه‌های خوب و بر فراز کوه‌ها می‌چرانم. آنجا در چراگاه‌های سرسبز استراحت می‌کنند و بر کوه‌های بلند اسرائیل می‌چرند. ۱۵ خودم چوپان آنها بوده و آنها را می‌گذارم که در آسوده‌گی و آرامی بخوابند. خداوند متعال فرموده است.

۱۶ به سراغ گمشده‌گان می‌روم و آنهایی را که از گله جدا شده‌اند، می‌آورم. زخمهای مجروحین را درمان می‌بخشم و به ضعیفان قوت و نیرو می‌دهم اما گوسفندهای قوی و چاق را از بین می‌برم و آنها را با عدل و انصاف محاکمه می‌کنم.

۱۷ ای گلۀ من، من خداوند متعال، بین هر کدام شما داوری کرده و گوسفندها و بُزها یعنی خوب و بد را از هم جدا می‌کنم. ۱۸ بعضی از شما با خوردن بهترین علفها قانع نمی‌شوید و آنچه را هم که از آنها باقی می‌ماند، پایمال می‌کنید. شما وقتی از آب گوارا و پاک می‌نوشید، بقیۀ آب را با پاهای‌تان گِل‌آلود می‌سازید. ۱۹ پس آیا درست است که گوسفندهای دیگر من، علف پایمال شدۀ شما را بخورند و آبی را که گِل‌آلود کرده‌اید بنوشند؟

۲۰ بنابران من، خداوند متعال، بین گوسفندهای چاق و لاغر داوری می‌کنم، ۲۱ زیرا شما گوسفندهای ضعیف و لاغر را از گله دور رانده، با شاخ می‌زنید و به هر طرف پراگنده می‌سازید. ۲۲ من گلۀ خود را نجات می‌دهم و دیگر نمی‌گذارم که در حق آنها ظلم شود. بین گوسفندهای خود داوری می‌کنم و خوب و بد را از هم جدا می‌سازم. ۲۳ برای آنها یک پادشاه را مانند خادم خود داوود، به عنوان چوپان و راهنما تعیین می‌کنم و او از آنها مراقبت می‌نماید. ۲۴ من، خداوند، خدای آنها بوده و آن پادشاه مانند داوود بر آنها سلطنت می‌کند. من، خداوند این را گفته‌ام. ۲۵ عهد می‌کنم که آنها در امنیت زندگی کنند. حیوانات خطرناک را از سرزمین‌شان بیرون می‌رانم تا بتوانند که در صحرا و در جنگل به آسوده‌گی و بدون خطر استراحت کنند. ۲۶ آنها را در اطراف کوه خود برکت می‌دهم و باران رحمت خود را در موسمش می‌فرستم. ۲۷ درختها و مزرعه‌ها میوه و محصول فراوان بار می‌آورند و در خاک و وطن خود در امنیت زندگی می‌کنند و وقتی‌که آنها را از یوغ و زنجیر اسارت رها کنم و دست و پای‌شان را از بند غلامی آزاد سازم، آنگاه می‌دانند که من خداوند هستم. ۲۸ دیگر هیچ قومی آنها را غارت و تاراج نمی‌کند و حیوانات وحشی آنها را نمی‌کُشد. همه در آرامش و آسایش به سر می‌برند و هیچ‌کسی باعث ترس آنها نمی‌شود. ۲۹ برای‌شان کِشتزارهای حاصلخیز آماده خواهم کرد تا دیگر از قحطی در زمین تلف نشوند و نزد قومهای بیگانه تحقیر و شرمنده نگردند. ۳۰ آنگاه می‌دانند که من خداوند، خدای‌شان، با آنها هستم و آنها، یعنی بنی‌اسرائیل، قوم برگزیدۀ من هستند. من، خداوند متعال، این را گفته‌ام. ۳۱ شما گوسفندهای چراگاه من هستید و من خدای شما هستم.» خداوند متعال چنین می‌فرماید.