۱ وقتی زمین را بین قبایل اسرائیل تقسیم می‌کنید، باید یک حصۀ آن که طولش دوازده و نیم کیلومتر و عرضش ده کیلومتر باشد، برای خداوند وقف کنید. تمام این ساحه مقدس به شمار می‌رود. ۲-۳ این ساحۀ مقدس باید به دو حصۀ مساوی تقسیم گردد، یعنی طول هر حصۀ آن دوازده و نیم کیلومتر و عرض آن پنج کیلومتر باشد. در یکی از این دو حصه باید عبادتگاه خداوند و جایگاه‌مقدس ساخته شود. مساحت عبادتگاه باید دو صد و پنجاه متر مربع و زمین خالی دَورا‌دَور آن به عرض بیست و پنج متر باشد. ۴ این قسمت زمین، مقدس خواهد بود و برای کاهنانی که در حضور خداوند در عبادتگاه خدمت می‌کنند، در نظر گرفته شود. در این زمین خانه‌های ایشان و عبادتگاه مقدس خواهد بود. ۵ حصۀ دیگر آن هم که طول دوازده و نیم کیلومتر و عرض آن پنج کیلومتر است ملکیت و منازل لاویانی باشد که در عبادتگاه خداوند اجرای وظیفه می‌کنند.
۶ در پهلوی این ساحۀ مقدس، یک حصه زمین دیگر هم به طول دوازده و نیم کیلومتر و عرض دو و نیم کیلومتر باید تعیین گردد تا شهری برای سکونت مردم اسرائیل بوده و آنها مالک آن باشند.
۷ در دو سمت ساحۀ مقدس، زمینی برای پادشاه کشور اختصاص داده شود. یکی در قسمت غربی و دیگری در حصۀ شرقی که طول هر یک از این دو قطعه زمین مساوی به مجموعِ عرض ساحۀ مقدس و عرض شهر باشد. این زمین از شرق و غرب موازی به سرحد یکی از قبایل اسرائیل باشد. ۸ این دو قطعه زمین سهم پادشاه کشور است. به این ترتیب آنها دیگر بر قوم ظلم نمی‌کنند و بقیۀ زمین را به قبایل اسرائیل می‌دهند.
۹ خداوند متعال می‌فرماید: «ای پادشاهان اسرائیل، از ظلم و ستم به مردم دست بکشید و عدالت و انصاف را پیشۀ خود سازید و دیگر هرگز نباید مردم را از مُلک و خانه‌های‌شان بیرون برانید. من، خداوند متعال، این را به شما می‌گویم.
۱۰ همه باید از وزن و مقیاسهای دقیق کار بگیرید. ۱۱ ایفه که معیار اندازه‌گیری مواد خشک و بَت که معیار اندازه‌گیری مواد مایع است، باید به یک اندازه باشد. یعنی هر یک، دهم حصۀ یک حومِر که واحد وزن است باشد. ۱۲ یک مثقال باید مساوی به بیست جیره و یک منا برابر به شصت مثقال باشد.
۱۳-۱۵ مقدار هدیه‌هایی که تقدیم می‌کنید به این ترتیب است:
اینها هدیه‌های آردی و قربانی‌های سوختنی و سلامتی هستند که مردم اسرائیل باید برای کَفارۀ گناهان خود بیاورند. این امر من، خداوند متعال است. ۱۶ تمام مردم اسرائیل باید هدیه‌های خود را به حکمران قوم بدهند ۱۷ و مسؤولیت پادشاه این است که در ایام عید، روز اول ماه‌های قمری، روزهای سَبَت و برگزاری سایر مراسم دینی، قربانی سوختنی، هدیه‌های آردی و هدیه‌های نوشیدنی را برای کَفارۀ گناهان مردم تهیه کند.»
۱۸ خداوند متعال می‌فرماید: «در روز اول ماه اول سال، برای مراسم پاک ساختن عبادتگاه خداوند، یک گاو جوان بی‌عیب را قربانی کن. ۱۹ کاهن کمی از خون این قربانی را گرفته آن را بر چوکات دروازۀ عبادتگاه، بر چهار گوشۀ قربانگاه و چوکات دروازۀ حویلی داخلی بپاشد. ۲۰ همچنان در روز هفتم ماه، برای هر‌کسی که نا‌خواسته یا از از روی نادانی گناهی کرده باشد، همین کار را انجام بده. به این ترتیب عبادتگاه خداوند پاک می‌شود.
۲۱ در روز چهاردهم ماه اول سال، مراسم عید‌فِصَح را برای هفت روز برگزار کنید. در ظرف این هفت روز باید تنها نان بدون خمیرمایه خورده شود. ۲۲ در روز اول عید، حکمران باید برای کَفارۀ گناه خود و گناه تمام قوم اسرائیل یک گاو قربانی کند. ۲۳ در هر هفت روز عید، او باید هفت گاو و هفت قوچ را که سالم و بی‌عیب باشند به عنوان قربانی سوختنی به حضور من تقدیم کند. همچنان هر روز یک بُز نر را برای رفع گناه قربانی نماید. ۲۴ با هر گاو و هر قوچ چهارده کیلوگرام آرد و چهار لیتر روغن تقدیم نماید.
۲۵ در روز پانزدهم ماه هفتم سال، عید خیمه‌ها را برای هفت روز جشن بگیرید. در مدت هفت روز این عید، حکمران باید قربانی گناه، قربانی سوختنی، هدیه‌های آردی و روغن تقدیم کند.»