۱ خداوند فرمود: «ای انسان خاکی، یک شمشیر تیز را که مانند تیغ سلمانی باشد بگیر و با آن موی سر و ریش خود را بتراش. بعد موها را در یک ترازو بگذار و به سه حصه تقسیم کن. ۲ یک حصۀ آن را پس از ختم محاصره، در بین نقشۀ شهر در آتش بسوزان. حصۀ دیگر آن را با شمشیر تکه‌تکه کن و به اطراف نقشۀ شهر بپاش و حصۀ سوم را در مسیر باد قرار بده تا پراگنده شود و من شمشیری را به دنبال آن می‌فرستم. ۳ سپس چند تار مو را نیز بگیر و در زیر لباس خود ببند. ۴ چند تار موی دیگر را هم بگیر و آن را در آتش انداخته بسوزان. این علامتی می‌باشد که آتشی روشن شده و تمام خاندان اسرائیل را فرا خواهد گرفت.»
۵ خداوند متعال چنین فرمود: «این شهر اورشلیم است. من آن را در بین قومهای جهان قرار دادم و کشورهای دیگر را در اطراف آن. ۶ اما شما مردم اورشلیم از احکام و قوانین من سرکشی کردید و بدتر از قومهای اطراف خود شدید. اوامر مرا رد نمودید و به فرایض من توجه نکردید. ۷ چون شما زیادتر از قومهای دیگر سرکش هستید و از احکام و فرایض من اطاعت نکردید. شما حتی از رسوم و قوانین مردم دیگر هم پیروی نکردید، ۸ بنابران من، خداوند متعال، دشمن شما هستم و در حضور تمام ملتهای جهان شما را مجازات می‌کنم. ۹ پس به‌خاطر اعمال زشت‌تان، شما را چنان جزای سنگین می‌دهم که نظیرش در گذشته دیده نشده و در آینده هم دیده نخواهد شد. ۱۰ وضع اورشلیم چنان بد خواهد شد که والدین، فرزندان خود را و فرزندان، والدین خود را خواهند خورد. آنگاه من تو را مجازات نموده و کسانی را که زنده بمانند به سراسر دنیا پراگنده خواهم ساخت. ۱۱ بنابرین خداوند متعال می‌فرماید: به حیات خود قسم می‌خورم که چون شما با اعمال زشت و پلید‌تان عبادتگاه مرا آلوده کردید، رشتۀ زندگی شما را بدون رحم قطع می‌کنم. ۱۲ یک حصۀ‌تان از قحطی و مرض می‌میرید، یک حصۀ‌تان به‌وسیلۀ شمشیر کُشته می‌شوید و حصۀ دیگر شما را به سراسر جهان پراگنده می‌سازم و شمشیر دشمن را به تعقیب‌تان می‌فرستم.
۱۳ بعد آتش غضب من خاموش می‌شود و با ریختن خشم خود بر آنها، آرام می‌گیرم. آنگاه خواهند دانست که من، خداوند هستم و در غیرت خود سخن گفته‌ام. ۱۴ برعلاوه سرزمین شما را ویران و خود‌تان را رسوا می‌کنم تا هر‌کسی که از آنجا بگذرد، عبرت بگیرد. ۱۵ شما را مایۀ تمسخر و عبرت قومهای اطراف‌تان می‌گردانم تا همه بدانند که وقتی بالای قومی قهر شوم، آنها را به شدت مجازات می‌کنم. شما این را از زبان من که خداوند هستم می‌شنوید. ۱۶ قحطی و تباهی را مانند تیرهای مرگبار در بین شما می‌فرستم. آن قحطی به قدری شدید می‌شود که از کمبودی غذا و گرسنه‌گی هلاک می‌گردید. ۱۷ قحطی و حیوانات درنده را بر ضد شما می‌فرستم تا شما و فرزندان‌تان را از بین ببرند. مرض و خون‌ریزی به سراغ‌تان می‌آیند و با دَم شمشیر دشمن کُشته می‌شوید. شما این را از زبان من که خداوند هستم می‌شنوید.»