۱ پس از چهارده سال، دوباره با برنابا به اورشلیم برگشتم و تیطوس را نیز با خود بُردم. ۲ من از خدا الهام گرفتم و به آنجا رفته در ارتباط رسانیدن خبر خوش در میان غیر یهودیان گزارش دادم. البته اول آن را به شکل خصوصی به اشخاص برجستۀ کلیسا شریک ساختم تا زحمتهای گذشته و فعالیت امروزی من بیهوده نباشد. ۳ همسفر من تیطوس اگر چه یونانی بود، با وجود آن او را مجبور نکردند که ختنه شود، ۴ اگر چه عده یی که وانمود می کردند ایماندار هستند، می خواستند او را ختنه کنند. آنها مانند جاسوسان مخفیانه در میان ما رخنه کرده بودند تا از آن آزادی که در عیسای مسیح داریم آگاهی یابند و ما را دوباره به بنده گی بکشند. ۵ اما به آنها یک لحظه هم فُرصت ندادیم، زیرا می خواستیم که حقیقت خبر خوش همیشه برای شما محفوظ بماند.
۶ اما آنهایی که ظاهراً اشخاص برجسته در کلیسا بودند، چیزی به پیام ما اضافه نکردند. نام و نشان آنها برای من اهمیتی ندارد، زیرا خدا آدمها را به ظاهر قضاوت نمی کند. ۷ برعکس آنها به این حقیقت پی بُردند که خدا برای من وظیفۀ اعلام خبر خوش به غیر یهودیان را داده است، یعنی کسانی که ختنه نشده اند. همان طور که وظیفۀ اعلام خبر خوش به یهودیان را به پِطرُس سپرده بود، یعنی کسانی که ختنه شده اند. ۸ همان خدایی که به من قدرت داد تا رسول غیر یهودیان باشم، به پِطرُس نیز قدرت بخشید تا رسول یهودیان باشد. ۹ وقتی یعقوب، پِطرُس و یوحنا که اشخاص برجستۀ کلیسا بودند، فیض خدا را که به من عطا شده بود مشاهده کردند، دست من و برنابا را به علامت همکاری فشردند و موافقت کردند که ما نزد غیر یهودیان برویم و آنها در میان یهودیان کار کنند. ۱۰ تنها درخواستی که داشتند این بود که در فکر فقرا باشیم، یعنی همان کاری که خودم نیز می خواستم انجام دهم.
۱۱ اما وقتی پِطرُس به شهر انطاکیه سوریه آمد، روبرو با او مخالفت کردم، چون کاملاً مقصر بود. ۱۲ پِطرُس با ایمانداران غیر یهود که ختنه نشده بودند غذا می خورد، اما با رسیدن پیروان مسیح که یهودی مادرزاد بودند و از طرف یعقوب فرستاده شده بودند، خود را کنار کشید و دیگر با غیر یهودیان نان نخورد چون ترس داشت که مبادا کسانی را که به ختنه کردن پابند بودند، برنجاند. ۱۳ دیگر ایمانداران یهودی نیز از این ریاکاری او پیروی کردند تا حدی که برنابا نیز زیر تأثیر آنها قرار گرفت. ۱۴ وقتی دیدم که رفتار آنها با حقیقت خبر خوش یکی نیست، در حضور همه به پِطرُس خطاب کرده گفتم: «اگر تو با این که یهودی هستی، مانند غیر یهودیان زندگی می کنی و نه مانند یهودیان، چطور می توانی غیر یهودیان را مجبور سازی که مانند یهودیان زندگی کنند؟»
۱۵ ما که یهودی مادرزاد هستیم و نه غیر یهودی گناهکار، ۱۶ خوب می دانیم که هیچ کس با اجرای احکام شریعت در حضور خدا عادل شمرده نمی شود، مگر این که به عیسای مسیح ایمان بیاورد. ما خود نیز به عیسای مسیح ایمان آوردیم تا به وسیلۀ ایمان و نه با اجرای شریعت، عادل شمرده شویم، زیرا هیچ کس نمی تواند با انجام احکام شریعت عادل شمرده شود.
۱۷ پس اگر در تلاش برای رسیدن به عدالتی که در مسیح یافت می شود، مردم ما را مانند غیر یهودیان گناهکار شمار کنند، آیا در آن صورت مسیح را سبب گناه خود بدانیم؟ هرگز نه! ۱۸ زیرا اگر آنچه را که خود ویران کرده ام بار دیگر بنا کنم، در آن صورت نشان می دهم که شخص گناهکار هستم. ۱۹ بر اساس شریعت موسی، مُرده ام. پس دیگر تحت شریعت نیستم بلکه برای خدا زندگی می نمایم. ۲۰ من با مسیح بر صلیب کشیده شدم، حالا آن کسی که زندگی می کند من نیستم، بلکه مسیح است که در من زندگی می کند. در خصوصِ این زندگی جسمانی که اکنون دارم، فقط به وسیلۀ ایمان به پسر خدا زندگی می کنم که به من محبت کرد و جان خود را به خاطر من داد. ۲۱ فیض خدا را بیهوده نمی شمارم، زیرا اگر عدالت از راه شریعت حاصل می شد، مرگ مسیح بی فایده می بود.