۱ ای غلاطیان نادان! مرگ عیسای مسیح چنان به روشنی برای تان بیان گردید که گویا او در برابر چشمان تان بر صلیب کشیده شد. پس چه کسی شما را جادو کرده است که از حقیقت اطاعت نکنید؟ ۲ من از شما می پرسم که آیا شما روح مقدس را از راه انجام دادن شریعت به دست آوردید، یا از شنیدن خبر خوش و ایمان آوردن به آن؟ ۳ پس چطور می توانید به این اندازه نادان باشید؟ شما که با روح مقدس شروع کردید، آیا اکنون می خواهید با قدرت جسمانی خود به کمال برسید؟ ۴ آیا این همه چیزهایی که بر شما واقع شد، بی فایده بود؟ من فکر نمی کنم که این طور بوده باشد. ۵ آیا خدایی که روح خود را به شما می بخشد و در میان شما معجزه ها می کند، این کارها را به خاطر این که احکام شریعت را بجا می آورید انجام می دهد و یا این که خبر خوش را می شنوید و به آن ایمان می آورید؟
۶ برای ابراهیم درست همین طور شد. «او به خدا ایمان آورد و خدا این را برای او عدالت شمرد.» ۷ پس باید بدانید کسانی که ایمان دارند، فرزندان حقیقی ابراهیم هستند. ۸ چون نوشته های پیامبران پیشگویی می کند که خدا غیر یهودیان را از راه ایمان عادل می شمارد، زیرا قبلاً به ابراهیم این خبر خوش را اعلام کرده بود: «به وسیلۀ تو، همه ملتها برکت خواهند یافت.» ۹ پس کسانی که ایمان دارند، در برکت های ابراهیم که ایمان داشت، شریک هستند.
۱۰ همه کسانی که به احکام شریعت تکیه می کنند لعنت شدند، چنان که در تورات نوشته شده است: «لعنت به هر کسی که تمام احکامی را که در کتاب شریعت موسی نوشته شده است، بجا نیاورد.» ۱۱ واضح است که هیچ کس در نظر خدا به وسیلۀ شریعت عادل شمرده نمی شود زیرا «شخص عادل به وسیلۀ ایمان زندگی می کند.» ۱۲ اما شریعت کاری به ایمان ندارد، زیرا در تورات نوشته شده است: «کسی که به احکام شریعت عمل می کند، با اجرای احکام شریعت زندگی خواهد یافت.»
۱۳ وقتی مسیح به خاطر ما مورد لعنت قرار گرفت، ما را از لعنت شریعت آزاد کرد زیرا نوشته شده است: «هر کسی که بر صلیب آویخته شود، لعنت خدا بر اوست.» ۱۴ این همه واقع شد تا برکتی را که خدا به ابراهیم وعده داده بود، به وسیلۀ عیسای مسیح به غیر یهودیان برساند تا ما روح وعده شدۀ خدا را از راه ایمان به دست آوریم.
۱۵ ای ایمانداران! می خواهم از زندگی روزمره یک مثال برای تان بیاورم؛ هیچ کس نمی تواند پیمانی را که میان دو شخص بسته شده است، بشکند یا به آن چیزی اضافه کند. ۱۶ به این صورت برای ابراهیم و نسل او، وعده یی داده شده است. اما در این وعده گفته نمی شود نسلها، تا شامل بسیاری گردد بلکه می گوید به نسل تو که هدف آن همان مسیح است. ۱۷ هدف من این است که شریعت موسی که چهار صد و سی سال بعد برقرار گردید، نمی تواند پیمانی را که خدا با ابراهیم بست، از بین ببرد و وعدۀ خدا را باطل سازد، ۱۸ زیرا اگر میراث بر شریعت استوار باشد، دیگر به وعده استوار نیست اما خدا آن را از راه وعده به ابراهیم بخشید.
۱۹ پس هدف از شریعت موسی چه بود؟ شریعت برای نشان دادن گناه اضافه شد و باید تا زمان ظهور آن نسلی که به ابراهیم وعده شده بود، دوام می یافت. تورات به وسیلۀ فرشته گان و به دست موسی که یک میانجی بود، برقرار شد. ۲۰ هر جا میانجی باشد، وجود دو طرف حتمی است اما آن وعده به ابراهیم تنها از طرف خدای یکتا آمد.
۲۱ اما آیا شریعت موسی با وعده های خدا مخالفت دارد؟ هرگز! زیرا اگر شریعتی داده شده بود که قادر به بخشیدن زندگی بود، البته عدالت نیز به وسیلۀ شریعت میسر می شد. ۲۲ اما نوشته های پیامبران همه را اسیر گناه می داند تا برکت وعده شده یی که از راه ایمان به عیسای مسیح است به ایمانداران داده شود.
۲۳ اما قبل از ایمان آوردن، ما در بند شریعت بودیم و در انتظار آن ایمانی که باید ظاهر می شد به سر می بُردیم. ۲۴ به این ترتیب شریعت سرپرست قانونی ما بود تا زمانی که مسیح بیاید تا به وسیلۀ ایمان عادل شمرده شویم، ۲۵ اما اکنون که دورۀ ایمان آمده است، دیگر تحت سرپرستی شریعت نیستیم ۲۶ زیرا به وسیلۀ ایمان به عیسای مسیح همه فرزندان خدا شمرده شده ایم. ۲۷ شما که در اتحاد با مسیح تعمید گرفتید، دارای خصلت مسیح شدید. ۲۸ پس دیگر هیچ تفاوتی میان یهودی و غیر یهودی، غلام و آزاد، مرد و زن وجود ندارد، زیرا همۀ شما در عیسای مسیح یکی هستید. ۲۹ اگر متعلق به مسیح هستید، از نسل ابراهیم و مطابق وعدۀ خدا، وارثان او هستید.