نامۀ پولُس رسول به غلاطیان

یوناتان پسر شائول پادشاه داود را از دل و جان دوست داشت و این محبت یوناتان به داود محبتی سرشار از صداقت و وفاداری و سرسپردگی بود. محبتی که در عهد و پیمان ریشه دارد. ما وقتی با شخصی عهد دوستی می‌بندیم؛ دوستی ما روی چه هدفی استوار بوده و چقدر در عهد خویش وفادار می‌باشیم؟ در داشتن عهد و پیمان با خدا چقدر جدی هستیم که نباید شکسته شود.

ما در زندگی روزانه‌ای خود وقتی یک خبر یا موضوعی را در مورد کسی می‌‌شنویم، زود قضاوت و ابراز نظر می‌‌کنیم و زود احساس درونی خود را ابراز می‌‌داریم. با الگو گیری از عیسی مسیح، به عوض قضاوت و داوری، کسانیکه افتاده اند دست شان بگیرییم و بلند شان کنیم. وقتی ما به زندگی عیسی مسیح به روی زمین نگاه می‌‌کنیم، او این طور قضاوت نکرد. مثلاً زنی را پیش او آوردن که در حین عمل زنا دستگیر شده بود. عیسی مسیح به فریسیان نگفت که بروید و زود او را سنگسار کنید. عیسی کسانیکه در زندگی خود شکست خورده بودند و افتیده بودند، می‌‌خواست اونا بلند کند. تا از گناه دوری کنند.

باید خاطر نشان کرد، همانطوری که پدر و مادر یا بزرگ خانواده فرق میان خوب و بد را به فرزندان خانواده تعلیم و آموزش می‌‌‌دهد، شریعت نیز ما را از خوب و بد اعمال ما آگاه می‌‌سازد. هر چند بدون شریعت نیز بشر کم و بیش قادر به تشخیص فرق بین نیکی و بدی و شناخت محدود خدا می‌‌‌باشد، ولی قسمت زیادتر دانش ما پیرامون خیر و شر از طریق تعالیم شریعت بدست می‌‌‌آید. طوری مثال، آخرین فرمان از ده فرمان موسی می‌‌‌گوید: «طمع نکن» را مدنظر بگیریم، اگر این فرمان بما داده نشده بود، هرگز نمی‌دانستیم که طمع کردن، گناه است. ولی انجام دادن شریعت باعث نجات انسان نمیگردد.

یهودیان به این باور بودند که انجام شریعت باعث نجات و عادل شمرده شدن آنها خواهد گردید. ولی پولس رسول در اینجا اعلام می‌‌‌کند که «هیچ انسانی در نظر خدا با انجام احکام شریعت عادل شمرده نمی شود». دلیل این ادعا روشن است، هیچ کس نمی‌تواند کلیۀ اعمال شریعت را به جا آورد. تنها آن کسانی که تمامی شریعت را مو به مو حفظ نمایند، عادل شمرده خواهند شد، ولی انجام کامل شریعت محال است. شریعت به این منظور داده شده است تا آنکه همه، چه یهود و چه غیر یهود، بدانند که کسی قادر به نگاه داشتن آن نیست، و لذا بر همگان ثابت گردد که همه چه یهود و چه غیر یهودی، در نظر خدا گناهکار می‌‌‌باشند. شریعت ما را از گناه و تقصیر ما آگاه می‌‌‌سازد، شریعت به ما یادآوری می‌‌‌کند که موازین و معیارهای خدا چقدر والا است و ما به چه اندازه از آن موازین و معیارها کوتاه آمده‌ایم.

با نگاهی به اولین عهد خدا با انسان در کتاب تورات عهد نوح دیده می‌شود و بعد از آن عهد ابراهیمی مشاهده می‌شود. هدف این است که طی این برنامه‌ها تا جای ممکن با دو عهد دیگر هم که شریعت و عهد جدید یا (فیض) می‌باشد بیشتر آشنایی کسپ کنید. عهد ابراهیمی؛ شریعیت و عهد جدید چه رابطه و هدفی مشترک دارند؟ خدا در این عهد به ابراهیم دو چیز وعده فرمود یکی نسل از اسحاق فرزند وعده و دوم سرزمین. اما این عهد در مسیح به کمال می‌رسد؛ تا هر کسی به عیسی ایمان بیاورد آن برکت وعده شده نجات ابدی را دریافت می‌کند.

یهودیان به این باور بودند که انجام شریعت باعث نجات و عادل شمرده شدن آنها خواهد گردید. ولی پولس رسول در اینجا اعلام می‌‌‌کند که «هیچ انسانی در نظر خدا با انجام احکام شریعت عادل شمرده نمی شود». دلیل این ادعا روشن است، هیچ کس نمی‌تواند کلیۀ اعمال شریعت را به جا آورد. تنها آن کسانی که تمامی شریعت را مو به مو حفظ نمایند، عادل شمرده خواهند شد، ولی انجام کامل شریعت محال است. شریعت به این منظور داده شده است تا آنکه همه، چه یهود و چه غیر یهود، بدانند که کسی قادر به نگاه داشتن آن نیست، و لذا بر همگان ثابت گردد که همه چه یهود و چه غیر یهودی، در نظر خدا گناهکار می‌‌‌باشند. شریعت ما را از گناه و تقصیر ما آگاه می‌‌‌سازد، شریعت به ما یادآوری می‌‌‌کند که موازین و معیارهای خدا چقدر والا است و ما به چه اندازه از آن موازین و معیارها کوتاه آمده‌ایم.

بعضاً ما به عنوان ایماندار و پیرو مسیح، هویت، ارزش و جایگاه واقعی خود را گم کرده و ناخود آگاه، افکار و ذهن خود را در اختیار شیطان قرار می‌‌دهیم و این زمانی اتفاق می‌‌افتد که ما بعنوان یک مسیحی ارزش واقعی خود را درک نکرده و به خطاء می‌‌رویم. در حالیکه ما در هویت نو خود در عیسی مسیح، فرزند خدا هستیم، خلقت نو هستیم و هم ارث با مسیح هستیم!

عیسی به جای ما مُرد به عوض ما ذائقۀ موت را چشید. عیسی مطیع اراده پدر آسمانی خود بود و تا به مرگ فروتن شد؛ جان خود را بر صلیب فدا نمود، خدا نیز او را از مردگان برخیزانید و تاج جلال و اکرام را به او بخشید. اگر شما از آن مسیح می‌‌باشید، هر آینه نسل ابراهیم و برحسب وعده وارث برکات ابراهیم خواهیم بود

در این هفته یکی از دوستان ما در مورد موضوع جالبی که، چرا در این مدت سی و چند سال در گیر جنگ هستیم و مردم ما پریشان هستند و نیز دربارۀ خانوادۀ خود گفتند که چرا بیماری‌ها وجود دارد و گفتند که فکر می‌‌‌‌کنم که ما زیر لعنت قرار داریم و دربارۀ لعنت از ما سوال کردند که می‌‌‌‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم و حرف‌های را که با آن دوست ما در میان گذاشتیم، به رشتۀ تحریر درآوریم تا اگر دوستان دیگر ما نیز همچنین سوالی داشته باشند، از آن استفاده کنند و جواب خود را بیابند. دوستان عزیز! زمانی که ما دربارۀ لعنت فکر می‌‌‌‌کنیم چیز‌های مختلفی در ذهن ما خطور می‌‌‌‌کند و به همین خاطر فرهنگ لغات را باز کردیم تا این لغت را ببینیم که در فرهنگ لغات دربارۀ آن چه گفته شده است؟ در فرهنگ لغات می‌‌‌‌خوانیم که: لعنت : نفرین ، عذاب ، راندگی ، که این سه لغت، معنی لعنت را برای ما واضح می‌‌‌‌سازد و دقیقاً وقتی کلام خداوند را می‌‌‌‌بینیم لعنت همان نفرین، عذاب و راندگی است. اگر ما و شما کلام مقدس را ببینیم در کتاب پیدایش، فصل سوم از آیۀ 17 تا 19 چنین می‌‌‌‌خوانیم: ۱۷ سپس‌ خداوند به‌ آدم‌ فرمود: «چون‌ گفته‌ زنت‌ را پذیرفتی‌ و از می‌‌‌‌وه‌ آن‌ درختی‌ خوردی‌ كه‌ به‌ تو گفته‌ بودم‌ از آن‌ نخوری‌، زمین‌ زیر لعنت‌ قرار خواهد گرفت‌ و تو تمام‌ ایام‌ عمرت‌ با رنج‌ و زحمت‌ از آن‌ كسب‌ معاش‌ خواهی‌ كرد. ۱۸ از زمین‌ خار و خاشاك‌ برایت‌ خواهد رویید و گیاهان‌ صحرا را خواهی‌ خورد. ۱۹ تا آخر عمر به‌ عرق‌ پیشانی ات نان‌ خواهی‌ خورد و سرانجام‌ به‌ همان‌ خاكی‌ باز خواهی‌ گشت‌ كه‌ از آن‌ گرفته‌ شدی‌؛ زیرا تو از خاك‌ سرشته‌ شدی‌ و به‌ خاك‌ هم‌ برخواهی‌ گشت‌.» ما می‌‌‌‌بینیم که خداوند بعد از آنکه به آدم و حوا امر می‌‌‌‌کند که از میوۀ درخت ممنوعه نخورند و آنها سرپیچی می‌‌‌‌کنند و به جای آنکه به فرمان خداوند گوش بدهند به حرف مار (شیطان) گوش می‌‌‌‌دهند و زیر لعنت قرار می‌‌‌‌گیرند و بعداً ما می‌‌‌‌بینیم که خداوند آدم و حوا را از باغ عدن می‌‌‌‌راند و آدم و حوا و زمین زیر لعنت قرار می‌‌‌‌گیرند. اگر به کتاب تثنیه فصل 11 آیۀ 26 نظر بیاندازیم که نوشته شده : من امروز به شما حق انتخاب می‌‌‌‌دهم تا بین برکت و لعنت یکی را انتخاب کنید. وقتی که آدم و حوا گناه کردند، زیر لعنت قرار گرفتند. چرا؟ بخاطریکه خداوند می‌‌‌‌دانست که چه به خوبی آدم و حوا است و چه نیست از این لحاظ اوامر خود را برایشان داد. مگر آدم و حوا از امر خداوند سرپیچی کردند. از کلام خداوند سر پیچی کردند و لعنت را خودشان انتخاب کردند. در کتاب تثنیه نیز خواندیم که گفته شد، من لعنت و برکت را دارم هر کدام اش را که انتخاب می‌‌‌‌کنید زیرا شما انسان‌ها حق انتخاب را دارید و در آیۀ 27 می‌‌‌‌گوید: اگر فرامین خداوند، خدای تانرا که امروز به شما می‌‌‌‌دهم اطاعت کنید، برکت خواهید یافت. بناً اگر ما امر خداوند را اطاعت می‌‌‌‌کنیم، برکت می‌‌‌‌گیریم و اگر نا اطاعتی می‌‌‌‌کنیم، زیر لعنت قرار می‌‌‌‌گیریم. آدم و حوا با گناۀ خود لعنت را به زمین آوردند و بعداً ما انسان‌ها، ما نسل آدم و حوا، همان لعنت را داریم و با گناهان خود لعنت را در زندگی خود زیادتر ساخته ایم. بعضی اوقات ما شما می‌‌‌‌بینیم که حتی اگر مادر به سر اولاد خود قهر می‌‌‌‌شود او را لعنت می‌‌‌‌کند که جوانمرگ شوی و یا در قهر خدا گرفتار شوی و غیره .... و بعضی از لعنت‌ها را اگر دقیق شویم از اجداد ما برای ما می‌‌‌‌راث مانده است. همانطوری که در کلام خداوند می‌‌‌‌خوانیم که پدر اولاد‌های خود را برکت می‌‌‌‌دهد، بسیاری از پدر‌ها را در وطن خود دیده ایم که اولاد‌های خود را لعنت کرده و یا می‌‌‌‌کنند که همان لعنت‌ها در پشت ما می‌‌‌‌ماند و باعث می‌‌‌‌شوند تا ما در زندگی خود روی خوشی و آرامش را نبینیم. زیرا هم از خداوند نا اطاعتی کرده ایم و هم اگر بر اولاد‌های خود قهر شده ایم و آنها را لعنت کرده ایم و یا اجداد ما فرزندان خویش را لعنت کرده اند و تا حال در زیر لعنت قرار داریم. بیاد دارم وقتی می‌‌‌‌خواستم گلدانی گلی را به خانه بیاورم، مادرم همیشه می‌‌‌‌گفت که این چیز‌ها سر ما نمیرود و گلدان و گل را به خانه نیاور که خشک می‌‌‌‌شود و واقعاً هم وقتی گلی را به خانه می‌‌‌‌اوردیم، خشک میشد و اگر هم گل کمی کلان و بلند میشد ومی شکست مادرم می‌‌‌‌گفت: دیدی؟ من گفته بودم که گل را نیاورید و یا بعض خانواده‌ها می‌‌‌‌گفتند که پرنده را به خانه نیاورید که سر ما نمیرود و برای ما بدبختی به بار می‌‌‌‌اورد. یا بسیاری کس‌ها می‌‌‌‌گفتند که من موتر نمیخرم که موتر سر ما نمیرود و موتر مثل یک تابوت است در خانۀ ما. همۀ اینها چیز هایست که همه را مانند لعنت در زندگی خود پذیرفته ایم و همان لعنت‌ها را در پشت خود داریم و با آنها زندگی می‌‌‌‌کنیم. یکی از همسایه‌های ما کبوتر خرید و یکی دو هفته بعد، بچۀ شان از سر زینه پائین افتاد و دست و پایش شکست و تمام خانواده بر سر پدر همان کودک قهر بودند که تو لعنت را در این خانه آوردی و ما گفته بودیم که کفتر سر ما نمیرود اما تو آنرا در خانه آوردی و بچه افتاد و دست و پایش شکست و این تمام لعنت هایست که ما قبول می‌‌‌‌کنیم و یا از گذشتگان برای ما بجا مانده است و بعضی اوقات اگر به طرف این همه جنگ و اعصاب خرابی‌ها و تمام چیز‌های که در وطن ماست، ببینیم بخوبی می‌‌‌‌دانیم که علت اصلی اینها لعنت هایست که از سابق با خود داریم و بناً چطور می‌‌‌‌توانیم از این لعنت‌ها آزاد شویم؟ دوست ما که همرایشان در این باره صحبت داشتیم از ملا، زیارت، تعویظ و بند بسته کردن و دم کردن و از بسیار چیز‌های دیگری صحبت کردند که مثلاً ما پیش نفری می‌‌‌‌رویم که برای خود تعویظ بگیریم تا از این لعنت‌ها رهایی بیابیم مگر هنوز هم مشکلات و سختی‌ها در جای خود باقیست و همیشه ما در خانه مریض داریم. دوستان عزیز ! درست است که مردم ما به بسیار چیز‌ها عقیده دارند و می‌‌‌‌خواهند تا آن لعنت هایی را که در زندگی شان است، با طرق گوناگون از خود دور بسازند مگر متأسفانه لعنت، لعنت است و می‌‌‌‌ماند و بسیاری از مردمان ما شاید به زمان بسیار کوتاه یک لعنت را از زندگی خود بتوانند کمی دور بسازند ولی در ماۀ دیگر می‌‌‌بینیم که همان لعنت و مشکل باز هم در زندگی شان دیده می‌‌‌شود. چطور می‌‌‌توانیم از این لعنت‌ها نجات حاصل کنیم؟ آیا کدام راهی است که ما را از شر لعنت خلاص کند؟ بلی دوست‌های عزیز! راه است. اگر ما آیۀ 27 فصل یازدهم کتاب تثنیه را بخوانیم می‌‌‌فرماید که: اگر فرامین خداوند، خدای تانرا که امروز به شما می‌‌‌دهم اطاعت کنید، برکت خواهید یافت. پس دوست‌های عزیز اگر ما زیر لعنت هستیم و یا اگر تمام آن لعنت‌ها در پشت ما استند پس ما باید روی به خدا بیاوریم. نه به زیارت، تعویظ و نه به چیز‌های فانی بلکه به خداوندی که قادر مطلق و ابدی هست و او می‌‌‌تواند ما را از لعنت‌ها رهایی ببخشد، روی بیاوریم. اگر به رسالۀ غلاتیان فصل سوم آیۀ دهم مراجعه کنیم می‌‌‌خوانیم که : همچنین کسانی که می‌‌‌خواهند به وسیلۀ اجرای دستور‌های شریعت نجات یابند، زیر لعنت خدا قرار دارند، زیرا در تورات چنین آمده است: ملعون باد کسی که حتی یکی از دستور‌های شریعت را بشکند در نتیجه روشن است که هیچ کس نمیتواند از راۀ حفظ شریعت و قوانین مذهبی مورد قبول خدا واقع شود. ما نمی‌توانیم که با اجرای کار‌های شریعت، یا به زیارت رفتن یا به گرفتن تعویظ از لعنت خلاص شویم. بلکه خداوند راه را مشخص ساخته است و آن راه عیسی مسیح هست. عیسی مسیح که قدوس و پاک و بدون گناه بود، آمد و به صلیب می‌‌‌خکوب شد و می‌‌‌خکوب شدن عیسی مسیح به خاطر گناۀ خودش نه بلکه برای لعنت‌های بود که ما داشتیم. او آمد تا ما را از گناه و از لعنت‌ها نجات بدهد. یک شخص پاک و قدوس بالای صلیب رفت تا خون او پاک کننده گناهان و لعنت‌های ما باشد. پس از شما دوستان عزیز می‌‌‌خواهیم که اگر تا به حال به عیسی مسیح توکل نکرده اید، لطفاً او را منحیث نجات دهندۀ تان قبول کنید. نجات دهنده از گناهان و نجات دهنده از لعنتِ گناهان. وقتی که شما عیسی مسیح را قبول می‌‌‌کنید، عیسی مسیح می‌‌‌تواند تمام لعنت‌های گناهان شما را بگیرد بخاطریکه خودش خداوند است. او همانطوریکه زمین را بخاطر گناه لعنت کرد، همانطور می‌‌‌تواند این لعنت را دوباره بردارد و شما را به نظر خدا یعنی خودش پاک گرداند . از شما خواهشمندیم که خود را از تمام لعنت‌های که داشتیم و یا فکر می‌‌‌کنید داریم، توسط عیسی مسیح نجات بدهید و آنوقت است که ما و شما آرامش کامل را در زندگی خود می‌‌‌بینیم. طوری که گفتیم عیسی مسیح پاک کنندۀ گناهان و لعنت‌های ماست و تنها او می‌‌‌تواند که ما را رستگار بسازد و همانطوری که از کلام خداوند خواندیم که در تثنیه فصل 16 فرموده بود که از فرامین خداوند اطاعت کنید، زمانیکه ما عیسی مسیح را منحیث نجات دهندۀ خود قبول می‌‌‌کنیم یعنی روح خدا را اجازه می‌‌‌دهیم تا در زندگی ما حکمروایی و سلطنت کند، آن وقت است که ما می‌‌‌توانیم از خدا اطاعت کنیم. چرا؟ بخاطریکه وقتی ما عیسی مسیح را در زندگی خود داریم، ما روح خدا را داریم و او ما را قدرت می‌‌‌دهد که از خدا اطاعت کنیم و زمانیکه ما از خدا اطاعت می‌‌‌کنیم ما می‌‌‌توانیم که بطور دایمی و اتوماتیک برکت حاصل کنیم و خداوند لعنت را از ما می‌‌‌گیرد. پس ما برکت را از کلام خدا حاصل می‌‌‌کنیم و کلام خدا را چگونه می‌‌‌توانیم اطاعت کنیم؟ زمانیکه روح خدا در ما باشد و عیسی مسیح می‌‌‌فرماید که من در پشت در قلب تان ایستاده هستم و در می‌‌‌زنم و هر وقتی که شما دروازۀ قلب تانرا به رویم گشودید، داخل زندگی تان می‌‌‌شوم و باز هم می‌‌‌بینیم که خداوند حق انتخاب را برای ما انسان‌ها داده است که این محبت خداوند است و بخاطری که ما را دوست دارد. پس چقدر خوب است که با انتخاب کردن او و باز کردن در قلب خود به روی عیسی مسیح ما برکت خداوند را انتخاب کنیم نه لعنت را. بخاطریکه لعنت از سابق در پشت ما است و امروز با اجازه دادن عیسی مسیح در زندگی خود و با پذیرفتن او منحیث خداوند زندگی خود، برکت را حاصل نمائیم. یک چیزی دیگری را که باید بگوئیم اینست که بسیاری اوقات حتی کسانی که به خداوند ایمان می‌‌‌اورند، کوشش می‌‌‌کنند که همان زندگی گذشتۀ خود را محکم بگیرند و هم زندگی نو خود را زندگی کنند. هدف اینجاست که وقتی عیسی مسیح را قبول می‌‌‌کنند، می‌‌‌گویند که من مسیحی هستم. مگر در عین زمان پای شان در جای‌های دیگر هم است و لعنت را نیز مثل بار گران در پشت خود حمل می‌‌‌کنند و فراموش می‌‌‌کنند که وقتی عیسی مسیح را قبول می‌‌‌کنند تمام آن بار گران و لعنت‌ها را پیش پا‌های عیسی مسیح گذاشته اند و نمیگویند که خداوندا من تمام سختی‌ها و لعنت‌ها را به پای صلیب تو می‌‌‌اورم و می‌‌‌خواهم که امروز تو برای من آرامش بدهی. شاید برای یک مدتی کوتاهی این کار را کنند ولی بعد از مدتی یک پای شان در یک کشتی می‌‌‌ماند و پای دگر شان در کشتی دیگر و اگر ما اینکار را کنیم که یک پای خود را در کشتی مسیح بگذاریم و دیگرش را در کشتی لعنت یعنی بخاطر نام ما ، بخاطر شخصیت ما ، اعتبار ما و بعضی چیز‌های دیگر و اگر روزی این کشتی‌ها حرکت می‌‌‌کنند و هر کدام به راه خود روان می‌‌‌شوند ، چی اتفاقی برای ما می‌‌‌افتد؟ واضح است که دوپاره می‌‌‌شویم ، نابود می‌‌‌شویم و از بین می‌‌‌رویم. پس ما از شما خواهش می‌‌‌کنیم که به صدق دل و با تمام وجود وقتیکه پیش عیسی مسیح می‌‌‌ائید تمام گناه و لعنت و همه بار گران تانرا بیارید و در پای صلیب عیسی مسیح بگذارید و بگوئید که خداوندا می‌‌‌خواهم آرامش پیدا کنم. خداوندا دیگر من از لعنت خسته شده ام و حتی نمیتوانم که با فامیلم به خوبی زندگی کنم. بعضی کس‌ها می‌‌‌گویند که ما نمیتوانیم به خاطر بدعای کسی طفل داشته باشیم و یا مریض هستم . تمام آن مشکلات و سختی‌ها و لعنت را به پای صلیب عیسی مسیح بگذارید و بگوئید که خداوندا من تمام بدبختی‌ها مشکلات و سختی‌ها را در پای صلیب تو می‌‌‌اورم و می‌‌‌خواهم که مرا آرامش بدهی و دوست‌های عزیز ! خداوند قادر مطلق است و دوستتان دارد و به همین خاطر جسم انسانی پوشید و به این دنیا آمد تا ما را از لعنت نجات بدهد و خداوند شما را نجات می‌‌‌دهد و بعد از آن برای خداوند زندگی کنید، خوشی کنید و بعد از آن خداوند را شکر کنید و تمام زندگی تان برای خداوند باشد و باعث جلال نام خداوند شوید و خداوند شما را برکت می‌‌‌دهد.

در مسیحیت، عیسی مسیح به عنوان نجات‌دهنده انسان بر زمین قدم گذاشت و این نجات شامل همه انسان‌ها می‌‌شود، بدون تمایز میان زن و مرد. بر اساس تعالیم مسیحیت، هر کسی که به عیسی مسیح ایمان بیاورد، از مرگ روحانی که با گناه آدم و حوا به انسان‌ها منتقل شده بود، رهایی می‌‌یابد. در این مسیر نجات، تفاوتی میان زن و مرد وجود ندارد و ایمان به عیسی مسیح اساس رستگاری برای همه است.

افسر رومی نه تنها ایمان داشت که عیسی قادر است شفا دهد؛ بلکه ایمان داشت که از راه دور هم می‌‌تواند این کار را بکند. ما به وسیلۀ چشمان ایمان، به عیسی ببینیم و به قدرت عیسی و شفا‌های او مطمئن باشیم که امروز هم قادر است ما را شفا بخشد.

در این بخش به این سوال خواهیم پراخت که (فدیه عیسی مسیح برای چه کسانی است؟) انجیل مطلب را روشن می‌‌کند که عیسی از طریق مرگ خود بهای رهايی از گناه شما را پرداخته است، شخصاً شما باید این را بپذیرید و به عیسی ایمان بیاورید تا فدیۀ او برایتان موثر واقع شود.

چه زیباست نوروز که بوی بهار و طراوت می‌آورد. بیایید من و شما در سال پیشرو خالق بهاران وتازه گی را بیشتر بشناسیم و بهتر ستایش کنیم. سال نو مبارک!