۱ خداوند می‌فرماید:
«در آن زمان، وقتی سعادت و آرامی را به یهودا و اورشلیم بازگردانم،
۲ تمام ملتها را در درۀ قضاوت جمع کرده
و در آنجا آنها را به‌خاطر قوم برگزیدۀ خود،
یعنی به‌خاطر قوم اسرائیل، داوری می‌کنم.
زیرا آنها قوم برگزیدۀ مرا در بین ملتهای جهان پراگنده ساخته
و سرزمین مرا تقسیم کردند.
۳ آنها بر سر قوم برگزیدۀ من قرعه انداخته،
پسران جوان را در عوض فاحشه‌ها دادند
و دختران را به قیمت پول شراب فروختند.»
۴ خداوند می‌فرماید: «ای مردم شهرهای صور و صیدون و ای ساکنان سرزمین فلسطین، با من چه کار دارید؟ آیا می‌خواهید از من انتقام بگیرید؟ اگر چنین کنید، من به زودترین فرصت شما را جزا می‌دهم.
۵ شما نقره، طلا و بهترین گنجینه‌های مرا گرفته به معبدهای خود بُردید.
۶ مردم یهودا و اورشلیم را به یونانی‌ها فروختید و آنها را از وطن‌شان آواره ساختید.
۷ اما من آنها را از جاهایی که به آن فروخته شده‌اند، بر‌می‌گردانم و شما را به سزای اعمال‌تان می‌رسانم.
۸ پسران و دختران شما را به مردم یهودا می‌فروشم تا آنها هم همه را به سِبائی‌ها که در یک سرزمین دور زندگی می‌کنند، بفروشند. من، خداوند چنین فرموده‌ام.»
۹ این را به ملتهای جهان اعلام کنید:
«برای جنگ آماده شوید!
جنگجویان ورزیدۀ‌تان را فراخوانید
و همه عساکر‌تان را جمع کنید!
۱۰ آهن‌های قلبۀ خود را ذوب کنید و از آنها شمشیر بسازید
و از داسهای‌تان نیزه تهیه نمایید.
حتی افراد ضعیف هم باید دلاورانه جنگ کنند.
۱۱ ای ملتهای جهان، عجله کنید، از هر طرف بیایید
و در آنجا گرد هم جمع شوید!»
ای خداوند، جنگ‌آورانت را برای حمله فرود آور!
۱۲ خداوند می‌فرماید:
«تمام ملتها بیایند و در درۀ قضاوت جمع شوند.
زیرا من در آنجا نشسته
و همه را داوری می‌کنم.
۱۳ داسهای‌تان را به‌دست بگیرید،
زیرا محصول برای درو آماده است.
شرارت مردم بسیار زیاد شده است،
پس بروید و آنها را همان‌طوری که انگورها را برای شراب
در زیر پا لگدمال می‌کنند،
پایمال سازید تا همه جا از خون‌شان لبریز شود.
۱۴ هزاران مردم، دسته‌دسته در درۀ قضاوت جمع شوند،
زیرا روز داوری خداوند به زودی فرا‌می‌رسد.
۱۵ آفتاب و مهتاب تاریک می‌شوند
و ستاره‌گان نور خود را از دست می‌دهند.
۱۶ غُرش صدای خداوند از فراز کوه صهیون بر‌می‌خیزد
و صدای بلند او از اورشلیم شنیده می‌شود.
آسمان و زمین به لرزه می‌آیند،
اما خداوند پناهگاه قوم برگزیدۀ خود، اسرائیل بوده
و از آنها حمایت می‌کند.
۱۷ آنگاه شما می‌دانید که من، خداوند، خدای‌تان
بر کوه مقدس خود صهیون، ساکن هستم.
اورشلیم یک شهر مقدس بوده
و بیگانه‌گان دیگر هرگز نمی‌توانند از آنجا عبور کنند.
۱۸ در آن زمان کوه‌ها پُر از تاکستان
و تپه‌ها پُر از گله و رمه می‌شوند.
جوی‌های خشک یهودا از آب لبریز می‌گردند
و از خانۀ خداوند چشمۀ آب فوران می‌کند
و درۀ شِطیم را سیراب می‌سازد.
۱۹ کشورهای مصر و ادوم
به‌خاطر ظلمی که در حق مردم یهودا کرده‌اند
و خون مردم بیگناه در آنجا ریخته شده است،
به بیابان خشک و پژمرده تبدیل می‌شوند.
۲۰ اما یهودا برای همیشه آباد
و اورشلیم پُر از جمعیت می‌ماند.
۲۱ من انتقام خون قوم برگزیدۀ خود را می‌گیرم
و از گناه بدکاران نمی‌گذرم،
زیرا من، خداوند، در صهیون ساکن هستم.»