۱ وای به‌حال من! زیرا به شخص گرسنه‌ای می‌مانم که وقتی میوۀ تابستانی چیده می‌شود، بر درختها میوه‌ای و بر تاکها انگوری نمی‌یابد و هیچ انجیری برای رفع گرسنه‌گی خود پیدا نمی‌کند. ۲ مردم نیک از روی زمین نابود شده‌اند و هیچ شخص خدا‌شناسی در بین مردم دیده نمی‌شود. همه برای ریختن خون برادران خود در کمین نشسته و برای کُشتن یکدیگر دام گسترده‌اند. ۳ دستهای‌شان برای شرارت و جنایت مهارت دارد. حاکم و قاضی هر دو رشوت می‌گیرند. اشخاص بزرگ و با نفوذ به آنها می‌گویند که چه میل دارند و چه می‌خواهند و آنها هم برای نفع ایشان نقشه می‌کشند. ۴ بهترین افراد‌شان مانند خار هستند و حتی اشخاص نیک آنها بدتر از خس و خار می‌باشند.
همان‌طور که انبیا هُشدار داده بودند، روز مجازات آنها فرا‌رسیده است و همه مضطرب و پریشان می‌شوند. ۵ به همسایه و دوست خود اعتماد نکن، حتی به همسرت اعتماد نکن و متوجه حرف دهانت باش. ۶ در این روزگار پسر، پدر خود را توهین می‌کند. دختر مخالف مادر است و عروس با خشوی خود جنگ و دعوا می‌کند. اهل خانۀ یک شخص، دشمن او می‌باشند.
۷ اما چشم امید من به‌سوی خداوند است و با اعتماد کامل منتظرم تا خدا مرا نجات بدهد. خدای من دعای مرا قبول می‌کند.
۸ ای دشمنان ما بر روزگار بد ما خوشی نکنید، زیرا اگر‌چه بیفتیم، دوباره بر‌می‌خیزیم. هرگاه در تاریکی باشیم، خداوند، خودش نور و روشنی ما می‌شود. ۹ ما در برابر خداوند گناه کرده‌ایم، بنابران باید برای مدتی قهر و غضب او را متحمل شویم اما بالاخره در برابر دشمنان از ما حمایت می‌کند و آنها را به‌خاطر بدی‌هایی که در حق ما کرده‌اند، مجازات می‌کند. او ما را از تاریکی به روشنی هدایت می‌نماید و ما کار نجات‌بخش او را مشاهده می‌کنیم. ۱۰ آنگاه دشمنانی که از روی طعنه به ما می‌گفتند: «خداوند، خدای شما کجاست؟» چون می‌بینند که خداوند حامی ماست، شرمنده و سرافگنده می‌شوند و با چشمان خود خواهیم دید که آنها مانند گِل کوچه پایمال می‌گردند.
۱۱ ای اسرائیل، روزی فرا‌می‌رسد که دیوارهای شهرهایت دوباره آباد می‌شوند و مرزهایت تا به نقاط دور توسعه می‌یابند. ۱۲ در آن روز مردم تو از آشور و مصر، از نواحی دریای فرات، از سواحل بحرها و کوهستان‌های دوردست پیش تو بر‌می‌گردند، ۱۳ اما سایر کشورهای روی زمین به‌خاطر گناهان ساکنان‌شان ویران می‌شوند.
۱۴ ای خداوند، بیا و چوپان و رهبر قوم برگزیده‌ات باش و آنها را که همچون گوسفندها در جنگلها تنها مانده‌اند، مانند دوران گذشته به چراگاه‌های سرسبز باشان و جِلعاد هدایت فرما.
۱۵ خداوند می‌فرماید: «مانند زمانی که شما را از کشور مصر بیرون آوردم، برای شما معجزه‌های بزرگ نشان می‌دهم. ۱۶ قومهای دیگر کارهای مرا می‌بینند و با وجود تمام قدرتی که دارند، شرمنده می‌شوند. آنها از ترس دست بر دهان خویش گذاشته و گوشهای‌شان کر می‌گردند. ۱۷ مانند مار زمین را می‌لیسند و مانند خزنده‌گان از غارهای خود بیرون خزیده با ترس و لرز به‌سوی من که خداوند، خدای شما هستم، بر‌می‌گردند.»
۱۸ ای خداوند، هیچ خدایی مانند تو نیست. تو گناهان را می‌آمرزی و نافرمانی بازمانده‌گان قوم برگزیده‌ات را می‌بخشی و به‌خاطر رحمت و شفقتی که داری، برای همیشه خشمگین نمی‌مانی. ۱۹ دوباره بر ما مهربان می‌شوی. گناهان ما را به زیر قدمهایت پایمال می‌کنی و همۀ آنها را در اعماق بحر می‌افگنی. ۲۰ به وعده‌ای که به قوم برگزیده‌ات، یعنی اولادۀ ابراهیم و یعقوب داده‌ای وفادار بوده و آنها را از محبت پایدارت برخوردار می‌سازی.