۱ای جان من خداوند را ستایش کن، ای تمام وجود من نام مقدس او را متبارک بخوان. ۲ای جان من خداوند را ستایش کن و مهربانی های او را از یاد نبر. ۳او تمام گناهانت را می بخشد و همۀ مرض های ترا شفا می دهد. ۴ترا از مرگ می رهاند و تاج رحمت و شفقت خود را بر سر تو می نهد. ۵جان ترا از نعمت های خود سیر می کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.
۶خداوند عدالت را به جا می آورد و انصاف را برای همۀ مظلومان. ۷طریق های خود را به موسی تعلیم داد و اعمال خود را به بنی اسرائیل. ۸خداوند بخشنده و مهربان است، دیر غضب و بسیار رحیم. ۹تا به ابد محاکمه نمی کند و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت. ۱۰با ما موافق گناهان ما عمل ننموده و ما را مطابق خطاهائی ما جزا نداده است، ۱۱زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است. ۱۲به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، گناهان ما را از ما دور می کند. ۱۳چنانکه پدر بر فرزندان خود رحیم است، خداوند هم بر ترسندگان خود شفقت می نماید. ۱۴خداوند از سرشت ما آگاه است و می داند که خاک هستیم.
۱۵روزهای عمر انسان مثل گیاه است و مانند گل صحر می شگفد. ۱۶وقتی باد بر آن می وزد، نابود می شود و مکانش دیگر آن را نمی شناسد. ۱۷لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش از ازل تا به ابد است و عدالت او بر فرزندانِ فرزندان شان ۱۸و بر آنانی که عهد او را حفظ می کنند و فرایض او را یاد می دارند تا آن ها را بجا آورند. ۱۹خداوند تخت خود را در آسمان ها برقرار نموده و بر همه سلطنت می کند.
۲۰خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوّت زورآورید و آواز کلام او را می شنوید و به جا می آورید. ۲۱ای تمام لشکرهای او، خداوند را ستایش کنید و ای خادمان او که ارادۀ او را به جا می آورید! ۲۲ای همۀ کارهای خداوند، او را در همه جاهای سلطنت او متبارک خوانید! ای جان من خداوند را ستایش کن.