۱خداوند شهر خود را که اساس آن در کوههای مقدس می باشد، بنا کرده است. ۲او دروازه های سهیون را بیشتر از همه شهرهای دیگر یعقوب دوست دارد. ۳ای شهر خدا، با شکوهمندی دربارۀ تو گفته می شود: ۴«مصر و بابل جزء اقوامی هستند که مرا می شناسند. مردمان فلسطین، صور و حبشه را در زمرۀ باشندگان سهیون می شمارم.»
۵دربارۀ سهیون گفته خواهد شد که زادگاه همگان می باشد. خود خدای متعال آنرا استوار می سازد. ۶هنگامیکه خداوند نامهای اقوام جهان را ثبت نماید، آن ها را به سهیون نسبت می دهد. ۷آنگاه خوانندگان و نوازندگان این سرود را می خوانند: «جمیع چشمه های من در تو است.»