۱بیائید خداوند را ستایش کنیم و برای صخرۀ نجات خود آواز شادمانی سر دهیم. ۲به حضور او با حمد بیائیم و با سرودهای شادمانی او را ستایش کنیم. ۳زیرا خداوند، خدای بزرگ است و پادشاه عظیم بر تمامی خدایان. ۴نشیب های زمین در دست وی است و فراز کوههای بلند از او. ۵بحرها به او تعلق دارد، او آن ها را بوجود آورد و دستهای وی زمین خشک را شکل داد.
۶بیائید عبادت و سجده نمائیم و بحضور آفرینندۀ خود، خداوند زانو زنیم. ۷زیرا که او خدای ما است و ما قوم برگزیده و گلۀ دست او می باشیم! ای کاش امروز آواز او را می شنیدید! ۸«دل خود را سخت مسازید، مانند روزهای امتحان در بیابان مریبه و مسا. ۹در آنجا پدران شما مرا امتحان کردند و باوجودی که اعمال مرا دیده بودند، باز هم مرا آزمودند. ۱۰مدت چهل سال از آن قوم بیزار بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طریق های مرا نشناختند.» ۱۱پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامیِ من داخل نخواهند شد.»