۱ در آسمان نشان بزرگ و شگفت انگیز دیگری دیدم: هفت فرشته با هفت بلا. آنها آخرین بلاها هستند، زیرا با آنها غضب خدا به پایان می رسد.
۲ چیزی دیدم که مانند بحری از شیشۀ بلور و آمیخته به آتش بود. در آنجا کسانی را دیدم که بر حیوان وحشی و مجسمه و عدد نام او پیروز شده بودند. آنها چنگهایی را به دست داشتند که خدا به ایشان داده بود. ۳ آنها سرود خادم خدا، موسی، را می خواندند و همچنان سرود آن بره را که می گوید:
«چقدر بزرگ و شگفت انگیز است اعمال تو،
ای خداوند، خدای قادر مطلق!
چقدر عادلانه و درست است روشهای تو،
ای پادشاهِ همۀ ملتها!
۴ کیست که از تو نترسد، ای خداوند،
و کیست که نام تو را ستایش نکند؟
زیرا تنها تو مقدس هستی.
همۀ ملتها در حضور تو خواهند آمد
و تو را پرستش خواهند کرد،
زیرا عدالت تو از طریق کارهای تو آشکار شده است.»
۵ پس از آن دیدم که عبادتگاه یعنی آن خیمۀ حضور خدا در آسمان باز شد. ۶ هفت فرشته که هفت بلا را با خود داشتند، از آن عبادتگاه بیرون آمدند. فرشته گان کتان پاکیزه و نورانی به تن و شال طلایی به دَور سینه داشتند. ۷ آنگاه یکی از آن چهار موجود آسمانی هفت جام طلایی را به آن هفت فرشته داد و آن جامها از خشم خدایی که تا به ابد زنده است، پُر بودند. ۸ عبادتگاه از دود جلال و قدرت خدا پُر گشت. تا وقتی که هفت بلای آن هفت فرشته به انجام نرسید، هیچ کس نمی توانست داخل آن عبادتگاه شود.