۱به آن ها خاطر نشان ساز که مُطیع حکمرانان و اولیاء امور بوده و از آن ها اطاعت کنند و برای انجام هرگونه نیکوکاری آماده باشند. ۲به آن ها بگو که از هیچ کس بدگویی نکنند و از مجادله دوری جسته، ملایم و آرام باشند. با تمام مردم کاملاً مؤدب و فروتن باشند، ۳زیرا خود ما هم زمانی نادان و نافرمان و گمراه و بردگان انواع شهوات و عیاشی بودیم و روزهای خود را به کینه جویی و حسادت می گذرانیدیم. دیگران از ما نفرت داشتند و ما از آن ها متنفر بودیم، ۴اما هنگامی که مِهر و محبت نجات دهندۀ ما خدا، آشکار شد، ۵او ما را نجات داد. اما این نجات به خاطر اعمال نیکویی که ما کردیم نبود، بلکه به سبب رحمت او و از راه شستشویی بود که به وسیلۀ آن، روح القدس به ما تولد تازه و زندگی تازه بخشید. ۶زیرا خدا روح القدس را به وسیلۀ عیسی مسیح نجات دهندۀ ما، به فراوانی به ما عطا فرمود ۷تا به وسیلۀ فیض او عادل شمرده شده و مطابق امید خود وارث زندگی ابدی گردیم.
۸این سخن درست است و می خواهم که به این مطلب اهمیت مخصوصی بدهی تا آنانی که به خدا ایمان دارند فراموش نکنند که خود را وقف نیکوکاری نمایند، زیرا این چیزها برای آدمیان خوب و مفیدند. ۹اما از مباحثات احمقانه دربارۀ شجره نامه و اختلافات و نزاع ها بر سر شریعت دوری کن، زیرا اینها بی فایده و بی ارزش هستند. ۱۰اگر شخصی ستیزه جو باشد یکی دو بار به او گوشزد کن و بعد از آن، دیگر کاری با او نداشته باش ۱۱چون می دانی که چنین شخصی گمراه شده و گناهانش نشان می دهند که او خود را ملامت کرده است.
۱۲هروقت که «ارتیماس» یا «تخیکاس» را نزد تو فرستادم، عجله کن که به شهر «نیکوپولیس» پیش من بیایی، زیرا تصمیم گرفته ام زمستان را در آنجا بگذرانم. ۱۳و تا می توانی به «زیناسِ وکیل» و «اَپُلُس» کمک کن تا به سفر خود ادامه دهند و ببین که به چیزی محتاج نشوند. ۱۴اعضای کلیساهای ما باید یاد بگیرند که چگونه خود را وقف نیکوکاری نمایند تا بتوانند نیازمندی های واقعی مردم را رفع کنند و زندگی آن ها بی ثمر نباشد.
۱۵تمام کسانی که با من هستند به تو سلام می رسانند. به دوستانی که با ما در ایمان یکی هستند، سلام برسان. فیض خدا با همۀ شما باد.