۱اما تو، مطالبی را که مطابق تعالیم صحیح است به آن ها بگو. ۲به پیر مردان امر کن که خویشتندار و سنگین، روشن بین و در ایمان و محبت و پایداری سالم و قوی باشند. ۳هم چنین به پیر زنان امر کن که رفتاری خداپسند داشته باشند و غیبت نکنند و اسیر شراب نباشند، بلکه آنچه را که نیکوست تعلیم دهند. ۴تا زنان جوان را تربیت کنند که شوهر و فرزندان خود را دوست بدارند. ۵و روشن بین، پاک دامن، خانه دار، مهربان و مُطیع شوهران خود باشند تا هیچ کس از پیام خدا بدگویی نکند. ۶همچنین به مردان جوان اصرار کن که روشن بین باشند. ۷زندگی تو در هر مورد باید نمونه ای از اعمال نیک باشد و در تعلیم خود صمیمی و با وفا باش. ۸طوری سخن بگو که مورد انتقاد واقع نشوی تا دشمنان ما از اینکه دلیلی برای بدگویی از ما نمی یابند، شرمسار گردند. ۹به غلامان بگو که در هر امر مُطیع اربابان خود باشند و بدون جر و بحث، ایشان را راضی سازند ۱۰و دزدی نکنند بلکه کاملاً امین باشند تا با اعمال نیکوی خود بتوانند به شهرت و جلال کلام نجات دهندۀ ما خدا، بیفزایند.
۱۱زیرا فیض خدا ظاهر شده و نجات را در برابر همه قرار داده است ۱۲و به ما می آموزد که راه های شرارت آمیز و شهوات دنیوی را ترک کرده و با روشن بینی و عدالت و خدا ترسی در این دنیا زندگی کنیم. ۱۳و در عین حال، در انتظار امید متبارک خود، یعنی ظهور پُر شکوه خدای بزرگ و نجات دهندۀ ما عیسی مسیح باشیم. ۱۴او جان خود را در راه ما داد تا ما را از هرگونه شرارت آزاد سازد و ما را قومی پاک بگرداند که فقط به خودش تعلق داشته و علاقه به نیکوکاری داشته باشیم.
۱۵دربارۀ این مطالب سخن بگو و وقتی شنودگانت را دلگرم می سازی و یا سرزنش می کنی، از تمام اختیارات خود استفاده کن. اجازه نده کسی تو را حقیر بشمارد.