۱پس، از مه سرمَشق بِگِیرِید، امُو رقم که ما از مسیح سرمَشق مِیگِیرُم.
۲ما شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف مُونُم، چراکه دَ هر چِیز مَره یاد مُونِید و رسم ها-و-مُقرَرات ره امُو رقم که دَز شُمو تسلِیم کدُم، نِگاه مُونِید. ۳مگم ما میخایُم شُمو بِدَنِید که سرِ هر مَرد، مسیح اَسته، سرِ هر خاتُو، مَرد اَسته و سرِ مسیح، خُدا اَسته. ۴هر مردی که قد سرِ پُوٹ دُعا یا پیشگویی کُنه، اُو سر خُو ره بےحُرمَت مُوکُنه. ۵امی رقم هر خاتُونی که قد سرِ لُچ دُعا یا پیشگویی کُنه، اُو ام سر خُو ره بےحُرمَت مُوکُنه؛ اِی کار مِثلِ ازی اَسته که سرِ خُو ره کَل کده بَشه. ۶اگه یگ خاتُو سر خُو ره پُوٹ نَمُونه، باید مُوی خُو ره ام قَیچی کُنه، ولے اگه قَیچی کدو یا کَل کدونِ مُوی بَلدِه یگ خاتُو رَسوایی اَسته، اُو باید سر خُو ره پُوٹ کُنه. ۷مرد نَباید سر خُو ره پُوٹ کُنه، چُون اُو مِثل و جلالِ خُدا اَسته؛ لیکِن خاتُو جلالِ مَرد اَسته. ۸چُون مَرد از زَن دَ وجُود نَمَده، بَلکِه زَن از مَرد دَ وجُود اَمَده. ۹و امچُنان مَرد بَلدِه زَن خَلق نَشُده، بَلکِه زَن بَلدِه مَرد خَلق شُده. ۱۰امزی خاطر خاتُو باید یگ پرده دَ سر خُو دَشته بَشه بخاطرِ ملایکه ها. ۱۱دَ هر حال، دَ جماعتِ مَولا، خاتُو از مَرد جدا نِیَسته و مَرد از خاتُو جدا نِییه. ۱۲چُون امُو رقم که خاتُو از مَرد دَ وجُود اَمَد، امُو رقم مَرد از خاتُو دَ وجُود مییه. مگم تمامِ چِیزا از خُدا دَ وجُود مییه. ۱۳خودون شُمو قضاوَت کُنِید: آیا بَلدِه یگ خاتُو مُناسِب اَسته که قد سرِ لُچ دَ پیشِ خُدا دُعا کُنه؟ ۱۴آیا خودِ طبیعت دَز شُمو یاد نَمِیدیه که اگه مَرد مُوی دِراز بیله، بَلدِه ازُو شَرم اَسته، ۱۵ولے اگه خاتُو مُوی دِراز دَشته بَشه، بَلدِه شی اِفتخار اَسته؟ چُون مُوی بَلدِه ازُو بخاطرِ پُوٹ کدونِ سر شی دَده شُده. ۱۶اگه کُدَم کس بِخایه که دَزی باره جَر-و-بَحث کُنه، مو و جماعت های ایماندارای خُدا بغَیر از امزی عمل دِیگه عمل ره انجام نَمِیدی.
۱۷دَ امزی هِدایَت های زیر، از شُمو تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونُم، چُون وختِیکه شُمو جم مُوشِید، بَلدِه بِهتَر شُدو نَه، بَلکِه بَلدِه بَدتَر شُدو جَم مُوشِید. ۱۸دَ قَدمِ اوّل، وختِیکه شُمو بحَیثِ جماعتِ ایماندار جم مُوشِید، ما مِیشنَوُم که دَ مینکل شُمو تفرِقه وجُود دَره و تا اندازِه باوَر مُونُم. ۱۹حتماً فِرقه ها ام دَ مینکل شُمو دَ وجُود اَمَده بَشه، چُون دَمزی طرِیقه ایماندارِ حقِیقی دَ بَین شُمو بَرمَلا مُوشه. ۲۰وختِیکه شُمو جم مُوشِید، بَلدِه ازی نِیَسته که نانِ شامِ مَولا ره بُخورِید، ۲۱چُون دَ وختِ خوردو هر کس نانِ خود خُو ره از دِیگرو کده پیشتَر مِیگِیره و مُوخوره. اوخته یگ نفر گُشنه مُومنه و دِیگه نفر مَست مُوشه. ۲۲آیا شُمو خانه نَدرِید که دَ اُونجی بُخورِید و وُچی کُنِید؟ یا شُمو میخاهِید که جماعتِ ایماندارای خُدا ره تحقِیر-و-تَوهِین کُنِید و مردُمای نادار ره شرمِنده کُنِید؟ دَز شُمو چی بُگُم؟ آیا شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف کنُم؟ نَه، دَزی باره شُمو ره تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونُم.
۲۳چُون چِیزی ره که از مَولا یافتُم امُو چِیز ره دَز شُمو ام تسلِیم کدُم، اُو اِی بُود که مَولا عیسیٰ دَ شاوی که یهُودای اِسخَریوطی اُو ره تسلِیم کد، نان ره گِرِفت ۲۴و شُکر کده ٹوٹه کد و گُفت: ”اِی جِسم مه اَسته که بَلدِه نِجات شُمو یَه. اِی مَراسِم ره دَ یادِ ازمه دَ جای بیرِید.“ ۲۵و امی رقم بعد از نان خوردو جام ره ام گِرِفت و گُفت: ”اِی جام عهدِ نَو اَسته دَ وسِیلِه خُون مه. اِی مَراسِم ره دَ جای بیرِید، هر وختِیکه اِی ره وُچی مُونِید، دَ یادِ از مه وُچی کُنِید.“ ۲۶چُون هر وختِیکه شُمو اِی نان ره مُوخورِید و اِی جام ره وُچی مُونِید، شُمو مَرگِ مَولا ره اِعلان مُونِید تا وختِیکه اُو دُوباره بییه.
۲۷پس هر کسی که بطَورِ نامُناسِب ازُو نان بُخوره و از جامِ مَولا وُچی کُنه، اُو نِسبَت دَ جِسم و خُونِ مَولا مُجرِم حِساب مُوشه. ۲۸امزی خاطر هر کس خود ره آزمایش کُنه و بعد ازُو از نان بُخوره و از جام وُچی کُنه. ۲۹چُون هر کسی که مُوخوره و وُچی مُونه، بِدُونِ ازی که اَرزِشِ جِسمِ مَولا ره پَی بُبره، اُو بَلدِه محکُوم شُدون خُو مُوخوره و وُچی مُونه. ۳۰امزی خاطر غَدر شُمو ضعِیف و ناجور اَستِید و یگ تِعداد شُمو ام مُرده. ۳۱لیکِن اگه مو خودون ره قضاوَت مُوکدی، دَ بَلِه مو حُکم نَمُوشُد. ۳۲ولے وختِیکه دَ بَلِه مو حُکم مُوشه، مو دَ وسِیلِه مَولا اِصلاح مُوشی تا قد دُنیا محکُوم نَشُنی. ۳۳پس اَی بِرارون مه، وختِیکه بَلدِه خوردو جم مُوشِید، معطلِ یگدِیگِه خُو بِشِینِید. ۳۴اگه کُدَم کس گُشنه اَسته، دَ خانِه خُو نان بُخوره. نَشُنه که جم شُدون شُمو باعِثِ محکُومیَت شُمو شُنه. دَ بارِه دِیگه چِیزا وختِیکه اَمدُم، هِدایَت مِیدیُم.