۱پس شُمو مو ره بحَیثِ خِدمتگارای مسیح و آدمای پیشقَدم دَ راز های خُدا بِنَخشِید. ۲علاوه ازی، لازِم اَسته که آدمای پیشقَدم قابِلِ اِعتماد ثابِت شُنه. ۳لیکِن بَلدِه ازمه اِی یگ چِیزی کَلو ریزه اَسته که دَ وسِیلِه شُمو یا دَ وسِیلِه یَگو محکمِه اِنسانی قضاوَت شُنُم. حتیٰ خود مه دَ بارِه خُو قضاوَت نَمُونُم. ۴چُون ما دَ خود کُدَم عَیب نَمِینگرُم، ولے اِی دلِیل مَره بےگُناه جور نَمُونه، بَلکِه مَولا اَسته که دَ بارِه مه قضاوَت مُوکُنه. ۵امزی خاطر پیش از وخت دَ بارِه هیچ چِیز قضاوَت نَکُنِید، یعنی پیش از اَمَدونِ مَولا که اُو چِیزای ره که فِعلاً دَ ترِیکی تاشه یَه، دَ روشَنی میره و نِیَت های دِل ها ره بَرمَلا مُونه. اوخته هر کسی که حقدار شی اَسته از طرفِ خُدا تعرِیف-و-تَوصِیف مُوشه.
۶اَی بِرارو، ما امی چِیزا ره بطَورِ مِثال دَ بارِه خود خُو و دَ بارِه اَپولُس بخاطرِ ازشُمو گُفتُم تا از مو معنای امزی توره ره یاد بِگِیرِید که مُوگیه: ”از چِیزی که نوِشته شُده زیاده رَوی نَکُنِید،“ تا هیچ کُدَمِ ازشُمو دَ بَلِه یگ نفر دَ ضِدِ دِیگه نفر اِفتخار نَکُنِید. ۷چُون کِی تُو ره از دِیگرو باله‌تَر جور کده؟ تُو چِیزخیل دَری که دَز تُو بخشِیده نَشُده؟ و اگه دَز تُو بخشِیده شُده، پس چرا رقمی اِفتخار مُوکُنی که بُگی دَز تُو بخشِیده نَشُده؟ ۸شُمو گاه سیر شُدِید! شُمو گاه دَولتمَند شُدِید! شُمو واقعاً بِدُونِ ازمو پادشاهی مُونِید؛ و کشکِه راستی پادشاهی مُوکدِید تا مو ام قد شُمو پادشاهی مُوکدی. ۹چُون ما فِکر مُونُم که خُدا، مو رسُولا ره دَ آخِرِ پگ بَلدِه نُمایش قرار دَده، رقمِ اسِیرای که دَ بَلِه ازوا حُکمِ مَرگ شُده، چراکه مو بَلدِه دُنیا سَیل جور شُدے، ام بَلدِه ملایکه ها و ام بَلدِه اِنسانا. ۱۰مو بخاطرِ مسیح لَوڈه اَستی، مگم شُمو دَ مسیح دانا اَستِید! مو ضعِیف اَستی، مگم شُمو قَوی! شُمو مردُمای مُحترم اَستِید، مگم مو خار-و-حقِیر! ۱۱تا امزی ساعت مو گُشنه و تُشنه اَستی، کالا نَدَری، لَت-و-کوب مُوشی، آواره-و-دَربَدر اَستی؛ ۱۲مو قد دِستای خُو سخت کار کده زَحمت مِیکشی. وختِیکه مردُم دَو-و-دَشنام مِیدیه، بَلدِه ازوا خَیر-و-بَرکت طلب مُوکُنی؛ وختِیکه آزار-و-اَذیَت مُوشی، تَحَمُل مُونی؛ ۱۳وختِیکه دَ بَلِه مو تُهمَت مُوشه، مو قد مِهربانی توره مُوگی. مو رقمِ خانه-جارُوی دُنیا و پَسمَندِه پگِ چِیزا شُدے و تا امی روز ام اَستے.
۱۴ما اِی ره نوِشته نَمُونُم تا شُمو ره شرمِنده کنُم، بَلکِه تا رقمِ بچکِیچای دوست-دَشتَنی خُو شُمو ره نصِیحَت کنُم. ۱۵چُون حتیٰ اگه هزاران معلِم دَ بارِه مسیح دَشته بَشِید، مگم آته های کَلو نَدرِید، چراکه دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح از طرِیقِ اِعلانِ خوشخبری ما آتِه شُمو شُدُم. ۱۶امزی خاطر از شُمو خاهِش مُونُم که از مه سرمَشق بِگِیرِید. ۱۷بَلدِه امزی مقصد تِیموتائوس ره دَ پیش شُمو رَیی کدُم. اُو باچِه دوست دَشتنی و وفادار مه دَ خِدمتِ مَولا اَسته تا راه-و-رفتار مَره دَ مسیح عیسیٰ دَ یاد شُمو بیره، امُو رقم که ما دَ هر جای و دَ هر جماعتِ ایماندارا تعلِیم مِیدیُم. ۱۸مگم بعضی کسا دَ گُمانِ ازی که ما دَ پیش شُمو نَمییُم، کِبری-و-مغرُور شُده. ۱۹لیکِن ما دَ زُودی پیش شُمو مییُم اگه خاستِ مَولا بَشه و دَ اُو غَیت نَه تنها که تورای امزُو آدمای کِبری-و-مغرُور ره پَی مُوبرُم، بَلکِه قُدرتِ ازوا ره ام. ۲۰چُون پادشاهی خُدا دَ توره گُفتو تعلُق نَدره، بَلکِه دَ قُدرتِ عمل. ۲۱کُدَم شی ره خوش دَرِید؟ اِی که قد سوٹه-چیو بییُم یا قد مُحَبَت و روحِ مُلایم؟