۱امُو باچه، یعنی سموئیل دَ پیشِ عیلی خِدمتِ خُداوند ره مُوکد. دَ امزُو روزا کلامِ خُداوند کَم میمَد و رویا غَدر کم دِیده مُوشُد. ۲دَ امزُو غَیت یگ شاو عیلی دَ جاگِه خُو خاو بُود و چِیمای شی شُروع دَ خِیره شُدو کدُد، دَ اندازِه که دِیده نَمِیتنِست؛ ۳چِراغِ خُدا هنوز گُل نَشُدُد و سموئیل دَ خانِه خُداوند، دَ جایی که صندُوقِ خُدا بُود، خاو کدُد.
۴اوخته خُداوند سموئیل ره کُوی کد و سموئیل گُفت: ”اَمر کُو صاحِب.“ ۵و دَوِیده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ اُو گُفت: ”ما تُو ره کُوی نَکدیم؛ بورُو، خاو کُو.“ پس اُو رفته خاو کد. ۶خُداوند بسم اُو ره کُوی کد: ”سموئیل!“ و سموئیل باله شُده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ مگم اُو گُفت: ”باچِه مه، ما تُو ره کُوی نَکدیم؛ بورُو، خاو کُو.“ ۷سموئیل تا ھنوز خُداوند ره نَمِیشنَخت، چُون کلامِ خُداوند تا اُو غَیت دَزُو نازِل نَشُدُد. ۸خُداوند دفعِه سِوّم سموئیل ره کُوی کد و اُو باله شُده پیشِ عیلی رفت و گُفت: ”اینه، حاضِر اَستُم؛ تُو مَره کُوی کدی.“ اوخته عیلی فامِید که خُداوند اُو باچه ره کُوی کده. ۹و عیلی دَ سموئیل گُفت: ”بورُو، خاو کُو و اگه بسم تُو ره کُوی کد، بُگی: ’خُداوندا اَمر کُو، خِدمتگار تُو مِیشنَوه.‘“ پس سموئیل رفته دَ جای خو خاو کد.
۱۰اوخته خُداوند اَمَده ایسته شُد و رقمِ دَفعه های پیش کُوی کده گُفت: ”سموئیل! سموئیل!“ و سموئیل گُفت: ”اَمر کُو، خِدمتگار تُو مِیشنَوه.“
۱۱و خُداوند دَ سموئیل گُفت: ”اینه، ما دَ اِسرائیل کاری مُونُم که گوشای هر کسی که بِشنَوه، دَ جرِینگَس بییه. ۱۲دَ امزُو روز هر چِیزی که دَ بارِه خانَوارِ عیلی گُفتُم، از شُروع تا آخِر دَ بَلِه ازُو عملی مُونُم. ۱۳چُون ما دَزُو خبر دَدیم که خانَوارِ ازُو ره بخاطرِ گُناهی که اُو مِیدَنه تا اَبَد جَزا مِیدیُم، چراکه باچه های شی دَ بَلِه خُو نالَت اَوُرد و اُو اُونا ره مَنع نَکد. ۱۴امزی خاطر دَ بارِه خانَوارِ عیلی قَسم خوردُم که گُناهِ خانَوارِ عیلی دَ وسِیلِه قُربانی و هدیه تا اَبَد کِفاره نَمُوشه.“
۱۵سموئیل تا صَباح خاو کد و صَباح باله شُده درگه ھای خانِه خُداوند ره واز کد. سموئیل ترس مُوخورد که رویا ره دَ عیلی نَقل کُنه. ۱۶مگم عیلی سموئیل ره کُوی کده گُفت: ”سموئیل، باچِه مه.“ اُو گُفت: ”اَمر کُو صاحِب.“ ۱۷عیلی پُرسان کد: ”خُداوند دَز تُو چی گُفت؟ از مه تاشه نَکُو. خُدا دَ حق تُو امُو چِیز، بَلکِه کَلوتر ازُو ره انجام بِدیه، اگه تُو یگ چِیز ره ام از تمامِ تورای که دَز تُو گُفته از مه تاشه کنی.“ ۱۸پس سموئیل پگِ چِیزا ره دَزُو نَقل کد و هیچ چِیز ره ازُو تاشه نَکد. اوخته عیلی گُفت: ”اُو خُداوند اَسته؛ هر چِیزی که دَ نظرِ ازُو خُوب معلُوم مُوشه، امُو ره انجام بِدیه.“
۱۹سموئیل کٹه شُده مورفت و خُداوند قد ازُو بُود و نَمی‌ایشت که یگ تورِه شی ام دَ زمی بوفته. ۲۰و تمامِ اِسرائیل از منطقِه دان تا بِئیرشِبِع فامِید که سموئیل بحَیثِ نَبی خُداوند مُقرَر شُده. ۲۱خُداوند دَ شِیلوه ظاهِر شُده مورفت، چُون خُداوند دَ شِیلوه خود ره دَ وسِیلِه کلام خُو دَ سموئیل ظاهِر مُوکد.