۱چُون مو مِیدَنی، هر وختِیکه امی خَیمِه زمِینی که مو دَزشی زِندگی مُونی چَپه شُنه، مو یگ ساختُمان از طرفِ خُدا دَری، خانِه که قد دِستای اِنسان آباد نَشُده، بَلکِه اَبَدی اَسته دَ عالمِ باله. ۲ازی که دَ امزی خَیمه مو دَ آه-و-ناله اَستی، آرزوی کَلو دَری که دَ وسِیلِه خانِه آسمانی خُو پوشَنده شُنی. ۳یَقِیناً وختِیکه پوشَنده شُنی، مو لُچ معلُوم نَمُوشی. ۴چُون تا وختِیکه مو دَ امزی خَیمه اَستی، مو دَ زیرِ بارِ گِرَنگ آه-و-ناله مُونی، چُون مو نَمیخاهی که کالا ره بُر کُنی، بَلکِه میخاهی که کالای دِیگه بُپوشی تا چِیزی که از بَین رفتَنی اَسته دَ وسِیلِه زِندگی اَبَدی قُورت شُنه. ۵امُو که مو ره بَلدِه امزی مقصد آماده کده، خُدا اَسته که روح اُلقُدس ره دَ عِنوانِ بَیعانه دَز مو دَده.
۶پس مو همیشه خاطرجم اَستی؛ اگرچِه مِیدَنی تا وختِیکه دَ خانِه جِسم اَستی، مو از مَولا دُور اَستی. ۷چُون مو دَ مُطابِقِ ایمان زِندگی مُونی، نَه دَ مُطابِقِ دِیدو. ۸اَرے، مو خاطرجم اَستی، ولے کَلوتَر خوش مُوشی که اِی خانِه جِسم ره ایله کُنی و دَ خانِه آسمانی قد مَولا بَشی. ۹پس چی دَ خانِه جِسم بَشی و چی دُور از خانِه جِسم، مقصد مو امی اَسته که مَولا ره خوش کُنی. ۱۰چُون پگ مو باید دَ پیشِ تختِ قضاوَتِ مسیح حاضِر شُنی تا هر کس مُطابِقِ چِیزی که دَ جِسم خُو انجام دَده، چی خُوب و چی بَد، اَجر یا جَزا بِنگره.
۱۱پس چُون مو مِیدَنی که ترسِ خُدا چی اَسته، مو کوشِش مُونی که دِیگه مردُما ره وادار کُنی. مو بَلدِه خُدا کامِلاً معلُومدار اَستی و اُمِید دَرُم که بَلدِه وِجدانِ ازشُمو ام خُوب معلُومدار بَشی. ۱۲مو بسم خود ره دَ پیشِ ازشُمو تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونی، بَلکِه بَلدِه شُمو یگ فرصت مِیدی که دَ بَلِه ازمو اِفتخار کُنِید تا بِتنِید جوابِ کسای ره بِدِید که دَ بَلِه چِیزای ظاهِری اِفتخار مُونه، نَه دَ بَلِه چِیزای که دَ دِل اَسته. ۱۳اگه مو عقل خُو ره از دِست دَدے، اِی بَلدِه خُدا اَسته؛ و اگه هُوشیار اَستی، اِی بَلدِه ازشُمو یَه، ۱۴چُون مُحَبَتِ مسیح دَ بَلِه مو حاکِم اَسته و مو دَ اِی نتِیجه رسِیدے که یگ نفر بَلدِه پگ مُرد؛ امزی خاطر پگ مُرده. ۱۵و اُو بَلدِه پگ مُرد تا کسای که زِندگی مُونه دِیگه بَلدِه خودون خُو زِندگی نَکُنه، بَلکِه بَلدِه کسی که بخاطرِ ازوا مُرد و دُوباره زِنده شُد.
۱۶پس بعد ازی مو هیچ کس ره دَ مُطابِقِ اصُولِ اِنسانی قضاوَت نَمُونی، اگرچِه یگ زمان مو مسیح ره دَ مُطابِقِ جِسم مِیشنَختی، لیکِن آلی دِیگه اُو ره دَ مُطابِقِ جِسم نَمِینَخشی. ۱۷پس اگه کُدَم کس دَ مسیح تعلُق دَشته بَشه، اُو یگ مَخلُوقِ نَو اَسته. چِیزای کُهنه از بَین رفت؛ اینه، پگ چِیزا نَو شُده. ۱۸تمامِ امزی چِیزا از طرفِ خُدا اَسته که مو ره دَ وسِیلِه مسیح قد خُو آشتی دَد و خِدمتِ آشتی دَدو ره دَز مو سِپُرد، ۱۹یعنی خُدا دَ مسیح بُود که مردُمِ دُنیا ره قد خُو آشتی مِیدَد. اُو خطا های ازوا ره دَ حِسابِ ازوا نَوُرد و پَیغامِ آشتی دَدو ره دَز مو سِپُرد. ۲۰پس مو از طرفِ مسیح توره مُوگی، بطَوری که خُدا از طرِیقِ ازمو درخاست مُونه. پس مو از طرفِ مسیح از شُمو خاهِش مُونی که قد خُدا آشتی کُنِید. ۲۱چُون خُدا کسی ره که هیچ گُناه ره نَمِیشنَخت، بخاطرِ ازمو قُربانی گُناه جور کد تاکه مو دَ وسِیلِه ازُو، مردُمای عادِلِ جور شُنی.