۱ دَ امزُو زمان هفتاد باچِه اَخاب دَ سامِره بُود. پس ییهُو چند خط نوِشته کده دَ سامِره دَ رهبرای یِزرعیل، رِیش سفیدا و سرپرَستای باچه های اَخاب رَیی کد و گُفت: ۲”ازی که باچه های بادار شُمو قد شُمو اَسته و گاڈی ها، اَسپ ها، شارِ دیوال‌دار و سلاح ام دَرِید، امی که اِی خط دَز شُمو رسِید، ۳بِهترِین و لایقترِین باچِه بادار خُو ره اِنتِخاب کُنِید و اُو ره دَ تَختِ آتِه شی بِشَندَنِید و بخاطرِ خانَوارِ بادار خُو جنگ کُنِید.“ ۴لیکِن اُونا غَدر ترس خورد و قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اونه، دُو پادشاه نَتنِست که دَ برابرِ ییهُو مُقاوِمَت کنه؛ پس مو چِطور مِیتَنی که مُقاوِمَت کنی؟“ ۵اوخته مسئُولِ قصر، قومَندانِ شار، رِیش سفیدا و سرپرَستا دَ ییهُو پَیغام رَیی کده گُفت: ”مو خِدمتگارای تُو اَستی و هر چِیزی که اَمر کنی مو دَ جای میری. مو هیچ کس ره پادشاه جور نَمُونی؛ هر چِیزی که دَ نظر تُو خُوب معلُوم مُوشه امُو رقم کُو.“ ۶پس ییهُو یگ خطِ دِیگه نوِشته کده دَزوا گُفت: ”اگه شُمو قد ازمه اَستِید و از اَید مه مُوشِید، سر های باچه‌گونِ بادار خُو ره بِگِیرِید و صَباح دَ امزی غَیت دَ یِزرعیل پیشِ ازمه بیِید.“ امُو شاهزاده ها که هفتاد نفر بُود و اُونا قد کٹه کَلونای شار که مسئُولِ کٹه کدو و تَربیِه ازوا بُود زِندگی مُوکد. ۷وختی خط دَ پیشِ ازوا رسِید، اُونا باچه های پادشاه ره گِرِفته هر هفتاد شی ره کُشت و سر های ازوا ره دَ سَبَدها ایشته دَ یِزرعیل پیشِ ییهُو رَیی کد. ۸اوخته قاصِد اَمد و دَ ییهُو خبر دَده گُفت: ”سر های باچه‌گونِ پادشاه ره اَوُرده.“ اُو گُفت: ”اُونا ره دَ پیشِ درگِه شار دَ دُو جای کوڈ کنِید و تا صَباح امُو رقم بیلِید.“ ۹و ییهُو صَباح‌گاه بُرو رفته دَ پیشِ رُوی مردُم ایسته شُد و گُفت: ”شُمو بیگُناه اَستِید. ما دَ ضِدِ بادار خُو شورِش کدُم و اُو ره کُشتُم، لیکِن امی نفرا ره پگ شی ره کِی کُشته؟ ۱۰پس بِدَنِید که از کلامِ خُداوند که اُو دَ بارِه خانَوارِ اَخاب گُفته، یگ حرف شی ام دَ زمی نَموفته و خُداوند چِیزی ره که دَ وسِیلِه خِدمتگار خُو ایلیا گُفته، دَ جای میره.“ ۱۱پس ییهُو پگِ کسای ره که از خانَوارِ اَخاب دَ یِزرعیل باقی مَندُد قد کٹه‌کَلونا، دوستا و پیشوایون شی کُشت و هیچ کس ره از اَخاب دَ یِزرعیل باقی نَه ایشت.
۱۲بعد ازُو ییهُو باله شُده سُون سامِره رَیی شُد. دَ بَیت-عیقِدِ چوپونو دَ بَینِ راه ۱۳ییهُو قد قَومای اَخَزیاه پادشاهِ یهُودا رُوی دَ رُوی شُد و گُفت: ”شُمو کِی اَستِید؟“ اُونا گُفت: ”مو قَومای اَخَزیاه اَستی و اَمدے که از باچه های پادشاه و از باچه های مَلِکه ایزابِل احوال بِگِیری.“ ۱۴ییهُو گُفت: ”اُونا ره زِنده بِگِیرِید.“ پس اُونا ره زِنده گِرِفت و پگ ازوا ره که چِل و دُو نفر بُود، دَ بغلِ چُقُوری بَیت-عیقِد کُشت و هیچ کُدَم شی ره زِنده نَه ایشت. ۱۵بعد ازی که ییهُو ازُونجی رَیی شُد، قد یهوناداب باچِه رِکاب که دَ دَمِ راهِ ازُو اَمدُد، رُوی دَ رُوی شُد و قد ازُو مَنده نَشی کده گُفت: ”آیا دِلِ ازتُو دَز مه راست اَسته، امُو رقم که دِلِ ازمه دَز تُو راست اَسته؟“ یهوناداب دَ جواب شی گُفت: ”اَرے، راست اَسته.“ ییهُو گُفت: ”اگه اِی رقم اَسته، دِست خُو ره دَز مه بِدی.“ اُو دِست خُو ره دَد و ییهُو اُو ره دَ گاڈی خُو باله کده ۱۶گُفت: ”قد ازمه بیه و غَیرَتی ره که بَلدِه خُداوند دَرُم بِنگر.“ پس اُونا اُو ره دَ گاڈی ییهُو سوار کد. ۱۷وختی ییهُو دَ سامِره رسِید، پگِ کسای ره که از خانَوارِ اَخاب دَ سامِره باقی مَندُد کُشت، دَ اندازِه که اَثرِ ازُو باقی نَمَند، امُو رقم که خُداوند دَ ایلیا گُفتُد.
۱۸بعد ازُو ییهُو پگِ مردُم ره جم کده دَزوا گُفت: ”اَخاب بَعل ره کَم پرَستِش کد، لیکِن ما، ییهُو اُو ره کَلو پرَستِش مُونُم. ۱۹پس آلی پگِ اَنبیای بَعل و پگِ پیشوایونِ ازُو ره قد تمامِ کسای که اُو ره پرَستِش مُونه کُوی کده پیشِ ازمه بیرِید، یگ شی ام نَمَنه؛ چُون قَصد دَرُم که یگ قُربانی غَدر کٹه بَلدِه بَعل تقدِیم کنُم. هرکسی که حاضِر نَشُنه زِنده نَمُومَنه.“ لیکِن ییهُو اِی کار ره از رُوی چالاکی کد تا کسای ره که بَعل ره پرَستِش مُوکد، از بَین بُبره. ۲۰ییهُو گُفت: ”یگ مراسِمِ خاص بَلدِه بَعل برگُزار کُنِید.“ و اُونا اِی ره اِعلان کد. ۲۱ییهُو دَ تمامِ اِسرائیل پَیغام رَیی کد و پگِ کسای که بَعل ره پرَستِش مُوکد، اَمَد و کسی باقی نَمَند که حاضِر نَشُده بَشه. اُونا دَ بُت خانِه بَعل داخِل شُد و بُت خانِه بَعل از سر تا آخِر پُر شُد. ۲۲اوخته ییهُو دَ نفری که مسئُولِ کالا بُود گُفت: ”بَلدِه تمامِ کسای که بَعل ره پرَستِش مُونه، کالا بیَر.“ و اُو بَلدِه ازوا کالا اَوُرد. ۲۳بعد ازُو ییهُو و یهوناداب باچِه رِکاب دَ بُت خانِه بَعل دَر اَمد و دَ کسای که بَعل ره پرَستِش مُوکد گُفت: ”بُپالِید و بِنگرِید که از خِدمتگارای خُداوند دَ اِینجی دَ مینکل شُمو کس نَبَشه، بَلکِه تنها پرستِش کُنِنده های بَعل بَشه و بَس.“ ۲۴پس اُونا داخِل رفت تا قُربانی‌های سوختَنی و قُربانی‌های دِیگه تقدِیم کنه. پیش از رفتو ییهُو هشتاد نفر خُو ره دَ بُرو ایستَلجی کده گُفتُد: ”اگه یگ نفرِ امزی کسای که دَز شُمو تسلِیم کدیم دُوتا کنه، جان خُو ره دَ عِوَضِ جانِ ازُو از دِست مِیدِید.“ ۲۵امی که ییهُو از تقدِیم کدونِ قُربانی های سوختَنی خلاص شُد، اُو دَ پَیرَدارا و قومَندانای خُو اَمر کده گُفت: ”داخِل شُنِید و اُونا ره بُکُشِید؛ نَیلِید که دُوتا کنه.“ پس پگِ ازوا ره از دَمِ شمشیر تیر کد. پَیرَدارا و قومَندانا جَسَدای ازوا ره بُرو اَندخت و بعد ازُو دَ قِسمَتِ داخِلی بُت خانِه بَعل دَر اَمد. ۲۶اُونا ستُون های پرَستِشی ره که دَ بُت خانِه بَعل بُود، بُرو اَوُرده سوختَند. ۲۷بعد ازُو اُونا ستُون های پرَستِشی بَعل ره مَیده کد و بُت خانِه بَعل ره بیرو کده کِنارآب جور کد که تا اِمروز امُو رقم اَسته.
۲۸دَ امزی رقم ییهُو بَعل ره از اِسرائیل بکُلّی نابُود کد. ۲۹لیکِن ییهُو از پَیرَوی گُناه های یرُبعام باچِه نِباط که باعِث شُد اِسرائیل گُناه کنه، دُوری نَکد، یعنی از پرَستِشِ گوسَله های طِلّایی که دَ بَیت-ئیل و دان بُود، رُوی نَگشتَند. ۳۰ باوجُودِ ازی ام خُداوند دَ ییهُو گُفت: ”ازی که تُو کار خُو ره خُوب انجام دَدی و چِیزی ره که دَ نظر مه خُوب بُود دَ جای اَوُردی و مُطابِقِ تمامِ چِیزای که دَ دِل مه بُود، دَ حقِ خانَوارِ اَخاب کدی، اَولادِه تُو تا پُشتِ چارُم دَ تَختِ اِسرائیل مِیشِینه.“ ۳۱لیکِن ییهُو فِکر خُو ره نَگِرِفت و قد تمامِ دِل خُو از شریعتِ خُداوند، خُدای اِسرائیل پَیرَوی نَکد، چُون اُو از گُناه های یرُبعام که باعِث شُد اِسرائیل گُناه کنه، دُوری نَکد.
۳۲دَ امزُو زمان خُداوند ریزه کدونِ سرزمِینِ اِسرائیل ره شُروع کد. پس حزائیل بَنی اِسرائیل ره دَ تمامِ سرحدای ازوا زَده شِکست دَد: ۳۳از دریای اُردُن طرفِ شَرق، تمامِ سرزمِینِ جِلعاد، یعنی منطقِه جادیا، رئوبینیا و مَنَسیا ره زَد که از عَروعیر دَ دَرِّه اَرنون تا جِلعاد و باشان اِدامه دَشت. ۳۴باقی کارای ییهُو و پگِ چِیزای که کد و قُدرت شی دَ کِتابِ تَوارِیخِ پادشایونِ اِسرائیل نوِشته یَه. ۳۵وختی ییهُو فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو خاو کد و دَ سامِره دَفن شُد، باچِه شی یهواَخاز دَ جای شی پادشاه شُد. ۳۶ییهُو مُدَتِ بِیست و هشت سال دَ سامِره دَ بَلِه اِسرائیل پادشاهی کد.