۱وختی عتَلیا آبِه اَخَزیاه دِید که باچِه شی مُرده، اُو باله شُد تا پگِ خانَوارِ پادشاه ره دَ قتل بِرسَنه. ۲مگم یهوشِبع دُخترِ یهورام پادشاه که خوارِ اَخَزیاه بُود، یوآش باچِه اَخَزیاه ره گِرِفت و اُو ره از مینکلِ باچه های پادشاه که قرار بُود کُشته شُنه دُزی کد و قد دایِه شی دَ یگ اُتاقِ خاو از عتَلیا تاشه کد و اُو کُشته نَشُد. ۳ یوآش مُدَتِ شَش سال قد دایِه خُو دَ خانِه خُداوند تاشه بُود و عتَلیا دَ سرزمِینِ یهُودا حُکمرانی مُوکد.
۴دَ سالِ ھفتُم، یھویاداع پیشوا پَیغام رَیی کده قومَندانای دِسته های صد نفری، اَجِیرا و پَیره‌دارا ره دَ خانِه خُداوند دَ پیش خُو کُوی کد. اُو قد ازوا عهد-و-پَیمان بسته کده اُونا ره دَ خانِه خُداوند قَسم دَد و بعد ازُو باچِه پادشاه ره دَزوا نِشو دَد ۵و دَزوا اَمر کده گُفت: ”کاری که شُمو باید کُنِید اینی اَسته: شُمو کسای که دَ روزِ آرام وظِیفه اِجرا مُونِید، یگ سِوّم شُمو از قصرِ پادشاه نِگاهوانی کُنِید. ۶یگ سِوّمِ دِیگِه شُمو دَ درگِه سُور حاضِر بَشِید و یگ سِوّم شُمو ام دَ درگِه پُشتِ سرِ پَیره‌دارا جای-دَ-جای شُنِید، پَیره‌دارای که دَ نوبَت از قصر نِگاهوانی مُونه. ۷شُمو دُو دِستِه دِیگه که دَ روزِ آرام رُخصَت اَستِید، از پادشاه دَ خانِه خُداوند نِگاهوانی کُنِید. ۸هر کُدَم شُمو سَلاحِ خُو ره دَ دِست خُو بِگِیرِید و دَ چارطرفِ پادشاه جای-دَ-جای شُنِید؛ هر کسی که دَ قطار های شُمو نزدِیک شُد، اُو ره بُکُشِید. هر غَیتِیکه پادشاه بُرو موره و داخِل مییه، قد ازُو یگجای بَشِید.“
۹پس قومَندانای دِسته های صد نفری مُطابِقِ چِیزای که یهویاداع پیشوا اَمر کدُد عمل کد. اُونا هر کُدَم شی قد نفرای خُو، چی کسای که دَ روزِ آرام وظِیفه دَشت و چی کسای که دَ روزِ آرام رُخصَت بُود، دَ پیشِ یهویاداع پیشوا اَمَد. ۱۰اوخته پیشوا نَیزه ھا و سِپرھای ره که دَ داوُود پادشاه تعلُق دَشت و دَ خانِه خُداوند بُود، دَ قومَندانا دَد. ۱۱و پَیره‌دارا هر کُدَم شی سَلاحِ خُو ره دَ دِست خُو گِرِفته از طرفِ جنُوبِ خانِه خُداوند تا طرفِ شمال شی دَ پیشِ رُوی قُربانگاه و خانِه خُداوند، دَ چارطرفِ پادشاه جای-دَ-جای شُد. ۱۲بعد ازُو یهویاداع باچِه پادشاه ره بُرو اَوُرد و تاج ره دَ سر شی ایشته نُسخِه احکامِ خُداوند ره دَ دِست شی دَد و اُو ره پادشاه تعیِین کده مَسَح کد. و اُونا چَک چَک کده شُعار دَد: ”زِنده باد پادشاه!“
۱۳وختی عتَلیا آوازِ پَیره‌دارا و مردُم ره شِنِید، اُو دَ پیش مردُم دَ خانِه خُداوند اَمَد. ۱۴دَ اُونجی دِید که اونه، پادشاه دَ مُطابِقِ رسم دَ پالُوی ستُون ایسته یَه؛ قومَندانا و شیپُورنَوازا دَ پالُوی پادشاه قرار دَره و تمامِ مردُمِ سرزمی خوشی مُونه و شیپُورنَوازا شیپُور مِیزَنه. اوخته عتَلیا کالای خُو ره چَک کد و چِیغ زَده گُفت: ”خیانَت! خیانَت!“ ۱۵لیکِن یھویاداع پیشوا دَ قومَندانای دِسته های صد نفری که سرکرده های لشکر بُود، اَمر کده گُفت: ”اُو ره از مینکلِ قطار ها بُر کُنِید و هرکسی که از پُشتِ ازُو اَمد، اُو ره قد شمشیر بُکُشِید.“ ازی که پیشوا گُفتُد، ”اُو نَباید دَ خانِه خُداوند کُشته شُنه،“ ۱۶اُونا گِردِ ازُو ره گِرِفت و اُو از راهی که اَسپ ها مورفت دَ قصرِ پادشاه دَر اَمد و دَ امُونجی کُشته شُد.
۱۷یھویاداع دَ بَینِ خُداوند، پادشاه و مردُم عھد بسته کد تا اُونا قَومِ خُداوند بَشه؛ اُو امچُنان دَ بَینِ پادشاه و مردُم عهد بسته کد. ۱۸اوخته پگِ مردُمِ سرزمِینِ یهُودا دَ بُت-خانِه بَعل رفت و اُو ره بیرو کده قُربانگاه ها و بُت های شی ره تِکه و پرچه کد و مَتان پیشوای بَعل ره دَ پیشِ قُربانگاه ها کُشت. بعد ازُو یهویاداع پیشوا دَ خانِه خُداوند پَیره‌دارا ره مُقرَر کد. ۱۹اُو قومَندانا، اَجِیرا، پَیره‌دارا و پگِ مردُمِ سرزمی ره قد خُو گِرِفت و اُونا پادشاه ره از خانِه خُداوند سرشیو بُرد و از راهِ درگِه پَیره‌دارا دَ قصرِ پادشاه داخِل شُد؛ اوخته پادشاه دَ تَختِ پادشاهی شِشت. ۲۰پس تمامِ مردُمِ سرزمِینِ یهُودا خوشی کد و شار آرام شُد، چراکه عتَلیا قد شمشیر دَ قصرِ پادشاه کُشته شُدُد.
۲۱یوآش ھفت ساله بُود که پادشاه شُد.