۱اینَمیا احکام، قَوانِین و دستُورای اَسته که خُداوند، خُدای شُمو دَز مه اَمر کده تا دَز شُمو تعلِیم بِدیُم و شُمو اُونا ره دَ سرزمِینی که بَلدِه تَصَرُف کدون شی از دریای اُردُن تیر مُوشِید، دَ جای بیرِید، ۲تا شُمو از خُداوند، خُدای خُو ترس دَشته بَشِید و تمامِ احکام و دستُورای و ازُو ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم دَ تمامِ روزای زِندگی خُو دَ جای بیرِید، ام شُمو و بچکِیچای شُمو و ام اَولادای بچکِیچای شُمو تا عُمرِ دِراز دَشته بَشِید. ۳پس اَی بَنی اِسرائیل، شُمو باید گوش بِگِیرِید و دَ انجام دَدون شی دِقَت کُنِید، تا دَ خُوبی شُمو تمام شُنه و تا تِعداد شُمو دَ سرزمِینی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته غَدر کَلو شُنه، امُو رقم که خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو، دَز شُمو وعده کده.
۴اَی قَومِ اِسرائیل، گوش کُو! خُداوند، خُدای مو، خُداوندِ یکتا اَسته. ۵پس خُداوند، خُدای خُو ره قد تمامِ دِل و تمامِ جان و تمامِ قُوَت خُو مُحَبَت کُو. ۶اِی توره ها ره که ما اِمروز دَز تُو اَمر مُونُم، دَ دِل خُو نَقش کُو ۷و اُونا ره دَ بچکِیچای خُو دَ دِقَت تعلِیم بِدی و دَ غَیتِیکه خانه اَستی، دَ غَیتِیکه راه موری، دَ غَیتِیکه خاو مُوشی و دَ غَیتِیکه باله مُوشی دَ بارِه ازوا توره بُگی. ۸اُونا ره بَلدِه یادآوَری دَ دِست خُو بسته کُو و رقمِ نشان دَ مینکلِ چِیما دَ پیشانی خُو بَند کُو. ۹اُونا ره دَ چَوکات های درگه های خانِه خُو و دَ درگه های شار خُو نوِشته کُو.
۱۰وختِیکه خُداوند، خُدای تُو، تُو ره دَ امزُو سرزمی که بَلدِه بابه‌کَلونای تُو اِبراهِیم و اِسحاق و یعقُوب قَسم خورد که دَز تُو مِیدیه، داخِل کد و شارای کٹه و نُوربَند ره که تُو آباد نَکدے، ۱۱خانه ھای پُر از ھر چِیزِ خُوب ره که تُو پُر نَکدے، چاه ھای کَنده شُده ره که تُو نَکَندے، تاک های انگُور و دِرختای زَیتُون ره که تُو نَشَندے دَز تُو دَد و تُو ازوا خورده سیر شُدی، ۱۲اوخته هُوش تُو بَشه، نَشُنه که خُداوند ره پُرمُشت کنی، چُون اُو تُو ره از سرزمِینِ مِصر، از جایی که غُلام بُودی بُرو اَوُرد. ۱۳از خُداوند، خُدای خُو بِتَرس و اُو ره عِبادت کُو و تنها دَ نامِ ازُو قَسم بُخور. ۱۴از خُدایونِ دِیگه، یعنی از خُدایونِ قَوم های که دَ گِرد-و-بَر تُو اَسته، پَیرَوی نَکُو؛ ۱۵چُون خُداوند، خُدای تُو که دَ مینکل شُمو حُضُور دَره، خُدای غَیرَتی اَسته؛ نَشُنه که قارِ خُداوند، خُدای تُو دَ بَلِه تُو باله بییه و تُو ره از رُوی زمی نابُود کُنه.
۱۶خُداوند، خُدای خُو ره آزمایش نَکُو، رقمی که اُو ره دَ مَسا آزمایش کدی. ۱۷فِکر خُو ره بِگِیر که احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره و فرمان ها و دستُورای ره که دَز تُو اَمر کده، نِگاه کُنی. ۱۸چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند راست و خُوب اَسته، انجام بِدی تا دَ خُوبی تُو تمام شُنه و تُو دَ امزُو سرزمِینِ خُوب که خُداوند بَلدِه بابه‌کَلونای تُو قَسم خورده وعده کد، داخِل شُنی و اُو ره تَصَرُف کده ۱۹پگِ دُشمنای خُو ره از پیشِ رُوی خُو هَی کُنی، امُو رقم که خُداوند گُفته.
۲۰وختِیکه بچکِیچای تُو دَ آینده از تُو سَوال کده پُرسان کُنه: ’معنای امزی فرمان ها، احکام و دستُورای که خُداوند، خُدای مو دَز شُمو اَمر کده، چی اَسته؟‘ ۲۱اوخته دَ بچکِیچای خُو بُگی: ’مو دَ مِصر غُلامِ فِرعَون بُودی، لیکِن خُداوند مو ره قد دِستِ زورتُو از مِصر بُرو اَوُرد. ۲۲خُداوند دَ پیشِ چِیمای مو مُعجزه های کٹه و ترسناک و چِیزای عجِیب دَ ضِدِ مِصر، دَ ضِدِ فِرعَون و دَ ضِدِ پگِ نفرای خانِه شی ظاهِر کد. ۲۳اُو مو ره ازُونجی بُرو اَوُرد تا مو ره دَ سرزمِینی داخِل کُنه که بَلدِه بابه‌کَلونای مو قَسم خورد که دَز مو مِیدیه. ۲۴اوخته خُداوند دَز مو اَمر کد که پگِ امزی دستُورا ره دَ جای اَوُرده از خُداوند، خُدای خُو بِتَرسی تا همیشه دَ خُوبی مو تمام شُنه و مو زِنده بُمنی، امُو رقم که اِمروز اَسته. ۲۵اگه مو دَ دِقَت پگِ امزی احکام ره دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جای بَیری، امُو رقم که اُو دَز مو اَمر کده، اوخته اِی بَلدِه ازمو یگ عملِ عادِلانه حِساب مُوشه.‘