تَثنیه په هزارگی ژبه

بَخشِ ۵

دَه حُکم

۱اوخته مُوسیٰ پگِ اِسرائیل ره کُوی کد و دَزوا گُفت: ”اَی قَومِ اِسرائیل، احکام و دستُورای ره که ما اِمروز دَز شُمو بَیان مُونُم گوش کُنِید و اُونا ره یاد بِگِیرِید و دَ دِقَت دَ جای بیرِید. ۲خُداوند، خُدای مو دَ کوهِ حوریب قد مو عهد بسته کد. ۳خُداوند امی عهد ره تنها قد آته‌گون مو بسته نَکد، بَلکِه قد ازمو ام بسته کد که پگ مو اِمروز دَ اِینجی زِنده اَستی. ۴خُداوند دَ کوه از مَنِه آتِش رُوی دَ رُوی قد شُمو توره گُفت. ۵ما دَ امزُو غَیت دَ مینکلِ خُداوند و شُمو ایسته بُودُم تاکه توره ھای خُداوند ره دَز شُمو بَیان کنُم، چراکه شُمو از آتِش ترسِیدِید و دَ بَلِه کوه بُر نَشُدِید. اُو گُفت:

۶’ما خُداوند، خُدای تُو اَستُم که تُو ره از سرزمِینِ مِصر، از جایی که غُلام بُودی، بُرو اَوُردُم.

۷دَ پالُوی ازمه خُدایونِ دِیگه نَدَشته بَش.

۸بَلدِه خُو بُت جور نَکُو، نَه دَ شکلِ چِیزای که باله دَ آسمو اَسته یا تاه دَ رُوی زمی و یا دَ زیرِ آوهای زمی. ۹اُونا ره سَجده و عِبادت نَکُو، چُون ما خُداوند، خُدای تُو، خُدای غَیرَتی اَستُم و بچکِیچا ره بخاطرِ گُناهِ آته‌گون شی تا پُشتِ سِوّم و چارُمِ امزُو کسا که از مه بَد مُوبره، جَزا مِیدیُم، ۱۰لیکِن رَحمت خُو ره تا هزار پُشت نصِیبِ کسای مُونُم که مَره دوست دَره و احکام مَره نِگاه مُونه.

۱۱نامِ خُداوند، خُدای خُو ره دَ مقصدِ باطِل نَگِیر، چُون خُداوند کسای ره که نامِ ازُو ره دَ مقصدِ باطِل بِگِیره، بےجزا نَمیله.

۱۲روزِ آرام ره نِگاه کُو و اُو ره مُقَدَّس حِساب کُو، امُو رقم که خُداوند، خُدای تُو دَز تُو اَمر کده. ۱۳شَش روز کار کُو و پگِ کارای خُو ره انجام بِدی. ۱۴مگم روزِ هفتُم یگ روزِ آرام دَ اِحتِرامِ خُداوند، خُدای تُو اَسته؛ دَمزُو روز هیچ کار ره انجام نَدی؛ نَه خود تُو، نَه باچِه تُو، نَه دُختر تُو، نَه غُلام تُو، نَه کنِیز تُو، نَه گاو و اُلاغ تُو و نَه چارپایای دِیگِه تُو، نَه بیگَنِه که دَ چاردیوالی تُو بَشه، تا غُلام و کنِیز تُو رقمِ خود تُو اَلّی آرام بِگِیره. ۱۵دَ یاد خُو بیَر که دَ سرزمِینِ مِصر غُلام بُودی و خُداوند، خُدای تُو، تُو ره دَ وسِیلِه دِستِ زورتُو و بازُوی قَوی ازُونجی بُرو اَوُرد؛ امزی خاطر خُداوند، خُدای تُو، دَز تُو اَمر کده که روزِ آرام ره نِگاه کُنی.

۱۶آته و آبِه خُو ره اِحتِرام کُو، امُو رقم که خُداوند، خُدای تُو دَز تُو اَمر کده، تا عُمرِ دِراز دَشته بَشی و دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای تُو دَز تُو مُوبَخشه، خَیر-و-خُوبی نصِیب تُو شُنه.

۱۷قتل نَکُو.

۱۸زِنا نَکُو.

۱۹دُزی نَکُو.

۲۰دَ ضِدِ همسایِه خُو شاهِدی دروغ نَدی.

۲۱خاتُونِ همسایِه خُو ره تَی چِیم نَکُو؛ دَ خانه همسایِه خُو، دَ زمِین شی، غُلام شی، کنِیز شی، گاو و اُلاغ شی و دَ هیچ مالِ دِیگِه همسایِه خُو چِیم خُو ره نَیل.‘

۲۲اِی توره ھا ره خُداوند دَ پگِ جماعت شُمو دَ کوه از مَنِه آتِش، آوُر و ترِیکی تِیره دَ آواز بِلند گُفت و دَزوا چِیزی اِضافه نَکد. اُو امی توره ها ره دَ دُو لَوحِ سنگی نوِشته کد و دَز مه دَد. ۲۳وختِیکه شُمو آواز ره از مَنِه ترِیکی شِنِیدِید، دَ حالِیکه کوه دَ آتِش مُوسوخت، شُمو پیشِ ازمه اَمَدِید، یعنی پگِ رَهبرای طایفه ها و رِیش سفیدای شُمو. ۲۴اوخته شُمو گُفتِید: ’اینه، خُداوند، خُدای مو، جلال و بُزُرگی خُو ره دَز مو ظاهِر کد و مو آواز شی ره از مَنِه آتِش شِنِیدی. اِمروز مو دِیدی که خُدا قد اِنسان توره مُوگیه و اِنسان زِنده مُومَنه. ۲۵پس آلی چرا باید بُمُری؟ چُون اِی آتِشِ قَوی مو ره دَر مِیدیه و ام اگه آوازِ خُداوند، خُدای خُو ره ازی کَلوتَر بِشنَوی، مو مُومُری. ۲۶چُون از تمامِ بَشر کِی اَسته که آوازِ خُدای زِنده ره که از مَنِه آتِش توره مُوگیه شِنِیده بَشه و زِنده مَنده بَشه، مِثلِ که مو شِنِیدی و زِنده مَندی؟ ۲۷خود تُو نزدِیک بورُو و پگِ چِیزای ره که خُداوند، خُدای مو مُوگیه، گوش بِگِیر و هر چِیزی که خُداوند، خُدای مو دَز تُو گُفت، تُو دَز مو بُگی و مو اُو ره گوش کده دَ جای میری.‘

۲۸وختِیکه شُمو قد از مه گپ زَدِید خُداوند تورای شُمو ره شِنِید و دَز مه گُفت: ’ما تورای امزی قَوم ره که قد ازتُو گُفت، شِنِیدُم؛ چِیزای ره که اُونا گُفت خُوب اَسته. ۲۹کشکِه اُونا امی رقم دِل مِیدَشت که از مه مِیترسِید و تمامِ احکام مَره همیشه دَ جای میوُرد تا بَلدِه همیشه دَ خُوبی ازوا و بچکِیچای ازوا تمام مُوشُد. ۳۰بورُو دَزوا بُگی که دَ خَیمه های خُو پس بوره. ۳۱لیکِن تُو امِینجی دَ پیشِ ازمه ایسته شُو تا پگِ احکام، قَوانِین و دستُورا ره دَز تُو بُگیُم تاکه تُو دَزوا تعلِیم بِدی و اُونا دَ سرزمِینی که ما دَ عِنوانِ مُلکیَت دَزوا مِیدیُم، امیا ره دَ جای بَیره.‘ ۳۲پس مُتَوَجِه بَشِید که چِیزی ره که خُداوند، خُدای شُمو، دَز شُمو اَمر کده، دَ جای بَیرِید؛ طرفِ راست یا چَپ تاو نَخورِید. ۳۳دَ مُطابِقِ هر راه-و-طرِیقی که خُداوند، خُدای شُمو، دَز شُمو اَمر کده، رفتار کُنِید تا زِنده بُمنِید و دَ خُوبی شُمو تمام شُنه و دَ سرزمِینی که تَصَرُف مُونِید، عُمرِ دِراز دَشته بَشِید.