۱دَ امزُو سرزمی قحطی-و-گُشنَگی اَمَد مِثلِ قحطی که دَ زمانِ اِبراهِیم اَمدُد. و اِسحاق دَ شارِ جِرار دَ پیشِ اَبِیمَلِک پادشاهِ فَلسطِینیا رفت. ۲اوخته خُداوند دَزُو ظاهِر شُده گُفت: ”دَ مِصر نَرو؛ دَ سرزمِینی بِشی که ما دَز تُو مُوگُم. ۳پس دَ امزی سرزمی دَ عِنوانِ بیگَنه زِندگی کُو و ما قد تُو اَستُم و تُو ره بَرکت مِیدیُم، چُون ما تمامِ امزی سرزمِینا ره دَز تُو و اَولادِه تُو مُوبخشُم و وعدِه ره که قَسم خورده دَ آتِه تُو اِبراهِیم کدُم پُوره مُونُم. ۴نسل تُو ره رقم سِتاره های آسمو بےحِساب جور مُونُم و پگِ امزی سرزمِینا ره دَ اَولادِه تُو مِیدُم و تمامِ مِلَّت های دُنیا دَ وسِیلِه اَولادِه تُو بَرکت پَیدا مُونه، ۵چراکه اِبراهِیم از اَید مه شُد و وظِیفه، احکام، دستُورا و شریعت مَره دَ جای اَوُرد.“ ۶پس اِسحاق دَ جِرار شِشت.
۷وختِیکه مردُمِ ازُو جای دَ بارِه رِبِکا از اِسحاق پُرسان کد اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اِی خوار مه اَسته.“ اِسحاق ترس خورد که بُگیه ”اِی خاتُون مه یَه،“ چُون قد خود خُو گُفت: ”نَشُنه که مردُمِ امزی منطقه مَره از خاطرِ رِبِکا بُکُشه، چراکه اُو غَدر نُوربَند اَسته.“ ۸اِسحاق خیلی وخت ره دَ اُونجی تیر کدُد که یگ روز اَبِیمَلِک پادشاهِ فَلسطِینیا از کِلکِینِ قصر خُو بُرو ره توخ کد و دِید که اِسحاق قد خاتُون خُو رِبِکا شوخی-و-مزاق مُونه. ۹اَبِیمَلِک اِسحاق ره کُوی کده گُفت: ”اِی خاتُون تُو اَسته! چرا گُفتی که ’اِی خوار مه یَه؟‘“ اِسحاق دَ جواب شی گُفت: ”ما گُفتُم، نَشُنه که ما از خاطرِ ازُو کُشته شُنُم.“ ۱۰اَبِیمَلِک گُفت: ”اِی چی کار بُود که تُو دَ حقِ از مو کدی؟ کم مَندُد که یکی از مردُمای مو قد خاتُون تُو خاو شُنه و تُو بارِ گُناه ره بَلِه از مو بیری!“ ۱۱بعد ازُو اَبِیمَلِک دَ تمامِ مردُم اِعلان کده گُفت: ”هر کسی که دَ اِی آدم یا دَ خاتُون شی دِست بِزنه، اُو کُشته مُوشه.“ ۱۲اِسحاق دَ اُو سرزمی کِشت و کار کد و دَ امزُو سال صد برابر حاصِل گِرِفت، چراکه خُداوند اُو ره بَرکت دَد. ۱۳و اِسحاق آدمِ دَولتمَند شُد و تَرَقی کده مورَفت تاکه غَدر کَلو دَولتمَند شُد. ۱۴اُو رمه و گَله و غُلامای کَلو دَشت و فَلسطِینیا قد شی بَخِیلی مُوکد. ۱۵اُونا پگِ امزُو چاه های ره که خِدمتگارای آتِه شی دَ زمانِ آتِه شی اِبراهِیم کَندُد، کور کد و از خاک پُر کد.
۱۶اوخته اَبِیمَلِک پادشاه دَ اِسحاق گُفت: ”از دِیرِ مو کوچ کُو، چراکه تُو از مو کده کَلو زورتُو شُدے.“ ۱۷پس اِسحاق از اُونجی حَرکت کد و دَ درِّه جِرار خَیمه زَده جای-دَ-جای شُد. ۱۸اِسحاق چاه های آو ره که دَ دَورونِ آتِه شی اِبراهِیم کنده شُدُد دُوباره کَند، چُون فَلسطِینیا اُونا ره بعد از مَرگِ اِبراهِیم کور کدُد. و اُو امُو نام ها ره دَ بَلِه ازوا ایشت که آتِه شی سابِق ایشتُد. ۱۹وختِیکه غُلامای اِسحاق دَ مَنِه درِّه جِرار چاه کَند، اُونا دَ اُونجی یگ چشمِه آوِ تازه ره پَیدا کد. ۲۰مگم چوپونای جِرار قد چوپونای اِسحاق جنجال کده گُفت: ”اِی آوِ از مو یَه.“ و اِسحاق امُو چاه ره «عِسِق» نام ایشت. ۲۱اوخته اُونا یگ چاهِ دِیگه کَند و دَ سرِ ازُو ام جنجال شُد. و اِسحاق امُو چاه ره «سِطنه» نام کد. ۲۲اِسحاق امُو جای ره ایله کده دَ یگ جای دِیگه چاه کَند و اُونا دَ سرِ ازُو جنجال نَکد. امزی خاطر اُو چاه ره «رِحوبوت» نام ایشت و گُفت: ”آلی خُداوند مو ره جای پِراخ دَده و مو دَ اِی سرزمی باروَر مُوشی.“
۲۳از اُونجی اِسحاق دَ بِئیرشِبَع رفت ۲۴و خُداوند دَمزُو شاو دَزشی ظاهِر شُده گُفت: ”ما خُدای آتِه تُو اِبراهِیم اَستُم. ترس نَخور، ما قد تُو اَستُم و تُو ره بَرکت مِیدُم و از خاطر خِدمتگار خُو اِبراهِیم اَولادِه تُو ره کَلو مُونُم.“ ۲۵اوخته اِسحاق دَ اُونجی یگ قُربانگاه جور کد و نامِ خُداوند ره گِرِفته عِبادت کد. اُو خَیمِه خُو ره دَ اُونجی زَد و غُلامای شی دَ اُونجی یگ چاهِ کَند. ۲۶دَ امزُو غَیت اَبِیمَلِک قد وَزِیر خُو اَحُزّات و قومَندانِ لشکر خُو فِیکول از جِرار دَ پیشِ اِسحاق اَمَد. ۲۷و اِسحاق ازوا پُرسان کد: ”چرا دَ پیش مه اَمدِید؟ شُمو خُو قد ازمه دُشمَنی کدِید و مَره از پالُوی خُو هَی کدِید؟“
۲۸اُونا گُفت: ”مو بَرمَلا مِینگری که خُداوند قد تُو اَسته. پس مو قد خود خُو گُفتی که دَ بَینِ ازمو و ازتُو یگ قَسم بَشه و قد ازتُو یگ عهد بسته کنی ۲۹تاکه تُو دَز مو ضَرَر نَرسَنی امُو رقمِیکه مو ام دَز تُو کُدَم بَدی نَکدے، بَلکِه همیشه قد تُو خُوبی کدے و تُو ره دَ صُلح-و-سلامَتی از پیش خُو رُخصَت کدے. و آلی تُو بَرکت یافتِه خُداوند اَستی.“ ۳۰اوخته اِسحاق بَلدِه ازوا مِهمانی جور کد و اُونا خورد و وُچی کد. ۳۱صَباح‌گاهِ روزِ دِیگِه شی اُونا باله شُد و اُونا قد یگدِیگه خُو قَول-و-قَسم کد و اِسحاق اُونا ره رُو به راه کد و اُونا دَ صُلح-و-سلامَتی از پیش شی رفت. ۳۲دَ امزُو روز غُلامای اِسحاق دَ دِیر شی اَمَد و دَ بارِه چاهی که کنده بُود دَز شی خبر دَده گُفت: ”آو پَیدا کدے.“ ۳۳و اِسحاق امُو چاه ره «شِبَع» اَسته.
۳۴عیسَو باچِه اِسحاق چِل ساله بُود که یهُودِت دُخترِ بئیری حِتّی و باسَمَت دُخترِ ایلونِ حِتّی ره خاتُو کد. ۳۵امُو خاتُونو زِندگی اِسحاق و رِبِکا ره تلخ کد.