۱مَوضوعِ مُهِمِ چِیزای که گُفته شُد اینی اَسته: مو اُوطور یگ پیشوای بُزُرگ دَری که دَ عالمِ باله دَ دِستِ راستِ تختِ حضرتِ اعلیٰ شِشته ۲و خِدمتگارِ جایگاهِ مُقَدَّس و خَیمِه حقِیقی اَسته که خُداوند اُو ره ایستَلجی کده، نَه اِنسان. ۳چُون هر پیشوای بُزُرگ تعیین مُوشه تا هدیه ها و قُربانی ها ره تقدِیم کُنه؛ امزی خاطر، لازِم اَسته که اِی پیشوا ام یَگو چِیز دَشته بَشه که تقدِیم کُنه. ۴اگه اُو دَ رُوی زمی مُوبُود، اُو حتماً پیشوا نَمُوبُود، چُون دِیگه پیشوایو اَسته که مُطابِقِ شریعت هدیه ها ره تقدِیم مُونه. ۵اُونا نمُونه و سایِه چِیزای آسمانی ره خِدمت مُونه، چُون وختی مُوسیٰ آماده شُد که خَیمه ره جور کُنه، خُدا دَزُو گُفت: ”فِکر خُو ره بِگِیر که پگِ چِیزا ره مُطابِقِ نمُونِه جور کُنی که دَ بَلِه کوه دَز تُو نِشو دَده شُد.“ ۶لیکِن آلی خِدمتی که دَ عیسیٰ دَده شُده، از خِدمتِ لاویا کده کَلو خُوبتَر اَسته، دَ امزُو اندازِه که اُو واسِطِه یگ عهدِ بِهتَر از عهدِ قدِیم اَسته، چراکه عهدِ نَو دَ بَلِه وعده های بِهتَر اُستوار شُده.
۷چُون اگه عهدِ اوّل بےعَیب مُوبُود، جای بَلدِه طلب کدونِ عهدِ دِیگه وجُود نَمِیدَشت. ۸مگم خُدا دَزُو عَیب پَیدا مُونه و دَ بَنی اِسرائیل مُوگیه:
”خُداوند مُوگیه، ’اینه، روزای مییه
که قد خانَوارِ اِسرائیل و خانَوارِ یهُودا
عهدِ نَو بسته مُونُم.
۹نَه رقمِ عهدی که قد بابه‌کَلونای ازوا بسته کدُم،
دَ روزی که از دِستِ ازوا گِرِفتُم
تا اُونا ره از سرزمِینِ مِصر بُرو بیرُم،
چراکه اُونا دَ عهدِ ازمه وفادار نَمَند،
پس ما دَ غَمِ ازوا نَشُدُم،‘
اِی ره خُداوند مُوگیه۔ ۱۰و خُداوند بسم مُوگیه،
’عهدی که بعد امزُو روزا قد خانَوارِ اسرائیل بسته مُونُم، اینی اَسته:
ما احکام خُو ره دَ فِکرای ازوا قرار مِیدیُم
و اُونا ره دَ دِل های ازوا نَقش مُونُم.
ما خُدای ازوا مُوشُم و اُونا قَوم مه مُوشه.
۱۱ دِیگه هیچ کُدَمِ ازوا دَ همسایِه خُو تعلِیم نَمِیدیه
و دَ بِرار خُو نَمُوگیه که ”خُداوند ره بِنَخش،“
چراکه پگِ ازوا از ریزه گِرِفته تا کٹِه شی
مَره مِینَخشه،
۱۲چُون ما دَ برابرِ خطا های ازوا رَحم مُونُم
و گُناه های ازوا ره دِیگه دَ یاد خُو نَمیرُم.‘“
۱۳پس وختِیکه «عهدِ نَو» گُفت، اُو اوّلنه ره کُهنه جور کد؛ و هر چِیزی که کُهنه و فرسُوده شُنه، دَ زُودی از بَین موره.