۱یگ آدم دَ نامِ ایلعازر ناجور بُود. اُو از بَیت عَنیا، یعنی از آغِیلِ مریَم و خوار شی مَرتا بُود. ۲اِی امُو مریَم بُود که روغو ره دَ بَلِه پایای مَولا شیو کدُد و پایای شی ره قد مُوی خُو پاک کدُد؛ و فِعلاً بِرار شی ایلعازر ناجور بُود. ۳اوخته امُو دُو خوارو دَ عیسیٰ پَیغام رَیی کده گُفت: ” یا مَولا، امُو کسی ره که تُو دوست دَری، اُو ناجور اَسته.“ ۴وختِیکه عیسیٰ امی خبر ره شِنِید، گُفت: ”اِی ناجوری کُشتَنی نِییه، بَلکِه بَلدِه ازی اَسته که بُزُرگی-و-جلال خُدا ظاهِر شُنه، و تا باچِه خُدا دَ وسِیلِه امزی واقِعه بُزُرگی-و-جلال پَیدا کُنه.“ ۵عیسیٰ مَرتا و خوار شی ره قد ایلعازر دوست دَشت. ۶وختی عیسیٰ شِنِید که ایلعازر ناجور اَسته، اُو دُو روزِ دِیگه ام دَمزُو جای که بُود، مَند. ۷بعد ازُو دَ یارای خُو گُفت: ”بیِید، بسم دَ منطقِه یهُودیه بوری.“ ۸یارای شی دَزُو گُفت: ”اُستاد، کَلو وخت نَمُوشه که یهُودیا میخاست تُو ره سنگسار کُنه. بسم میخاهی دَ اُونجی بوری؟“ ۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آیا دَ یگ روز دوازده ساعت روشنی نِییه؟ اگه یَگو نفر دَ روشنی روز راه بوره اُو پیش-پایی نَمُوخوره، چراکه اُو نُورِ ازی دُنیا ره مِینگره. ۱۰لیکِن اگه یَگو کس شاو راه بِگرده، اُو پیش-پایی مُوخوره، چُون نُور بَلدِه ازُو وجُود نَدره.“
۱۱بعد از گُفتونِ امزی چِیزا، اُو دَزوا گُفت: ”رفِیق مو ایلعازر خاو رفته، لیکِن ما مورُم تا اُو ره بیدار کنُم.“ ۱۲یارا دَزشی گُفت: ”یا مَولا، اگه اُو خاو رفته بَشه خُوبه، اُو جور مُوشه.“ ۱۳دَ حقِیقت عیسیٰ دَ بارِه مَرگ شی نَقل مُوکد، مگم اُونا فِکر کد که دَ بارِه اِستراحت و خاو شی نَقل مُونه. ۱۴پس عیسیٰ پوست کَنده دَزوا گُفت: ”ایلعازر مُرده. ۱۵و از خاطرِ ازشُمو خوش اَستُم که دَ اُونجی نَبُودُم، تاکه شُمو ایمان بیرِید. مگم آلی بیِید که پیش شی بوری.“ ۱۶پس توما که دَ نامِ «دُوگنی» مشهُور بُود، دَ دِیگه یارا گُفت: ”بیِید که مو ام بوری تا قد ازُو قَتی بُمُری.“
۱۷وختِیکه عیسیٰ دَ اُونجی رسِید، اُو پَی بُرد که ایلعازر چار روز شُده دَ قبر اَسته. ۱۸بَیت عَنیا نزدِیکِ اورُشَلیم بُود، یعنی تَقرِیباً چِل دَقه راه دُورتَر از شار، ۱۹و غَدر یهُودیا پیشِ مَرتا و مریَم اَمدُد تا دَزوا بخاطرِ بِرار شی تسَلّیَت بُگیه. ۲۰پس وختی مَرتا شِنِید که عیسیٰ مییه، اُو سرِ راهِ شی رفت، مگم مریَم دَ خانه شِشت. ۲۱مَرتا دَ عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، اگه دَ اِینجی مُوبُودی، بِرار مه نَمُومُرد. ۲۲ولے حتیٰ اَمِیالی ام ما مِیدَنُم هر چِیزِیکه از خُدا بِطَلبی، خُدا دَز تُو مِیدیه.“ ۲۳عیسیٰ دَزُو گُفت: ”بِرار تُو پس زِنده مُوشه.“ ۲۴مَرتا دَز شی گُفت: ”ما مُوفامُم که اُو دَ آخِرِ زمان دَ روزِ قیامت پس زِنده مُوشه.“ ۲۵عیسیٰ دَزُو گُفت: ”ما قیامت و زِندگی اَستُم؛ کسی که دَز مه ایمان بیره، اگرچِه اُو مُومُره، ولے زِنده مُوشه. ۲۶و کسی که زِنده یَه و دَز مه ایمان میره، اُو هرگِز نَمُومُره. تُو اِی ره باوَر مُونی؟“ ۲۷اُو دَز شی گُفت: ”اَرے مَولا، ما ایمان اَوُردُم که تُو امُو مسیح، یعنی باچِه خُدا اَستی، امُو کسی که دَزی دُنیا اَمدَنی بُود.“
۲۸وختِیکه اِی ره گُفت، اُو رفت و خوار خُو مریَم ره کُوی کده تاشَکی دَزُو گُفت: ”اُستاد دَ اِینجی اَمَده و تُو ره کُوی مُونه.“ ۲۹وختِیکه مریَم اِی توره ره شِنِید، زُود باله شُده پیش شی رفت. ۳۰تا اُو غَیت عیسیٰ هنوز دَ آغِیل نَه اَمدُد، بَلکِه دَ امزُو جای بُود که مَرتا دَ دَمِ راهِ شی رَفتُد. ۳۱اوخته یهُودیای که دَ خانه قد مریَم بُود و اُو ره تَسَلّی مِیدَد، وختی دِید که مریَم چابُک باله شُده بُرو رفت، اُونا از دُمبال شی رفت و دَ گُمانِ ازی بُود که اُو دَ سرِ خاک موره تا دَ اُونجی چخرا کُنه.
۳۲پس وختی مریَم دَمزُو جای که عیسیٰ بُود رسِید، اُو عیسیٰ ره دِیده بَلِه پای شی اُفتَد و گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو دَ اِینجی مُوبُودی بِرار مه نَمُومُرد.“ ۳۳وختی عیسیٰ اُو ره دِید که چخرا مُونه و یهُودیای که قد شی قتی اَمدُد ام چخرا مُونه، اُو دَ روح-و-رَوان خُو غَدر جِگرخُون و کوٹیوبار شُد ۳۴و گُفت: ”اُو ره دَ کُجا ایشتِید؟“ اُونا دَزشی گُفت: ”صاحِب، بیه و توخ کُو.“ ۳۵عیسیٰ دَ چخرا کدو شُد. ۳۶اوخته یهُودیا گُفت: ”توخ کُو، اُو ره چِیقس دوست دَشته.“ ۳۷مگم بعضی ازوا گُفت: ”آیا امی آدم که چِیمای امزُو نفرِ کور ره واز کد، نَمیتَنِست مانِع مُردونِ امزی آدم شُنه؟“
۳۸عیسیٰ بسم دَ دِل خُو کَلو جِگرخُون شُده سُونِ قبر اَمَد. امُو قبر یگ غار بُود و یگ سنگ دَ دان شی ایشته شُدُد. ۳۹عیسیٰ گُفت: ”سنگ ره یگ طرف لول بِدِید.“ مَرتا خوارِ آدمِ مُرده دَ عیسیٰ گُفت: ”یا مَولا، آلی اُو ره بُوی گِرِفته، چراکه چار روز از مُردون شی تیر شُده.“ ۴۰عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دَز تُو نَگُفتُم که اگه باوَر کُنی بُزُرگی-و-جلالِ خُدا ره مِینگری؟“ ۴۱پس اُونا سنگ ره لول دَد و عیسیٰ سر خُو ره باله کده گُفت: ”اَی آتِه آسمانی، ما از تُو شُکرگُزار اَستُم که آواز مَره شِنِیدی. ۴۲ما مِیدَنِستُم که تُو همیشه آواز مَره مِیشنَوی، مگم اِی ره بخاطرِ مردُمی که دَ اِینجی ایسته یَه گُفتُم تا اُونا باوَر کُنه که تُو مَره رَیی کدے.“ ۴۳وختِیکه اِی چِیزا ره گُفت، اُو دَ آوازِ بِلند کُوی کد: ”ایلعازر، بُرو بُر شُو!“ ۴۴ پس آدمی که مُرده بُود، دِست و پای شی قد لاٹه پیچ کده و رُوی شی قد دِستمال بسته، بُرو بُر شُد. عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اُو ره واز کُنِید و بیلِید که بوره.“
۴۵اوخته غَدرِ امزُو یهُودیا که قد مریَم اَمدُد، وختی کارِ عیسیٰ ره دِید، دَزُو ایمان اَوُرد؛ ۴۶مگم بعضی ازوا پیشِ فرِیسیا رفت و کاری ره که عیسیٰ کدُد، دَزوا نقل کد.
۴۷پس پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا مَنِه خُو جلسه کده گُفت: ”مو چی کار کُنی؟ اِی آدم غَدر مُعجزه مُونه. ۴۸اگه اُو ره بیلی که امی رقم اِدامه بِدیه، پگِ مردُم دَزُو ایمان میره و بعد ازُو رُومی ها اَمَده ام امی جای مُقَدَّس مو ره از بَین مُوبره و ام قَوم مو ره.“ ۴۹لیکِن یکی ازوا دَ نامِ قَیافا که دَمزُو سال پیشوای بُزُرگ بُود، دَزوا گُفت: ”شُمو هیچ چِیز ره نَمِیدنِید ۵۰و ام پَی نَموفتِید که دَز شُمو بِهتَر اَسته تا یگ نفر بَلدِه قَوم بُمُره و تمامِ قَوم نابُود نَشُنه.“ ۵۱اِی چِیزا ره قَیافا از پیشِ خود خُو نَگُفت، بَلکِه ازی که دَمزُو سال پیشوای بُزُرگ بُود، اُو پیشگویی کد که عیسیٰ دَ راهِ قَوم کُشته مُوشه، ۵۲نَه تنها بَلدِه قَوم، بَلکِه بخاطرِ جَم کدو و یگ کدونِ تمامِ بچکِیچای خُدا که تِیت پَرَک اَسته. ۵۳پس امزُو روز بعد اُونا نَقشه کشِید که اُو ره بُکُشه.
۵۴امزی خاطر عیسیٰ دِیگه بَرمَلا دَ مینکلِ یهُودیا نَمِیگشت، بَلکِه ازُونجی رَیی شُده دَ یگ جای دَ نزدِیکِ بیابو، دَ یگ شار دَ نامِ اِفرایم رفت و قد یارای خُو دَ امُونجی مَند.
۵۵عِیدِ پِصَح از مردُمِ یهُود نزدِیک بُود و غَدر مردُم از اَطراف دَ اورُشَلیم رفتُد تاکه پیش از مَراسِمِ عِیدِ پِصَح خودون خُو ره پاک کُنه. ۵۶اُونا عیسیٰ ره مُوپالِید و دَ حالِیکه دَ مَنِه خانِه خُدا ایسته بُود قد یگدِیگِه خُو مُوگُفت: ”شُمو چی فِکر مُونِید؟ اُو دَ عِید هیچ نَمییه؟ یا مییه؟“ ۵۷چراکه پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا حُکم کدُد که اگه کس بِدَنه عیسیٰ دَ کُجا یَه، باید خبر بِدیه تا اُونا اُو ره گِرِفتار کُنه.