۱پس عیسیٰ شَش روز پیش از عِیدِ پِصَح دَ بَیت عَنیا، دَ آغِیلِ ایلعازر اَمَد، دَ آغِیلِ امزُو کس که عیسیٰ اُو ره از مُرده ها دُوباره زِنده کدُد. ۲اُونا دَ اُونجی بَلدِه شی نانِ شاو تَیار کد و مَرتا خِدمت مُوکد، ولے ایلعازر یکی امزُو کسای بُود که قد عیسیٰ دَ لبِ دِسترخو شِشتُد.
۳اوخته مریَم یگ بوتل عَطرِ قِیمَتبای سُنبُلِ خالِص ره گِرِفته دَ پایای عیسیٰ مَلِید و پایای شی ره قد مُوی خُو پاک کد، دَ اندازِه که خانه از بُوی عَطر پُر شُد. ۴لیکِن یکی از یارای عیسیٰ دَ نامِ یهُودای اِسخَریوطی که دَ زُودی اُو ره دَ گِیر مِیدَد، گُفت: ۵”چرا اِی عَطر دَ سِه صد دِینار سَودا نَشُد تا پَیسِه شی دَ غرِیبا دَده مُوشُد؟“ ۶اُو اِی توره ره ازی خاطر نَگُفت که دَ غَمِ مردُمِ نادار بَشه، بَلکِه بخاطری گُفت که اُو دُز بُود و ازی که مسئُولیَتِ خلطِه پَیسه ره دَشت از چِیزی که مَنِه شی اَندخته مُوشُد، مِیزَد. ۷لیکِن عیسیٰ گُفت: ”اُو ره غَرَض نَگِیر، چُون اُو امی ره بَلدِه روزِ دَفن شُدون مه نِگاه کده. ۸مردُمای غرِیب همیشه قد شُمو اَسته، ولے ما همیشه قد شُمو نِیَستُم.“
۹غَدر مردُمِ یهُود وختی خبر شُد که عیسیٰ دَ اُونجی اَسته، اُونا ام دَ اُونجی اَمَد، نَه تنها بخاطرِ عیسیٰ، بَلکِه امچُنان تا ایلعازر ره که عیسیٰ از مُرده ها دُوباره زِنده کدُد، بِنگره. ۱۰پس پیشوایونِ عالی مقام نَقشه کشِید که ایلعازر ره ام بُکُشه، ۱۱چُون از خاطرِ ازُو کَلو یهُودیا اُونا ره ایله کده دَ عیسیٰ ایمان اَوُردُد.
۱۲روزِ دِیگه شی گروهِ کٹِه مردُمِ که بَلدِه عِید اَمدُد، وختی شِنِید که عیسیٰ دَ اورُشَلیم مییه، ۱۳اُونا شاخه های دِرختِ خُرما ره گِرِفته از شار بُرو دَ سرِ راهِ شی رفت و شُعار دَده مُوگُفت:
”هوشیعانا! مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه؛
مُبارک اَسته پادشاهِ اِسرائیل.“
۱۴و عیسیٰ یگ کُرِه اُلاغ ره پَیدا کده دَ بَلِه شی سوار شُد، امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته یَه:
۱۵”نَتَرس دُخترِ صَهیون،
اونه، پادشاهِ تُو
دَ بَلِه کُرِه اُلاغ سوار شُده مییه.“
۱۶دَ اوّل یارای شی امی چِیزا ره نَفامِید، مگم پسان، وختِیکه عیسیٰ دَ بُزُرگی-و-جلال خُو رسِید، اُو غَیت دَ یادِ ازوا اَمَد که امی چِیزا دَ بارِه ازُو نوِشته شُده، یعنی چِیزای ره که مردُم دَ حق شی انجام دَد. ۱۷پس جمعیَتِ مردُمِ که دَ وختِ کُوی کدونِ ایلعازر از قبر و دُوباره زِنده کدون شی از مُرده ها قد عیسیٰ بُود، دَرَو دَ بارِه ازُو شاهِدی مِیدَد. ۱۸امزی خاطر ام جمعیَتِ مردُم دَ سرِ راهِ شی رفت، چُون اُونا شِنِیدُد که عیسیٰ امُو مُعجزه ره کده. ۱۹پس فرِیسیا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اونه، شُمو هیچ کار نَمِیتَنِید. توخ کُنِید که دُنیا از پسِ ازُو رَیی یَه.“
۲۰دَ مینکلِ مردُمی که بَلدِه عِبادت کدو دَ عِید رفتُد، بعضی نفرای یونانی ام بُود. ۲۱امُو نفرا پیشِ فِیلِیپُس که از بَیت صَیدای جلِیلیه بُود، اَمَد و ازُو خاهِش کده گُفت: ”صاحِب، مو میخاهی که عیسیٰ ره بِنگری.“ ۲۲فِیلِیپُس اَمَده اَندریاس ره گُفت و اَندریاس و فِیلِیپُس رفته دَ عیسیٰ گُفت. ۲۳ولے عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”ساعت شی اَمَده که «باچِه اِنسان» بُزُرگی-و-جلال پَیدا کُنه. ۲۴ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: تاکه دانِه گندُم دَ زمی اُفتَده گور نَشُنه و نَمُره، اُو تنهای خُو مُومنه. لیکِن اگه بُمُره، حاصِلِ کَلو مِیدیه. ۲۵کسی که جان خُو ره دوست دَره اُو ره از دِست مِیدیه و کسی که دَ اِی دُنیا از جان خُو تیر اَسته، اُو جان خُو ره بَلدِه زِندگی اَبَدی نِگاه مُونه. ۲۶اگه کسی میخایهمَره خِدمت کنه، اُو باید ازمه پَیرَوی کُنه و دَ جای که ما بَشُم، خِدمتگار مه ام دَ امُونجی اَسته. هر کسی که مَره خِدمت کُنه، آتِه آسمانی اُو ره عِزَت-و-حُرمَت مِیدیه.
۲۷آلی روح-و-رَوان مه پَریشان-و-کوٹیوبار شُده؛ ما چی بُگُم؟ آیا بُگُم که ’اَی آتِه آسمانی، مَره ازی ساعتِ که اَمدَنی اَسته خلاص کُو؟‘ لیکِن بَلدِه امزی مقصدما تا اِی ساعت رَسِیدیم. ۲۸ اَی آته، نام خُو ره بُزُرگی-و-جلال بِدی.“ اوخته یگ آواز از آسمو اَمَد که گُفت: ”ما نام خُو ره بُزُرگی-و-جلال دَدیم و باز ام بُزُرگی-و-جلال مِیدیُم.“ ۲۹پس جمعیَتِ مردُم که دَ اُونجی ایسته بُود، اِی ره شِنِید و گُفت: ”گُرگُردراغ بُود!“ دِیگه مردُم گُفت: ”یگ ملایکه قد ازُو توره گُفت.“ ۳۰عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اِی آواز از خاطرِ شُمو اَمَد، نَه بَلدِه ازمه. ۳۱آلی وختِ قضاوَت دَ بَلِه ازی دُنیا اَمَده و حاکِمِ ازی دُنیا بُرو پورته مُوشه. ۳۲و ما وختِیکه از زمی باله کده مُوشُم، پگِ مردُم ره سُون خود کش مُونُم.“ ۳۳عیسیٰ اِی چِیزا ره گُفت تا نِشو بِدیه که اُو دَ چی رقم مَرگ باید بُمُره.
۳۴مردُم دَ جواب شی گُفت: ”مو از تَورات شِنِیدے که مسیح بَلدِه همیشه باقی مُومنه. پس تُو چِطور مُوگی که «باچِه اِنسان» باید باله شُنه؟ و امی «باچِه اِنسان» کِی اَسته؟“ ۳۵اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”روشنَیی بَلدِه یگ وختِ کم دَ بَینِ شُمو مُومَنه؛ تا غَیتِیکه روشنَیی دَ بَین شُمو اَسته، راه بورِید؛ نَشُنه که شُمو ره ترِیکی بِگِیره، چُون کسی که دَ ترِیکی راه موره، نَمُوفامه که کُجا موره. ۳۶تا زمانِیکه نُور دَ بَین شُمو اَسته دَ نُور ایمان بیرِید تاکه بچکِیچای نُور بَشِید.“ وختی عیسیٰ امی تورا ره گُفت، اُو از پیشِ ازوا رفت و خود ره تاشه کد.
۳۷باوجُودِ تمامِ امزُو مُعجزه های که دَ پیشِ رُوی ازوا انجام دَدُد، اُونا هنوز ام دَزشی ایمان نَوُردُد. ۳۸دَمزی رقم تورِه اِشعیا پَیغمبر پُوره شُد که گُفتُد:
”اَی خُداوند، کِی دَ پَیغامِ ازمو باوَر کده
و دَ کِی بازُوی خُداوند بَرمَلا شُده؟“
۳۹امزی خاطر ام اُونا نَتنِست که باوَر کُنه، چُون اِشعیا امچُنان گُفتُد:
۴۰”اُو چِیمای ازوا ره کور
و دِل های ازوا ره سخت کده،
تاکه قد چِیمای خُو نَنگره و قد دِل های خُو پَی نَبره
و پس تاو نَخوره تاکه اُونا ره شفا بِدیُم.“
۴۱اِشعیا اِی ره بخاطری گُفت که اُو بُزُرگی-و-جلال ازُو ره دِید و دَ بارِه ازُو نَقل کد. ۴۲لیکِن باوجُودِ ازی ام غَدرِ کٹه کَلونای یهُود دَ عیسیٰ ایمان اَوُرد، مگم از خاطرِ فرِیسیا و از ترسِ ازی که اُونا ره از عِبادت خانه بُر نَکُنه، ایمان خُو ره اِقرار نَکد. ۴۳چُون اُونا تعرِیف-و-تَوصِیفِ مردُم ره از تعرِیف-و-تَوصِیفِ خُدا کده کَلوتَر خوش دَشت.
۴۴اوخته عیسیٰ دَ آوازِ بِلند گُفت: ”کسی که دَز مه ایمان میره، نَه تنها دَز مه ایمان میره، بَلکِه دَمزُو که مَره رَیی کده ام ایمان میره. ۴۵کسی که مَره مِینگره، اُو امُو ره مِینگره که مَره رَیی کده. ۴۶ما مِثلِ یگ نُور دَ دُنیا اَمَدیم تا هر کسی که دَز مه ایمان بیره دَ ترِیکی نَمَنه. ۴۷اگه کسی تورای مَره بِشنَوه و دَزشی عمل نَکُنه، ما دَ بَلِه ازُو قضاوَت نَمُونُم، چراکه ما نَمَدیم تا دُنیا ره قضاوَت کنُم، بَلکِه اَمَدیم تا دُنیا ره نِجات بِدُم. ۴۸بَلدِه کسی که مَره رَد مُونه و تورای مَره قبُول نَمُونه، یگ قاضی وجُود دَره، یعنی کلامی که ما گُفتُم دَ روزِ آخِرَت دَ بَلِه ازُو قضاوَت مُونه. ۴۹چُون ما از خود خُو توره نَگُفتیم، بَلکِه آتِه آسمانی که مَره رَیی کده، اُو دَز مه حُکم دَده که چی بُگُم و چی نَقل کُنُم، ۵۰و ما مِیدَنُم که حُکمِ ازُو زِندگی اَبَدی اَسته. پس چِیزای ره که ما مُوگُم، امُو رقم که آتِه آسمانی دَز مه گُفته، ما نَقل مُونُم.“