۱دَ روزِ یگشمبِه مریَمِ مَجدَلیه صَباح‌گاه که هنوز هَوا ترِیک بُود، دَ سرِ قبر اَمَد و دِید که سنگ از دانِ قبر پس شُده. ۲پس اُو دَوِیده پیشِ شِمعون پِترُس و امُو یارِ دِیگه که عیسیٰ اُو ره دوست دَشت اَمَد و دَزوا گُفت: ”اُونا مَولا ره از قبر بُرده و مو خبر نَدَرے که اُو ره دَ کُجا ایشته.“ ۳اوخته پِترُس و امُو یارِ دِیگه بُر شُده سُون قبر رَیی شُد. ۴اُونا هر دُوی شی قَتی مُودَوِید، لیکِن امُو یارِ دِیگه از پِترُس کده پیش شُد و اوّل دَ سرِ قبر رسِید ۵و خود ره خَم کده دِید که کفن دَ مَنِه قبر اَسته، ولے اُو داخِل نَرفت. ۶شِمعون پِترُس از پُشتِ ازُو اَمَد و مَنِه قبر داخِل شُد و دِید که کفن دَ اُونجی ایشته بُود، ۷ولے دِستمالی که دَ سرِ عیسیٰ بُود قد کفن ایشته نَبُود، بَلکِه جدا پیچَنده شُده دَ یگ جای ایشته بُود. ۸پس یارِ دِیگِه که اوّل دَ سرِ قبر اَمدُد، ام داخِل رفت و دِید و ایمان اَوُرد. ۹اُونا تا هنوز نوِشته های کِتابِ مُقَدَّس ره نَفامِیدُد که اُو از مُرده ها باید دُوباره زِنده شُنه. ۱۰پس یارا تاو خورده دَ خانه های خُو رفت.
۱۱مگم مریَم دَ بُرونِ قبر ایسته بُود و چخرا مُوکد. دَ حالِیکه دَرَو چخرا مُوکد، اُو خود ره خَم کده مَنِه قبر ره توخ کد ۱۲و دُو ملایکِه سفید پوش ره دَ امزُو جای که جَسَدِ عیسیٰ ایشته شُدُد، دِید. یگ شی طرفِ سر شی و دِیگِه شی طرفِ پای شی شِشتُد. ۱۳و اُونا دَز شی گُفت: ”اَی خاتُو، چرا چخرا مُونی؟“ اُو دَزوا گُفت: ”اُونا مَولای مَره گِرِفته بُرده و ما خبر نَدرُم که اُو ره دَ کُجا ایشته.“ ۱۴وختِیکه مریَم امی چِیزا ره گُفت، پس دَور خورد و عیسیٰ ره ایسته دِید، مگم نَفامِید که اُو عیسیٰ اَسته. ۱۵عیسیٰ دَزشی گُفت: ”اَی خاتُو، چرا چخرا مُونی؟ کِی ره مُوپالی؟“ مریَم دَ گُمانِ ازی که اُو باغوان اَسته، دَزشی گُفت: ”صاحِب، اگه تُو اُو ره بُردے دَز مه بُگی که اُو ره دَ کُجا ایشتے تا ما اُو ره بُبرُم.“ ۱۶عیسیٰ دَزشی گُفت: ”مریَم.“ مریَم دَور خورد و دَ عِبرانی دَز شی گُفت: ”رَبّونی،“ یعنی اُستاد. ۱۷عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دَز مه دِست نَزو، چراکه ما تا هنوز پیشِ آتِه خُو نَرفتیم؛ بَلکِه پیشِ بِرارای مه بورُو و دَزوا بُگی که ’ما پیشِ آتِه ازخُو و آتِه ازشُمو و خُدای ازخُو و خُدای ازشُمو باله مورُم.‘“ ۱۸اوخته مریَمِ مَجدَلیه پیشِ یارا اَمَد و دَزوا اِعلان کده گُفت: ”ما مَولا ره دِیدُم!“ و امُو چِیزای ره که عیسیٰ دَز شی گُفتُد، دَزوا نَقل کد.
۱۹شامِ امزُو روزِ اوّلِ هفته وختِیکه یارا دَ یگ جای جَم بُود و از ترسِ یهُودیا درگه های امزُو جای ره کیپ کدُد، بےبلغه عیسیٰ اَمَد و دَ مینکل جای ایسته شُده دَزوا گُفت: ”سلام علَیکُم.“ ۲۰وختِیکه امی ره گُفت، اُو دِستا و بغل خُو ره دَزوا نِشو دَد و یارا از دِیدونِ مَولا کَلو خوشحال شُد. ۲۱اوخته عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”سلام دَز شُمو. امُو رقم که آتِه آسمانی مَره رَیی کده، ما ام شُمو ره رَیی مُونُم.“ ۲۲بعد از گُفتونِ امزی توره اُو دَ سرِ ازوا دَم کده گُفت: ”روح اُلقُدس ره حاصِل کُنِید. ۲۳اگه شُمو گُناه های کسی ره بُبخشِید، اُونا بخشِیده مُوشه و اگه نَبخشِید، اُونا بخشِیده نَمُوشه.“
۲۴مگم توما، یکی امزُو دوازده یارای عیسیٰ که معنای نام شی «دُوگنی» اَسته، وختِیکه عیسیٰ اَمَد قد ازوا نَبُود. ۲۵پس دِیگه یارا دَز شی گُفت: ”مو مَولا ره دِیدی.“ مگم اُو دَزوا گُفت: ”تاکه جای میخا ره دَ دِستای شی نَنگرُم و کِلک خُو ره دَ جای میخا و دِست خُو ره دَ بغل شی نَه ایلُم، ایمان نَمیرُم.“ ۲۶هشت روز بعد یارای عیسیٰ بسم داخِلِ امزُو خانه بُود و توما ام قد ازوا قَتی بُود. دَ حالِیکه درگه ها کیپ بُود، عیسیٰ اَمَد و دَ مینکلِ ازوا ایسته شُده گُفت: ”سلام دَز شُمو.“ ۲۷بعد ازُو دَ توما گُفت: ”کِلک خُو ره اِینجی بیل و دِستای مَره بِنگر؛ دِستای خُو ره ام بیَر و دَ بَغل مه بیل و بےایمان نَبَش، بَلکِه ایمان دَشته بَش.“ ۲۸توما دَ جواب شی گُفت: ” یا مَولای مه و خُدای مه!“ ۲۹عیسیٰ دَزشی گُفت: ”آیا بخاطری که مَره دِیدی، ایمان اَوُردی؟ نیک دَ بَختِ امزُو کسای که مَره نَدِیده، ولے باز ام ایمان میره.“
۳۰عیسیٰ غَدر مُعجزای دِیگه ام دَ حُضُورِ یارا کدُد که دَمزی کِتاب نوِشته نَشُده. ۳۱مگم امی چِیزا نوِشته شُد تا شُمو ایمان بیرِید که عیسیٰ امُو مسیح و باچِه خُدا یَه و تا دَ وسِیلِه ایمان اَوُردو شُمو دَ نامِ ازُو صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنِید.