۱بعد ازی چِیزا عیسیٰ بسم خود ره دَ لبِ دریاچِه تِیبِریه دَ یارای خُو نِشو دَد که اُو واقِعه امِیطور رُخ دَد: ۲شِمعون پِترُس، توما که اُو ره «دُوگنی» ام مُوگُفت، نَتَنائیل از قانای جلِیلیه، باچه های زِبدی و دُو یارِ دِیگه دَ اُونجی جَم بُود. ۳شِمعون پِترُس دَزوا گُفت: ”ما ماهی گِرِفتو مورُم.“ اُونا دَزُو گُفت: ”مو ام قد تُو موری.“ پس اُونا بُرو رفته مَنِه کِشتی شِشت، مگم امُو شاو هیچ چِیز گِرِفته نَتنِست. ۴وختی صُبح شُد عیسیٰ دَ لبِ دریا ایسته بُود، مگم یارا نَفامِید که عیسیٰ اَسته. ۵پس عیسیٰ دَزوا گُفت: ”او بچکِیچا، یَگو ماهی گِرِفتِید یا نَه؟“ اُونا دَ جواب شی گُفت: ”نَه.“ ۶اُو دَزوا گُفت: ”تور ره طرفِ راستِ کِشتی بِندَزِید و از اُونجی ماهی مِیگِیرِید.“ اوخته اُونا تور ره اَندخت و از بَس که کَلو ماهی گِرِفتُد، اُونا تور ره دَ مَنِه کِشتی کش کده نَمِیتنِست. ۷پس امُو یارِ که عیسیٰ اُو ره دوست دَشت دَ پِترُس گُفت: ”اِی خُو مَولا اَسته.“ وختی شِمعون پِترُس شِنِید که مَولا اَسته، اُو کالای خُو ره که از جان خُو کشِیدُد، دَ گِرد خُو پیچ دَده خود ره مَنِه آو پورته کد. ۸ولے دِیگه یارا قد کِشتی اَمَد، چراکه اُونا از خُشکی دُور نَبُود؛ کِشتی فقط یَگو دُو صد توغَی از لبِ دریا فاصِله دَشت و اُونا تورِ پُر از ماهی ره قد خُو کش کده اَوُرد. ۹وختِیکه اُونا دَ خُشکی تاه شُد، دِید که قوغِ آتِش داغ اَسته و ماهی دَ بَلِه شی ایشته یَه و نان ام دَ پالُوی شی اَسته. ۱۰عیسیٰ دَزوا گُفت: ”امزُو ماهی که تازه گِرِفتِید، یگ کَمَک وَری بیرِید.“ ۱۱اوخته شِمعون پِترُس رفت و جال ره که پُر از ماهی بُود دَ خُشکه کش کد. دَ مَنِه تور یگ صد و پِنجاه و سِه ماهی کٹه بُود. مگم باوجُودِ که امُوقَس ماهی کَلو بُود، تور پاره نَشُدُد. ۱۲عیسیٰ دَزوا گُفت: ”بیِید، نان بُخورِید.“ هیچ کُدَمِ از یارا دِل نَتنِست که ازُو پُرسان کُنه: ”تُو کِی اَستی؟“ چُون اُونا مِیدَنِست که اُو مَولا یَه. ۱۳پس عیسیٰ اَمَد و نان ره گِرِفته دَزوا دَد و ماهی ره ام امُو رقم کد. ۱۴اینَمی دفعِه سِوّم بُود که عیسیٰ بعد از دُوباره زِنده شُدون خُو از مُرده ها دَ یارای خُو ظاهِر شُد.
۱۵وختِیکه اُونا نان ره خورد، عیسیٰ دَ شِمعون پِترُس گُفت: ” اَی شِمعون باچِه یوحَنّا، آیا تُو امزیا کده مَره کَلوتَر مُحَبَت مُونی؟“ پِترُس دَزُو گُفت: ”اَرے مَولا، تُو مِیدَنی که ما تُو ره دوست دَرُم.“ عیسیٰ دَزُو گُفت: ”باره‌گون مَره بِچَرنُو.“ ۱۶دفعِه دوّم اُو دَز شی گُفت: ” اَی شِمعون باچِه یوحَنّا، آیا تُو مَره مُحَبَت مُونی؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”اَرے مَولا، تُو مِیدَنی که ما تُو ره دوست دَرُم.“ عیسیٰ بسم دَز شی گُفت: ”گوسپندوی مَره نِگاه کُو.“ ۱۷اُو دفعِه سِوّم دَزُو گُفت: ” اَی شِمعون باچِه یوحَنّا، آیا تُو مَره دوست دَری؟“ پِترُس دِق شُد، چراکه عیسیٰ دفعِه سِوّم دَزشی گُفت: ”آیا تُو مَره دوست دَری؟“ و اُو دَز شی گُفت: ” یا مَولا، تُو از پگ چِیزا خبر دَری؛ تُو مِیدَنی که ما تُو ره دوست دَرُم.“ عیسیٰ دَزُو گُفت: ”گوسپندوی مَره بِچَرنُو. ۱۸ما حقِیقت ره دَز تُو مُوگُم: وختِیکه جوان بُودی تُو کَمَر خُو ره بسته مُوکدی و هر جای که دِل تُو مُوشُد مورَفتی. مگم وختِیکه پِیر شُنی تُو دِستای خُو ره دِراز مُونی و دِیگه کس کمر تُو ره بسته کده تُو ره دَ یگ جای مُوبره که تُو نَمیخاهی دَ اُونجی بوری.“ ۱۹عیسیٰ امی توره ره گُفت تا نِشو بِدیه که پِترُس دَ چی رقم مَرگ جان خُو ره دَ راهِ بُزُرگی-و-جلالِ خُدا مِیدیه. بعد امزی توره بسم دَ پِترُس اَمر کد: ”از مه پَیرَوی کُو.“
۲۰پِترُس دَور خورد و امُو یار ره دِید که عیسیٰ اُو ره دوست دَشت و اُو از پسِ ازوا میمَد. اِی امُو یار بُود که دَ سرِ نانِ شاو دَ شانِه عیسیٰ تکیه کدُد و گُفتُد: ” یا مَولا، اُو نفرِ که تُو ره دَ گِیر مِیدیه، کِی اَسته؟“ ۲۱وختِیکه پِترُس امُو یار ره دِید، از عیسیٰ پُرسان کد: ” یا مَولا، دَ بارِه ازُو چی مُوگی؟“ ۲۲عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اگه ما بِخایُم که اُو تا اَمَدونِ ازمه بُمَنه، دَز تُو چی؟ تُو ازمه پَیرَوی کُو.“ ۲۳پس امی توره دَ بَینِ بِرارو تِیت شُد که ”امُو یار هیچ نَمُومُره.“ مگم عیسیٰ قد ازُو نَگُفتُد که ”اُو نَمُومُره،“ بَلکِه گُفتُد: ”اگه ما بِخایُم که اُو تا اَمَدونِ ازمه بُمَنه، دَز تُو چی؟“
۲۴اِی اونَمُو یار اَسته که دَ بارِه امزی چِیزا شاهِدی مِیدیه و امی چِیزا ره نوِشته کده و مو مِیدَنی که شاهِدی ازُو راست اَسته. ۲۵عیسیٰ غَدر کارای دِیگه ام انجام دَد که اگه هر کُدَمِ ازوا جدا جدا نوِشته شُنه، فِکر مُونُم که دُنیا ام گُنجایشِ امزُو کِتابای نوِشته شُده ره نَدره.