۱دَ امزُو غَیت شارِ اَریحا از خاطرِ بَنی اِسرائیل بیخی بسته شُد؛ هیچ کس نَمِیتنِست بُرو بییه و هیچ کس نَمِیتنِست داخِل بوره. ۲و خُداوند دَ یوشِع گُفت: ”توخ کُو، اَریحا ره قد پادشاه و مَردای جنگی شی دَ دِستِ ازتُو تسلِیم کدیم. ۳شُمو دَ گِردِ شار بِگردِید، یعنی پگِ مَردای جنگی هر روز یگ دَوره دَ گِردِ شار بِگرده و بَلدِه شَش روز امی کار ره کُنِید ۴و ھفت پیشوا هفت شیپُورِ شاخِ قُوچ ره گِرِفته پیش پیشِ صندُوقِ عهد بوره. دَ روزِ هفتُم هفت دَوره دَ گِردِ شار بِگردِید و پیشوایو شیپُورا ره دَ صَدا بیره؛ ۵و امی که صَدای شاخِ قُوچ بِلند-و-دِراز کشِیده شُد و شُمو صَدای شیپُور ره شِنِیدِید، پگِ لشکر دَ آوازِ بِلند چِیغ بِزَنه؛ اوخته دیوالِ شار چَپه شُده تاه موفته و هر نفرِ لشکر مِیتنه مُستَقِیم داخِل بوره.“
۶پس یوشِع باچِه نُون پیشوایو ره کُوی کد و دَزوا گُفت: ”صندُوقِ عھد ره باله کنِید و هفت پیشوا هفت شیپُورِ شاخِ قُوچ ره گِرِفته پیش پیشِ صندُوقِ خُداوند بوره.“ ۷و دَ لشکر گُفت: ”پیش بورِید و دَ گِردِ شار بِگردِید؛ مَردای مُسَلَح پیش پیشِ صندُوقِ خُداوند بوره.“
۸وختِیکه یوشِع امی توره ره دَ قَوم گُفت، امُو هفت پیشوا که هفت شیپُورِ شاخِ قُوچ ره دَ حُضُورِ خُداوند مُوبُرد حَرکت کد و شیپُورا ره دَ زَدو شُد و صندُوقِ عهدِ خُداوند از پُشت ازوا میمَد. ۹مَردای مُسَلَح پیش پیشِ پیشوایونی که شیپُورا ره مِیزَد حَرکت کد و آخِرِ لشکر از پُشتِ صندُوق رَیی شُد؛ دَ حالِیکه اُونا مورفت، پیشوایو شیپُورا ره زَده مورفت. ۱۰دَ امزُو غَیت یوشِع دَ قَوم اَمر کده گُفت: ”چِیغ-و-شور نَکنِید و آواز شُمو شِنِیده نَشُنه، حتیٰ یگ توره ام از دان شُمو بُر نَشُنه تا روزی که ما دَز شُمو بُگیُم چِیغ بِزَنِید؛ اوخته چِیغ بِزَنِید!“ ۱۱پس صندُوقِ خُداوند ره دَ گِردِ شار گَشتَند و اُو یگ دَور گَشتَنده شُد؛ و اُونا پس دَ خَیمه‌گاه اَمَده شاو ره دَ خَیمه‌گاه تیر کد.
۱۲یوشِع صَباح‌گاهِ روزِ دِیگِه شی باله شُد و پیشوایو صندُوقِ خُداوند ره گِرِفته باله کد. ۱۳و امُو هفت پیشوا که هفت شیپُورِ شاخِ قُوچ ره پیش پیشِ صندُوقِ خُداوند مُوبُرد حَرکت کد و شیپُورا ره دَ زَدو شُد. مَردای مُسَلَح پیش پیشِ ازوا مورفت و آخِرِ لشکر از پُشتِ صندُوقِ خُداوند میمَد؛ دَ حالِیکه اُونا مورفت، پیشوایو شیپُورا زَده مورفت. ۱۴دَ روزِ دوّم ام اُونا یگ دَوره دَ گِردِ شار گشت و پس دَ خَیمه‌گاه اَمَد. اُونا بَلدِه شَش روز امی کار ره کد.
۱۵دَ روزِ ھفتُم دَ غَیتِ روز واز شُدو، اُونا باله شُد و دَ عَینِ رقم دَ گِردِ شار گشت، ولے هفت دَوره گشت. تنها دَ امزُو روز اُونا هفت دَوره دَ گِردِ شار گشت ۱۶و دَ دَورِ ھفتُم وختِیکه پیشوایو شیپُورا ره دَ صَدا اَوُرد، یوشِع دَ لشکر گُفت: ”چِیغ بِزَنِید! چُون خُداوند اِی شار ره دَز شُمو دَده! ۱۷شار و پگِ چِیزای که دَ مَنِه شی اَسته باید دَ خُداوند وَقف شُده کامِلاً نابُود شُنه. تنها راحابِ فاحِشه و پگِ کسای که قد ازُو دَ خانِه شی اَسته زِنده بُمَنه، چُون جاسُوسای ره که مو رَیی کده بُودی تاشه کد. ۱۸هُوش شُمو بَشه که خود ره از چِیزای که بَلدِه نابُودی وَقف شُده دُور نِگاه کُنِید، نَشُنه از چِیزای که بَلدِه نابُودی وَقف شُده، یعنی امزُو چِیزای حرام بِگِیرِید و خَیمه‌گاهِ اِسرائیل ره دَ نابُودی برابر کده دَ بَلا گِرِفتار کنِید. ۱۹تمامِ طِلّا و نُقره و ظرفای برونزی و آینی وَقفِ خُداوند اَسته و باید دَ خَزانِه خُداوند ایشته شُنه.“
۲۰پس قَوم چِیغ زَد و شیپُورا زَده شُد. امی که قَوم صَدای شیپُورا ره شِنِید، اُونا دَ آوازِ بِلند چِیغ زَد و دیوالِ شار چَپه شُده تاه اُفتَد؛ و قَوم هر کُدَم شی مُستَقِیم دَ شار دَر اَمَد و شار ره گِرِفت. ۲۱اُونا پگِ چِیزا و کسای ره که دَ شار بُود، از مَرد و خاتُو، پِیر و جوان گِرِفته تا گاو و گوسپو و اُلاغ پگ شی ره دَ دَمِ شمشیر نابُود کد.
۲۲اوخته یوشِع دَ امزُو دُو مَرد که بَلدِه جاسُوسی امزُو سرزمی رفتُد، گُفت: ”دَ خانِه امزُو خاتُونِ فاحِشه بورِید و امُو خاتُو ره قد پگِ کسای که دَزُو تعلُق دَره بُرو بیرِید، امُو رقم که دَزُو قَسم خوردید.“ ۲۳پس امُو دُو جوانِ جاسُوس داخِل رفت و راحاب ره قد آتِه شی، آبِه شی و بِرارون شی و هرچِیزی که دَشت بُرو اَوُرد، اُونا امچُنان پگِ نزدِیکانه‌های ازُو ره ام بُرو اَوُرد و دَ بُرونِ خَیمه‌گاهِ اِسرائیل بَلدِه ازوا جای دَد.
۲۴اوخته شار ره قد پگِ چِیزای که دَ مَنِه شی بُود دَ آتِش سوختَند، لیکِن طِلّا و نُقره ره قد ظرفای برونزی و آینی دَ خَزانِه خانِه خُداوند ایشت. ۲۵پس یوشِع راحابِ فاحِشه ره قد خانَوارِ آتِه شی و پگِ کسای که دَزُو تعلُق دَشت زِنده ایشت، و اُو تا اِمروز دَ مینکلِ اِسرائیل زِندگی مُونه، چُون اُو خبرچِین های ره که یوشِع بَلدِه جاسُوسی دَ اَریحا رَیی کدُد، تاشه کد.
۲۶دَ امزُو غَیت یوشِع اُونا ره قَسم دَده گُفت:
”نالَت از حُضُورِ خُداوند دَ بَلِه کسی قرار بِگِیره
که باله شُده امی شارِ اَریحا ره دُوباره آباد کنه؛
دَ قِیمَتِ جانِ باچِه اوّلباری کسی تمام شُنه
که تادَو شی ره بیله،
و دَ قِیمَتِ جانِ ریزه‌تَرِین باچِه کسی تمام شُنه
که درگه های شی ره بسم ایسته کُنه.“
۲۷پس خُداوند قد یوشِع بُود و نامِ ازُو دَ سراسرِ امزُو سرزمی مشهُور شُد.