۱بعد از یگ مُدَت زمان، شَمشون دَ وختِ گندُم دِرَو یگ بُزغله ره گِرِفته دَ دِیدونِ خاتُون خُو رفت. اُو گُفت: ”ما دَ پیشِ خاتُون خُو دَ اُتاق شی مورُم.“ لیکِن آتِه خاتُون شی نَه‌ایشت که داخِل شُنه. ۲آتِه خاتُون شی گُفت: ”ما فِکر کدُم که تُو ازُو بیخی بَدبُر شُدے، امزی خاطر ما اُو ره دَ شاه-بالای تُو دَدُم. آیا خوارِ ریزِه شی ازُو کده خُوبتَر نِییه؟ پس اُو ره دَ عِوَضِ ازُو بِگِیر.“ ۳شَمشون دَزوا گُفت: ”اِیمدَفعه گُناهِ مه نِییه، حتیٰ اگه دَ فَلَسطِینیا ضرَر ام بِرسَنُم.“ ۴پس شَمشون رفته سِه صد شغال ره گِرِفت و مَشعل ها ام تَهیه کد. اوخته شغال ها ره جوره جوره، دُم دَ دُم بسته کد؛ و دَ مینکلِ دُم های هر جوره یگ مَشعل ره سخت کد. ۵بعد ازُو مَشعل ها ره آتِش زَد و شغال ها ره دَ کِشت های فَلَسطِینیا ایله کد و قَوده ها، کِشت ها، انگُور باغ ها و باغ های زَیتُون ره سوختَند. ۶اوخته فَلَسطِینیا گُفت: ”کِی امی کار ره کده؟“ مردُم گُفت: ”شَمشون دامادِ امزُو نفرِ تِمنی، چراکه اُو خاتُون شی ره گِرِفته و دَ رفِیق شی دَده.“ پس فَلَسطِینیا اَمَد و امُو خاتُو ره قد آتِه شی دَ آتِش دَر دَد. ۷و شَمشون دَزوا گُفت: ”ازی که شُمو امی رقم رفتار کدِید، تا از شُمو اِنتِقام نَگِیرُم، آرام نَمِیشِینُم.“ ۸پس شَمشون اُونا ره یگ ضَربِه کمرشِکَن زَد و غَدر کُشتار کد. بعد ازُو رفته دَ غارِ قادِه عیطام شِشت.
۹اوخته فَلَسطِینیا باله اَمَده دَ یهُودا خَیمه زَد و دَ لِحی تِیت شُد. ۱۰و مَردای یهُودا دَزوا گُفت: ”چرا دَ خِلاف مو اَمَدید؟“ اُونا گُفت: ”مو اَمَدے تا شَمشون ره دِستگِیر کنی و امُو کار ره دَ حقِ ازُو کنی که اُو دَ حقِ ازمو کده.“ ۱۱اوخته سِه هزار نفر از یهُودا دَ غارِ قادِه عیطام رفت و دَ شَمشون گُفت: ”آیا نَمُوفامِیدی که فَلَسطِینیا دَ بَلِه مو حُکمرانی مُونه؟ پس چرا اِی کار ره دَ حقِ ازمو کدی؟“ شَمشون دَ جوابِ ازوا گُفت: ”امُو کار ره که اُونا دَ حقِ ازمه کد، امُو کار ره ما دَ حقِ ازوا کدُم.“ ۱۲و اُونا دَزُو گُفت: ”مو اَمَدے که تُو ره بسته کده دَ دِستِ فَلَسطِینیا تسلِیم کنی.“ شَمشون دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَز مه قَسم بُخورِید که خودون شُمو دَ بَلِه مه حَمله نَمُونِید.“ ۱۳اُونا دَز شی گُفت: ”نَمُونی، فقط تُو ره بسته کده دَ دِستِ ازوا تسلِیم مُونی. مُطمئین بَش مو تُو ره نَمُوکُشی.“ پس اُو ره قد دُو ریسپونِ نَو بسته کد و از غارِ قاده بُرو اَوُرد. ۱۴وختِیکه اُو دَ لِحی رسِید، فَلَسطِینیا چِیغ-و-شُور کده سُونِ ازُو اَمَد؛ دَ امزُو غَیت روحِ خُداوند دَ بَلِه ازُو قرار گِرِفت و ریسپونای که دَ بازُو های شی بُود رقمِ کتانِ آتِش خورده اَلّی جور شُد و امُو بَندها از دِستای شی اُفتَد. ۱۵اوخته اُو یگ پَیچِه-کلِّه تازِه اُلاغ ره دِید و دِست خُو ره دِراز کده اُو ره گِرِفت و قد ازُو یگ هزار نفر ره کُشت. ۱۶و شَمشون گُفت:
”قد یگ پَیچِه-کلِّه اُلاغ
از کُشته پُشته جور کدُم،
قد یگ پَیچِه-کلِّه اُلاغ
هزار نفر ره کُشتُم.“
۱۷وختِیکه از توره گُفتو خلاص شُد، پَیچِه-کلّه ره از دِست خُو اَندخت و امُو جای ره رَمَت-لِحی نام کد.
۱۸دَ امزُو غَیت اُو غَدر تُشنه شُدُد، پس اُو دَ پیشِ خُداوند دُعا کده گُفت: ”تُو پیروزی بُزُرگ ره دَ وسِیلِه دِستِ خِدمتگار خُو نصِیب کدی. آیا آلی باید از تُشنَگی بُمُرُم و دَ دِستِ مردُمای ناخَتنه بُفتُم؟“ ۱۹اوخته خُدا یگ جای غَوُج ره که دَ لِحی بُود شِکاف کد و ازُونجی آو بُر شُد. وختِیکه شَمشون آو وُچی کد، جان شی تازه شُد و دَم شی پس اَمَد. امزی خاطر اُونجی ره عین-حَقوری نام کد که تا اِمروز دَ لِحی اَسته. ۲۰و شَمشون دَ زمانِ فَلَسطِینیا مُدَتِ بِیست سال بَنی اِسرائیل ره رهبری کد.