۱بعد از فَوتِ ایهُود، بَنی اِسرائیل بسم چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند زِشت بُود، انجام دَد. ۲و خُداوند اُونا ره دَ دِستِ یابِین پادشاهِ کِنعان دَده سَودا کد؛ اُو دَ حاصور حُکمرانی مُوکد و قومَندانِ لشکرِ ازُو سِیسِرا بُود که دَ حَروشِت-هَگوئِیم زِندگی مُوکد. ۳بَنی اِسرائیل دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد کد، چُون یابِین نُه صد گاڈی جنگی آینی دَشت و مُدَتِ بِیست سال مُوشُد که دَ بَلِه بَنی اِسرائیل غَدر ظُلم مُوکد.
۴ دَمزُو غَیت دِبورِہ نَبیه، خاتُونِ لَپِیدوت بَنی اِسرائیل ره رهبری مُوکد. ۵اُو دَ تَی درختِ خُرمای دِبوره که دَ مینکلِ رامه و بَیت-ئیل دَ کوھِستونِ اِفرایم بُود، مِیشِشت و بَنی اِسرائیل بَلدِه قضاوَت دَ پیشِ ازُو میمَد. ۶ یگ روز اُو نفر رَیی کده باراق باچِه اَبِینوعَم ره از قادِشِ نَفتالی طلب کد و دَزُو گُفت: ”خُداوند، خُدای اِسرائیل دَز تُو اَمر کده که، ’بورُو، طرفِ کوهِ تابور حَرکت کُو و دَه هزار نفر ره از اَولادِه نَفتالی و اَولادِه زِبُولُون قد خُو قتی بُبر. ۷ما سِیسِرا قومَندانِ لشکرِ یابِین ره قد گاڈی ھای جنگی و لشکر شی دَ پالُوی دریاچِه قِیشون دَ پیشِ ازتُو میرُم و اُو ره دَ دِستِ ازتُو تسلِیم مُونُم.‘“ ۸باراق دَزُو گُفت: ”اگه تُو قد مه بوری، ما مورُم؛ لیکِن اگه تُو قد مه نَرَوی، ما نَمورُم.“ ۹دِبوره گُفت: ”خُوبه، ما قد تُو مورُم، لیکِن دَ امزی سَفر که تُو موری، اِفتخار نصِیب تُو نَمُوشه، چراکه خُداوند سِیسِرا ره دَ دِستِ یگ خاتُو تسلِیم مُونه.“ پس دِبوره باله شُده قد باراق دَ قادِش رفت.
۱۰اوخته باراق مَردای زِبُولُون و نَفتالی ره جم کد و دَه هزار نفر از پُشتِ ازُو رَیی شُد؛ دِبوره ام قد ازُو قَتی رفت. ۱۱دَ امزُو غَیت حابِرِ قینی خود ره از دِیگه قینیا یعنی از اَولادِه حوباب خُسُربرِه مُوسیٰ جدا کدُد و دَ پیشِ دِرختِ بَلُوط دَ صَعنایم، دَ نزدِیکِ قادِش خَیمه زَدُد.
۱۲وختی دَ سِیسِرا خبر دَده شُد که باراق باچِه اَبِینوعَم دَ کوهِ تابور بُر شُده، ۱۳سِیسِرا تمامِ گاڈی های جنگی خُو، یعنی نُه صد گاڈی جنگی آینی خُو و پگِ مَردای ره که قد شی بُود، از حَروشِت-هَگوئِیم دَ دریاچِه قِیشون طلب کد. ۱۴دِبوره دَ باراق گُفت: ”باله شُو، اِمروز روزی اَسته که خُداوند سِیسِرا ره دَ دِستِ ازتُو تسلِیم مُونه. اونه، خُداوند پیشلون تُو رفته.“ پس باراق از کوهِ تابور تاه شُد و دَه هزار نفر از پُشتِ ازُو میمَد. ۱۵اوخته خُداوند سِیسِرا ره قد تمامِ گاڈی ھای جنگی و لشکر شی دَ پیشِ باراق دَ گَلگَلمیری اَندخته دَ دَمِ شمشیر دَد؛ و سِیسِرا از گاڈی خُو تاه شُده پیده دُوتا کد. ۱۶مگم باراق گاڈی ها و لشکرِ سِیسِرا ره تا حَروشِت-هَگوئِیم دُمبال کد و پگِ لشکرِ سِیسِرا دَ دَمِ شمشیر کُشته شُده اُفتَد، دَ اندازِه که یگ نفر ام باقی نَمَند.
۱۷تنها خودِ سِیسِرا پیده دُوتا کده دَ خَیمِه یاعیل خاتُونِ حابِرِ قینی رفت، چراکه بَینِ یابِین پادشاهِ حاصور و خانَوارِ حابِرِ قینی صُلح بُود. ۱۸و یاعیل دَ دَمِ راهِ سِیسِرا بُر شُده دَزشی گُفت: ”دَور بُخور بادار مه، پیشِ ازمه دَور بُخور؛ نَترس.“ پس اُو دَ پیشِ ازُو دَور خورده دَ خَیمه داخِل شُد و یاعیل اُو ره قد یگ لیاف پوشَند. ۱۹اوخته سِیسِرا دَزُو گُفت: ”بَلدِه مه اِیقَس آو بِدی که غَدر تُشنه اَستُم.“ یاعیل یگ مَشکِ شِیر ره واز کد و دَزُو شِیر دَد که وُچی کنه و اُو ره پوشَند. ۲۰سِیسِرا دَزُو گُفت: ”دَ دانِ درگِه خَیمه ایسته شُو و اگه کُدَم کس اَمَده از تُو پُرسان کد که آیا یَگو کس دَ اِینجی اَسته؟ بُگی، ’نَه.‘“ ۲۱مگم یاعیل خاتُونِ حابِر یگ میخِ خَیمه ره قد یگ چکُش دَ دِست خُو گِرِفته، آهِسته آهِسته دَ پیشِ ازُو رفت و میخ ره دَ چوقُوی شی کُفت، دَ اندازِه که میخ دَ زمی دَراَمد و اُو مُرد، چُون اُو از خاطری که مَنده بُود سخت خاو رفتُد. ۲۲وختِیکه باراق دَ دُمبالِ سِیسِرا اَمَد، یاعیل دَ دَمِ راهِ شی بُر شُده دَزُو گُفت: ”بیه تا دَز تُو امُو نفر ره نِشو بِدیُم که پُشت شی مِیگردی.“ پس باراق دَ خَیمِه ازُو داخِل شُد و دِید که سِیسِرا مُرده اُفتده و میخِ خَیمه دَ چوقُوی شی.
۲۳پس دَ امزُو روز خُدا یابِین پادشاهِ کِنعان ره دَ پیشِ بَنی اِسرائیل خار-و-ذلِیل کد. ۲۴و دِستِ بَنی اِسرائیل دَ بَلِه یابِین پادشاهِ کِنعان سخت‌تَر و سخت‌تَر شُده مورفت، تا اِی که یابِین پادشاهِ کِنعان ره نابُود کد.