۱دَ امزُو روز دِبوره و باراق باچِه اَبِینوعَم سرُود خانده گُفت:
۲”ازی که رهبرا دَ اِسرائیل رهبری کد،
ازی که قَوم داوطلبانه حاضِر شُد،
خُداوند ره حمد-و-ثنا بُگِید!
۳اَی پادشایو بِشنَوِید؛ اَی حُکمرانا گوش بِگِیرِید!
ما بَلدِه خُداوند سرُود میخانُم؛
ما دَ سِتایشِ خُداوند، خُدای اِسرائیل ساز مِیزَنُم.
۴اَی خُداوند، وختِیکه تُو از سعِیر بُر شُده رفتی،
اَرے، غَیتِیکه از منطقِه اِدوم حَرکت کدی،
زمِین دَ لَرزه شُد، از آسمو قطره ها ریخت
و آوُرها بارو بارَند.
۵کوه ھا دَ حُضُورِ خُداوند تکان خورد،
حتیٰ امی کوهِ سِینا دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای اِسرائیل.
۶دَ روزای زِندگی شَمگَر باچِه عَنات،
دَ روزای زِندگی یاعیل راه ها خالی شُدُد
و مُسافِرو از راه های کَج-و-پیچ مورفت.
۷مَردای جنگی دَ اِسرائیل کرَخت شُدُد،
اُونا کرَخت بُود تا غَیتِیکه ما دِبوره باله شُدُم،
ما دَ اِسرائیل دَ عِنوانِ آبه باله شُدُم.
۸ چُون اُونا خُدایونِ نَو ره اِنتِخاب کدُد،
اوخته جنگ دَ درگه ها رَسِید.
دَ مینکلِ چِل هزار نفر دَ اِسرائیل،
حتیٰ یگ سِپر و نَیزه ام پَیدا نَمُوشُد.
۹دِل مه دَ سرکرده های اِسرائیل مایل اَسته،
دَ کسای که از مینکلِ قَوم داوطلبانه حاضِر شُد.
خُداوند ره حمد-و-ثنا بُگِید.
۱۰اَی شُمو کسای که دَ اُلاغای سفید سوار اَستِید
و دَ بَلِه پالون های قِیمَتی مِیشِنِید
و اَی کسای که راهگُذر اَستِید، تَوَجُه کُنِید؛
۱۱آوازِ سرُودخانا ره دَ نزدِیکِ نَوُر ها بِشنَوِید،
اُونا دَ اُونجی کارای عادِلانِه خُداوند ره بَیان مُونه،
کارای عادِلانِه مَردای جنگی ازُو ره دَ اِسرائیل.
اونه، قَومِ خُداوند دَ درگه های شار تاه شُد.
۱۲بیدار شُو، بیدار شُو، اَی دِبوره!
بیدار شُو، بیدار شُو و سرُود بِخان!
باله شُو اَی باراق، اَی باچِه اَبِینوعَم!
اسِیرای خُو ره دَ اسِیری بُبر!
۱۳اونه، باقی مَنده های بَنی اِسرائیل دَ پیشِ کٹه‌کَلونا اَمَد؛
قَومِ خُداوند قد مَردای دلیر-و-جنگی دَ پیشِ ازمه اَمَد.
۱۴از اِفرایم کسای اَمَد که جای بُود-و-باشِ ازوا عمالیق بُود؛
اُونا دَ پُشت تُو بُود، اَی بِنیامِین، قد قَومای تُو؛
از ماخِیر سرکرده ها تاه شُده اَمَد
و از زِبُولُون کسای که تَیاقِ قومَنده ره دَ دِست خُو دَشت.
۱۵رھبرای یسّاکار قد دِبوره بُود
و مَردای یسّاکار قد باراق؛
اُونا از پُشتِ ازُو دَ دَرّه هُجُوم بُرد.
دَ مینکلِ دِسته های رئوبین
غَدر اِختِلافِ نظر وجُود دَشت.
۱۶چرا دَ مینکلِ قوتونا شِشتے؟
آیا بَلدِه ازی که اِشپِلاق چوپونای گلّه ها ره بِشنَوی؟
اَرے، دَ مینکلِ دِسته های رئوبین
غَدر اِختِلافِ نظر وجُود دَشت.
۱۷جِلعاد دَ اُو طرفِ دریای اُردُن باقی مَند؛
و دان، چرا دَ پیشِ کِشتی ھا ماطل کد؟
اَشِیر از بغلِ دریا شور نَخورد
و دَ ساحِل های خُو باقی مَند.
۱۸زِبُولُون قَومی بُود که پَروای جان خُو ره نَکد؛
و نَفتالی ام دَ بِلندی های مَیدانِ جنگ امُو رقم کد.
۱۹پادشایو اَمَده جنگ کد؛
پادشایونِ کِنعان
دَ تَعنَک دَ پیشِ آوهای مِگِیدو جنگ کد؛
اُونا هیچ وُلجِه نُقره نَگِرِفت.
۲۰از آسمو سِتاره ها جنگ کد،
اُونا از جای های خُو قد سِیسِرا جنگ کد.
۲۱دریای قِیشون اُونا ره گِرِفته بُرد،
امُو دریای قدِیمی، دریای قِیشون.
اَی جان مه، دَ قُوَت پیش بورُو!
۲۲اوخته سُمِ اَسپ ها زمی ره دَ کُفتو شُد
اَرے، چارپورته، چارپورتِه اَسپای قَوی ازُو.
۲۳ملایکِه خُداوند مُوگیه: ’میروز ره نالَت کُنِید
و باشِنده های شی ره سخت نالَت کُنِید،
چراکه اُونا بَلدِه کومَکِ قَومِ خُداوند نَمَد،
بَلدِه کومَکِ قَومِ خُداوند دَ خِلافِ زورآوَرا.‘
۲۴یاعیل خاتُونِ حابِرِ قینی بَرکت یافته‌تَرِینِ خاتُونو بَشه،
بَرکت یافته‌تَرِینِ خاتُونوی که دَ خَیمه زِندگی مُونه.
۲۵سِیسِرا آو طلب کد و اُو دَز شی شِیر دَد؛
اُو شِیرِ قَیماق-تُو ره دَ جامِ شاهانه دَ پیشِ ازُو بُرد.
۲۶اُو دِست خُو ره دَ میخِ خَیمه دِراز کد
و دِستِ راست خُو ره دَ چکُشِ کارگر
و قد چکُش دَ سرِ سِیسِرا زَده سر شی ره خُمُوچ کد؛
اُو چوقُوی ازُو ره شِکاف کده دَ زمی دوخت.
۲۷سِیسِرا دَ پیشِ پایای شی تاو-و-پیچ خورد،
اُو اُفتَد و دِراز مَند.
اُو دَ پیشِ پایای شی تاو-و-پیچ خورده اُفتَد؛
دَ جایی که اُو تاو-و-پیچ خورد، دَ امُونجی مُرده اُفتَد.
۲۸آبِه سِیسِرا از کِلکِین توخ کد،
اُو از پُشتِ چَوکاتِ کِلکِین چِیغ زَده گُفت:
’چرا گاڈی شی دَ اَمَدو اِیقَس دیر مُونه؟
چرا اَرابه های گاڈی شی بَند مُومَنه؟‘
۲۹خاتُونوی دانا و درباری جوابِ ازُو ره گُفت،
لیکِن اُو خود شی دَ جواب خُو مُوگُفت:
۳۰’اُونا حتماً وُلجه ره جم مُونه و مَنِه خُو تقسِیم مُوکُنه.
بَلدِه هر مَرد یگ دُختر یا دُو دُختر مِیرَسه؛
و بَلدِه سِیسِرا وُلجِه رَخت های رنگارنگ،
رَخت های رنگارنگِ گُلدوزی شُده؛
و از وُلجه ها دُو رَختِ گُلدوزی شُدِه رنگارنگ بَلدِه گردونِ ازمه.‘
۳۱امی رقم اَی خُداوند، پگِ دُشمنای تُو نابُود شُنه!
لیکِن دوستدارای تُو رقمِ آفتَو اَلّی بَشه
که قد قُدرت خُو بُر مُوشه.“
و سرزمِینِ ازوا مُدَتِ چِل سال آرام بُود.