۱خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”قد پیشوایو یعنی باچه های هارُون گپ زَده دَزوا بُگی، ’هیچ کس از بَین شُمو خود ره بخاطرِ مُرده دَ مینکلِ قَوم خُو ناپاک نَکُنه، ۲سِوای که قَومای نزدِیک شی بَشه، یعنی آبِه شی، آتِه شی، باچِه شی، دُختر شی، بِرار شی ۳یا خوار شی که دُخترِ خانه و قد شی یگجای بَشه و شُوی نَکده بَشه؛ بَلدِه ازوا مِیتنه خود ره ناپاک کُنه. ۴لیکِن اُو دَ عِنوانِ شُوی بخاطرِ قَومای خاتُون خُو نَباید خود ره دَ مینکلِ قَوم خُو ناپاک کده بےحُرمَت کُنه.
۵پیشوایو باید دَ وختِ ماتم سر خُو ره کَل نَکُنه، بغلای رِیش خُو ره تَراش نَکُنه و جِسم خُو ره زخمی نَکُنه. ۶اُونا باید بَلدِه خُدای خُو مُقَدَّس بَشه و نامِ خُدای خُو ره بےحُرمَت نَکُنه، چراکه اُونا هدیه‌های خاصِ خُداوند، یعنی خوراکِ خُدای خُو ره تقدِیم مُونه. امزی خاطر اُونا باید مُقَدَّس بَشه. ۷اُونا قد خاتُونِ فاحِشه یا ناپاک توی نَکُنه و خاتُونی ره که از شُوی خُو خط گِرِفته نَگِیره، چراکه پیشوایو بَلدِه خُدای خو مُقَدَّس اَسته. ۸شُمو باید پیشوا ره مُقَدَّس بِدَنِید، چراکه اُو خوراکِ خُدای شُمو ره تقدِیم مُونه. پس اُو باید بَلدِه شُمو مُقَدَّس بَشه، چُون ما خُداوند که شُمو ره تقدِیس مُونُم، مُقَدَّس اَستُم.
۹اگه دُخترِ یگ پیشوا دَ وسِیلِه فاحِشه‌گری خود ره بےعِزَت کُنه، اُو آتِه خُو ره بےحُرمَت کده؛ اُو باید دَ آتِش سوختَنده شُنه.
۱۰پیشوای که دَ مینکلِ بِرارون خُو مقامِ باله دَره و دَ سرِ شی روغونِ مَسَح شیو شُده و تعیین شُده تا کالای پیشوایی بُپوشه، باید دَ وختِ ماتم مُوی سر خُو ره جنگل ایله نَکُنه و جاغِه خُو ره چک نَکُنه. ۱۱اُو باید دَ سرِ هیچ مُرده نَرَوه، حتیٰ بخاطرِ آته و آبِه خُو ام خود ره ناپاک نَکُنه. ۱۲اُو باید از جایگاهِ مُقَدَّس بُرو نَرَوه و جایگاهِ مُقَدَّسِ خُدای خُو ره بےحُرمَت نَکُنه، چراکه روغونِ مَسَحِ خُدای شی مِثلِ تاج دَ سرِ ازُو اَسته. ما خُداوند اَستُم. ۱۳اُو باید قد خاتُونی توی کُنه که دُخترِ خانه بَشه. ۱۴اُو خاتُونِ بیوه، خاتُونِ خط گِرِفته و خاتُونِ ناپاک یا فاحِشه ره نَگِیره، بَلکِه قد دُخترِ خانه از اَولادِ بابِه خود خُو توی کُنه ۱۵تا اَولادِه خُو ره دَ مینکلِ قَوم خُو بےحُرمَت نَکُنه. ما خُداوند اَستُم که اُو ره تقدِیس مُونُم.‘“
۱۶خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۱۷”قد هارُون گپ زَده بُگی، ’هیچ کُدَم از اَولادِه تُو دَ تمامِ نسل های خُو که دَ جِسم خُو عَیب دَشته بَشه، نَباید نزدِیک بییه تا خوراکِ خُدای خُو ره تقدِیم کُنه. ۱۸اَرے، هر کس که دَ جِسم خُو عَیب دَره نَباید نزدِیک بییه: نَه آدمِ کور، نَه آدمِ شَل، نَه آدمِ مَنقه و کسی که سُوءِ شکل اَسته، ۱۹نَه کسی که پای مَیده یا دِست مَیده اَسته، ۲۰نَه پُشت بُغُنڈ، نَه آدمِ پیله-غَلچه، نَه کسی که دَ چِیم خُو گُل دَره، نَه کسی که دانِه رِیم‌تُو دَره، نَه گَرگی و نَه ام کسی که چُوره اَسته. ۲۱از اَولادِه هارُون پیشوا هر کُدَم شی که دَ جِسم خُو عَیب دَشته بَشه، باید نزدِیک نَیه و هدیه های خاصِ خُداوند ره تقدِیم نَکُنه؛ اَرے ازی که اُو دَ جِسم خُو عَیب دَره، نَباید بَلدِه تقدِیم کدونِ خوراکِ خُدای خُو نزدِیک بییه. ۲۲اُو مِیتنه از خوراکِ خُدای خُو بُخوره، ام از مُقَدَّس شی و ام از مُقَدَّستَرِین شی. ۲۳لیکِن اُو باید دَ پُشتِ پرده داخِل نَشُنه و دَ قُربانگاه نزدِیک نَشُنه، چراکه اُو دَ جِسم خُو عَیب دَره؛ نَشُنه که جای های مُقَدَّس مَره بےحُرمَت کُنه. ما خُداوند اَستُم که اُونا ره تقدِیس مُونُم.‘“
۲۴پس مُوسیٰ امی تورا ره دَ هارُون و باچه های شی و دَ پگِ بَنی اِسرائیل گُفت.