۱خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”دَ بَنی اِسرائیل بُگی، ’از بَنی اِسرائیل یا از بیگَنه‌های که دَ اِسرائیل زِندگی مُونه، هر کسی که یکی از بچکِیچای خُو ره بَلدِه بُتِ مولِک تقدِیم کُنه، باید کُشته شُنه؛ مردُمِ سرزمِین شُمو باید اُو ره سنگسار کُنه. ۳ما خود مه رُوی خُو ره دَ ضِدِ ازُو نفر قرار مِیدیُم و اُو ره از مینکلِ قَوم شی قطع مُونُم، چراکه اُو از بچکِیچای خُو دَ بُتِ مولِک تقدِیم کده و دَمزی رقم جایگاه مُقَدَّس مَره ناپاک کده و نامِ مُقَدَّس مَره بےحُرمَت. ۴اگه مردُمِ سرزمِین شُمو از گُناهِ امزُو نفر چِیم پوشی کُنه و غَیتِیکه اُو یکی از بچکِیچای خُو ره دَ بُتِ مولِک تقدِیم کُنه اُو ره نَکُشه، ۵اوخته خود مه رُوی خُو ره دَ ضِدِ امزُو نفر و خانَوار شی قرار مِیدیُم و اُو ره از مینکلِ قَوم شی قطع مُونُم، ام اُو ره و ام پگِ کسای ره که از پُشتِ ازُو رفته و رقمِ فاحِشه رفتار کده و خودون ره قد پَیرَوی از بُتِ مولِک فاحِشه جور کده.
۶اگه یَگو نفر دَ پیشِ کسای که اَرواحِ مُرده ها ره حاضِر مُونه و دَ پیشِ کسای که قد جِنیات مشوَره مُونه بوره و ازوا پَیرَوی کده رقمِ فاحِشه رفتار کُنه، ما رُوی خُو ره دَ ضِدِ ازُو قرار مِیدیُم و اُو ره از مینکلِ قَوم شی قطع مُونُم.
۷پس خودون ره تقدِیس کُنِید و مُقَدَّس بَشِید، چراکه ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم. ۸احکام مَره نِگاه کُنِید و اُونا ره دَ جای بیرِید. ما خُداوند اَستُم که شُمو ره تقدِیس مُونُم.
۹هر کسی که آته یا آبِه خُو ره نالَت کُنه، باید کُشته شُنه؛ ازی که اُو آته یا آبِه خُو ره نالَت کده، خُون شی دَ گردونِ خود شی اَسته. ۱۰اگه یَگو مرد قد خاتُونِ یگ مردِ دِیگه زِنا کُنه، یعنی قد خاتُونِ همسایِه خُو زِنا کُنه، مرد و خاتُونِ زِناکار باید کُشته شُنه. ۱۱اگه یگ آدم قد خاتُونِ آتِه خُو خاو کُنه، اُو شرمگاهِ آتِه خُو ره بےپَرده کده؛ هر دُوی ازوا باید کُشته شُنه؛ خُونِ ازوا دَ گردونِ خودون شی اَسته. ۱۲اگه یگ مرد قد بیری خُو خاو کُنه، هر دُوی ازوا باید کُشته شُنه، چراکه اُونا مُرتکِب فِسادِ اخلاقی شُده؛ خُونِ ازوا دَ گردونِ خودون شی اَسته. ۱۳اگه یگ مرد قد مردِ دِیگه رقمِ خاتُو اَلّی خاو کُنه، هر دُوی ازوا عملِ زِشت انجام دَده؛ اُونا باید کُشته شُنه؛ خُونِ ازوا دَ گردونِ خودون شی اَسته. ۱۴اگه یگ مرد یگ خاتُو و آبِه امزُو خاتُو ره بِگِیره، اِی فِسادِ اَخلاقی اَسته؛ اُونا باید دَ آتِش سوختَنده شُنه تا دَ مینکلِ شُمو فِسادِ اَخلاقی وجُود نَدَشته بَشه. ۱۵اگه یگ مرد قد حَیوان خاو کُنه، اُو باید کُشته شُنه و امُو حَیوان ره ام بُکُشِید. ۱۶اگه یگ خاتُو دَ یگ حَیوان نزدِیک شُنه تا قد ازُو خاو کُنه، امُو خاتُو و حَیوان ره بُکُشِید. اُونا حتماً باید کُشته شُنه؛ خُون ازوا دَ گردونِ خودون شی اَسته.
۱۷اگه یگ مرد خوار خُو ره بِگِیره، چی دُخترِ آتِه شی بَشه، چی دُخترِ آبِه شی و شرمگاهِ ازُو ره بِنگره و اُو شرمگاهِ امزُو مرد ره بِنگره، اِی رَسوایی اَسته. اُونا باید دَ پیشِ چِیمِ مردُمِ قَوم خُو رانده شُنه. اُو شرمگاهِ خوار خُو ره بےپَرده کده؛ اُو جَزای خُو ره مِینگره. ۱۸اگه یگ مرد قد یگ خاتُونِ که عادتِ ماهوار دَره خاو کُنه و شرمگاهِ ازُو ره بےپَرده کُنه، اُو خُونریزی ازُو ره بےپَرده کده و امُو خاتُو ام ایشته که خُونریزی شی بےپَرده شُنه. هر دُوی ازوا باید از مینکلِ قَوم خُو قطع شُنه.
۱۹شرمگاهِ خوارِ آبِه خُو و خوارِ آتِه خُو ره بےپَرده نَکُو، چُون اِی کار نزدِیکانِه تُو ره بےپَرده مُونه. هر دُوی شُمو جَزای گُناهِ خُو ره مِینگرِید. ۲۰اگه یگ مرد قد خاتُونِ کاکای خُو خاو کُنه، اُو شرمگاهِ کاکای خُو ره بےپَرده کده. اُونا جَزای گُناهِ خُو ره مِینگره؛ اُونا بےاَولاد مُومُره. ۲۱اگه یگ مرد خاتُونِ بِرار خُو ره که زِنده اَسته بِگِیره، اِی یگ کارِ نَجِس اَسته. اُو شرمگاهِ بِرار خُو ره بےپَرده کده؛ اُونا بےاَولاد مُومَنه.
۲۲شُمو تمامِ احکام و تمامِ قانُونای مَره نِگاه کُنِید و اُونا ره دَ جای بیرِید، تا سرزمِینی که شُمو ره دَز شی مُوبرُم که شُمو دَز شی جای-دَ-جای شُنِید، شُمو ره قَی نَکُنه. ۲۳شُمو نَباید دَ مُطابِقِ قانُونای امزُو مِلَّت که ما اُونا ره از پیشِ رُوی شُمو هَی مُونُم رفتار کُنِید، چراکه اُونا پگِ امزی کارا ره انجام دَد و ما ازوا نفرَت کدُم. ۲۴لیکِن ما دَز شُمو گُفتُم که شُمو صاحِبِ سرزمِینِ ازوا مُوشِید و ما اُو ره دَز شُمو مِیدیُم که صاحِب شی شُنِید، صاحِبِ سرزمِینی که شِیر و عسل از شی جاری اَسته. ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم که شُمو ره از قَوم های دِیگه جدا کدیم. ۲۵شُمو باید بَینِ حَیوانِ پاک و حَیوانِ ناپاک و بَینِ مُرغَکوی پاک و مُرغَکوی ناپاک فرق بیلِید. شُمو نَباید خودون ره دَ وسِیلِه حَیوان یا مُرغَک یا چِیزای که دَ رُوی زمی خَزَک مُونه ناپاک کُنِید، چُون ما اُونا ره جدا کدیم که بَلدِه شُمو ناپاک بَشه. ۲۶شُمو باید بَلدِه ازمه مُقَدَّس بَشِید، چراکه ما خُداوند، مُقَدَّس اَستُم و شُمو ره از قَوم های دِیگه جدا کدیم تا شُمو از مه بَشِید.
۲۷مرد یا خاتُونی که اَرواحِ مُردا ره حاضِر مُونه یا جادُوگر اَسته، باید کُشته شُنه؛ اُونا ره سنگسار کُنِید؛ خُونِ ازوا دَ گردونِ خودون شی اَسته.‘“