۱خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”قد بَنی اِسرائیل توره گُفته دَزوا بُگی، ’اینیا زمان های اَسته که خُداوند تعیین کده تا شُمو دَ عِنوانِ عیدهای مُقَدَّس اِعلان کُنِید. اینیا زمان های مه اَسته:
۳ دَ یگ هفته شَش روز کار کُنِید، لیکِن روزِ هفتُم، روزِ آرام بَلدِه آرام کدو و مراسِمِ مُقَدَّس اَسته. دَ امزُو روز هیچ کار نَکُنِید؛ اُو یگ روزِ آرام دَ اِحتِرامِ خُداوند دَ تمامِ جای های بُود-و-باش شُمو اَسته.
۴اینیا زمان های تعیین شُدِه خُداوند اَسته، عِید های مُقَدَّس که شُمو باید دَ وختای مُقَرر شُدِه ازوا برگُزار کُنِید. ۵دَ ماهِ اوّل، دَ روزِ چاردَهُم دَ غَیتِ آفتَو شِشتو قُربانی پِصَح دَ خُداوند تقدِیم شُنه؛ ۶دَ روزِ پوزدَهُمِ امزُو ماه، عِیدِ فطِیر بَلدِه خُداوند اَسته؛ دَ مُدَتِ هفت روز شُمو نانِ فطِیر بُخورِید. ۷دَ روزِ اوّل شُمو یگ جلسِه مُقَدَّس برگُزار کُنِید؛ دَ امزُو روز هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید. ۸بَلدِه هفت روز شُمو هدیه های خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم کُنِید و دَ روزِ هفتُم یگ مَراسِمِ مُقَدَّس بَرگُزار شُنه؛ دَ امزُو روز هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید.‘“
۹خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۱۰”قد بَنی اِسرائیل گپ زَده دَزوا بُگی، ’وختی دَ سرزمِینی که ما دَز شُمو مِیدیُم داخِل مُوشِید و حاصِل شی ره دِرَو مُونِید، اوخته یگ قَوده از نَوبَرِ حاصِلات خُو دَ دِیرِ پیشوا بیرِید. ۱۱اوخته پیشوا قَوده ره دَ حُضُورِ خُداوند بِلند کُنه تا اُو از طرف شُمو قبُول شُنه؛ پیشوا قَوده ره دَ روزِ بعد از روزِ آرام بِلند کُنه. ۱۲دَ روزی که قَوده ره بِلند مُونِید، شُمو یگ گوسپونِ یگ سالِه بےعَیب ره دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی دَ حُضُورِ خُداوند تقدِیم کُنِید؛ ۱۳هدیِه غَلّه-و-دانِه ازُو دُو حِصّه از دَه حِصِّه یگ ایفه شرابِ انگُور اَسته. ۱۴شُمو نان، غَلّه-و-دانِه بِریو شُده و خوشه های تازه ره تا روزی ره نَخورِید تا وختِیکه قُربانی خُدای خُو ره تقدِیم کُنِید. اِی یگ قانُونِ دایمی بَلدِه پگِ نسل های شُمو دَ تمامِ جای های بُود-و-باش شُمو اَسته.
۱۵از صَباحِ امزُو روزِ آرام، یعنی بعد از روزی که قَودِه هدیِه بِلند کدَنی ره میرِید، هفت هفتِه پُوره ره بَلدِه خُو حِساب کُنِید. ۱۶تا صَباحِ روزِ آرامِ هفتُم حِساب کُنِید که پِنجاه روز مُوشه، اوخته یگ هدیِه غَلّه-و-دانِه نَو دَ خُداوند تقدِیم کُنِید. ۱۷ دَ امزُو روز هر کُدَم شُمو از خانه های خُو دُو نان ره دَ عِنوانِ هدیِه بِلند کدَنی بیرِید، هر نان از دُو دَهُمِ یگ ایفه بِهترِین آردِ خمِیرمایه‌تُو پُخته شُده بَشه؛ اُونا هدیِه نَوبَرِ حاصِلات بَلدِه خُداوند اَسته. ۱۸قد نان ها قَتی هفت گوسپونِ یگ سالِه بےعَیب، یگ نَرگاو و دُو قُوچ ره تقدِیم کُنِید. اُونا قد هدیِه غَلّه-و-دانه و هدیِه وُچی‌کدَنی خُو یگ قُربانی سوختَنی بَلدِه خُداوند اَسته، یگ هدیِه خاص و خوشبُوی مَورِدِ پِسَندِ خُداوند. ۱۹شُمو امچُنان یگ ٹَکه ره بَلدِه قُربانی گُناه و دُو بارِه نَرِ یگ ساله ره دَ عِنوانِ قُربانی سلامَتی تقدِیم کُنِید. ۲۰پیشوا باید امُو دُو بارِه نَر ره قد نانِ نَوبَرِ حاصِلات دَ عِنوانِ هدیِه بِلند کدَنی دَ حُضُورِ خُداوند بِلند کُنه؛ اُونا دَ خُداوند مُقَدَّس اَسته و بَلدِه پیشوا دَده شُنه. ۲۱دَ امزُو روز شُمو باید اِعلان کده یگ جلسِه مُقَدَّس بَرگُزار کُنِید و هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید. اِی یگ قانُونِ دایمی دَ پگِ نسل های شُمو دَ تمامِ جای های بُود-و-باش شُمو اَسته.
۲۲وختِیکه حاصِلِ زمِین خُو ره دِرَو مُونِید، جَغِه زمِین خُو ره دِرَو نَکُنِید و خوشه های ره که بعد از دِرَو باقی مَنده جَم نَکُنِید، بَلکِه اُونا ره بَلدِه مردُمای غرِیب و بیگَنه ایله بِدِید. ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.‘“
۲۳خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲۴”قد بَنی اِسرائیل توره گُفته دَزوا بُگی، ’دَ ماهِ هفتُم، روزِ اوّلِ ماه باید بَلدِه شُمو یگ روزِ آرام بَشه، یگ مراسِمِ مُقَدَّسِ یادآوَری که قد آوازِ شیپُورها اِعلان مُوشه. ۲۵ دَ امزُو روز هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید، بَلکِه هدیِه خاص دَ خُداوند تقدِیم کُنِید.‘“
۲۶خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲۷”دَ روزِ دَهُمِ امزی ماهِ هفتُم روزِ کِفاره اَسته. اُو باید بَلدِه شُمو یگ مَراسِمِ مُقَدَّس بَشه. دَ امزُو روز شُمو باید خودون ره پرهیز کُنِید و هدیِه خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم کُنِید. ۲۸دَ امزُو روز هیچ کار نَکُنِید، چراکه اُو روزِ کِفاره اَسته تا بَلدِه شُمو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای شُمو کِفاره شُنه. ۲۹هر کسی که دَ امزُو روز خود ره پرهیز نَکُنه، اُو باید از قَوم خُو قطع شُنه. ۳۰و هر کسی که دَ امزُو روز کُدَم کار انجام بِدیه، ما اُو ره از مینکلِ قَوم شی نابُود مُونُم. ۳۱دَ امزُو روز هیچ کار ره انجام نَدِید. اِی یگ قانُونِ دایمی دَ پگِ نسل های شُمو دَ تمامِ جای های بُود-و-باش شُمو اَسته. ۳۲اُو بَلدِه شُمو یگ روزِ کامِلاً آرام بَشه و دَ اُو روز شُمو خودون خُو ره پرهیز کُنِید؛ از شامِ روزِ نُهمِ ماهِ هفتُم تا شامِ روزِ دَهُم، روزِ آرام ره نِگاه کُنِید.“
۳۳خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۳۴”قد بَنی اِسرائیل توره گُفته دَزوا بُگی: ’دَ روزِ پوزدَهُمِ امزی ماهِ هفتُم، عِیدِ چَپری ها بَلدِه هفت روز دَ اِحتِرامِ خُداوند اَسته. ۳۵دَ روز اوّل یگ جلسِه مُقَدَّس برگُزار شُنه؛ دَ امزُو روز هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید. ۳۶بَلدِه هفت روز هدیه های خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم کُنِید؛ دَ روزِ هشتُم بسم جلسِه مُقَدَّس ره برگُزار کُنِید و هدیه های خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم کُنِید. اِی خَتمِ عِید اَسته؛ دَ امزی روز هیچ کارِ روزمرِه خُو ره انجام نَدِید.
۳۷اینیا زمان های تعیین شُدِه خُداوند اَسته که شُمو باید دَ عِنوانِ مَراسِم های مُقَدَّس اِعلان کُنِید تا هدیه های خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم کُنِید، یعنی قُربانی‌های سوختَنی، هدیه های غَلّه-و-دانه، قُربانی های سلامَتی و هدیه های وُچی‌کدَنی ره، هر کُدَم شی ره دَ روزِ مُعیَن شی. ۳۸ امی زمان ها علاوه از روزای آرامِ خُداوند، علاوه از هدیه های شُمو، علاوه از پگِ نَذر های شُمو و علاوه از تمامِ هدیه های داوطلبانه که شُمو دَ خُداوند تقدِیم مُونِید اَسته.
۳۹دَ روزِ پوزدَهُمِ ماهِ هفتُم، وختِیکه حاصِلِ زمی ره جم کدِید، عِیدِ خُداوند ره بَلدِه هفت روز برگُزار کُنِید؛ یگ روزِ آرام دَ روزِ اوّل و یگ روزِ آرام دَ روزِ هشتُم اَسته. ۴۰دَ روزِ اوّل میوِه بِهترِین دِرختا، شاخه های دِرختای خُرما و شاخه های دِرختای پُربَلگ و بید های لبِ جوی ره بَلدِه خُو بِگِیرِید و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو بَلدِه هفت روز خوشی کُنِید. ۴۱شُمو هر سال امی عِید ره بَلدِه هفت روز دَ اِحتِرامِ خُداوند برگُزار کُنِید. اِی یگ قانُونِ دایمی بَلدِه تمامِ نسل های شُمو اَسته؛ دَ ماهِ هفتُم امی عِید ره برگُزار کُنِید. ۴۲شُمو بَلدِه هفت روز دَ چَپری ها زِندگی کُنِید؛ پگِ باشِنده‌های اَصلی اِسرائیل باید دَ چَپری ها زِندگی کُنه، ۴۳تا نسل های آیندِه شُمو بِدَنه، که ما بَنی اِسرائیل ره وختِیکه از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُم، اُونا ره دَ چَپری ها جای-دَ-جای کدُم. ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.‘“
۴۴دَ امزی رقم، مُوسیٰ زمان های تعیین شُدِه خُداوند ره بَلدِه عیدها دَ بَنی اِسرائیل اِعلان کد.