۱خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”دَ بَنی اِسرائیل اَمر کُو که روغونِ خالِصِ زَیتُونِ کُفته شُده بَلدِه چِراغ ها بیره تا چِراغ ها دایم روشو بَشه. ۳هارُون باید چِراغا ره دَ مَنِه خَیمِه مُلاقات دَ بُرونِ پردِه صندُوقِ شهادَت آماده کُنه، تاکه از شام تا صُبح دَ حُضُورِ خُداوند همیشه روشو بَشه. اِی بَلدِه تمامِ نسل های شُمو یگ حُکمِ دایمی اَسته. ۴هارُون باید چِراغا ره همیشه دَ بَلِه چِراغدانِ طِلّای خالِص دَ حُضُورِ خُداوند آماده نِگاه کُنه.
۵از بِهترِین آرد بِگِیر و ازُو دوازده نانِ ٹِکی پُخته کُو، هر کُدَم شی دُو حِصّه از دَه حِصِّه یگ ایفه بَشه. ۶اوخته اُونا ره دَ دُو قطار، دَ هر قطار شَش نان دَ بَلِه میزی که قد طِلّای خالِص پوشَنده شُده دَ حُضُورِ خُداوند بِچِین. ۷دَ بَلِه هر قطارِ نان، بُخورِ خوشبُوی خالِص ره بیل تا دَ عِنوانِ نشانی نان تقدِیم شُنه و یگ هدیِه خاص بَلدِه خُداوند بَشه. ۸هر روزِ آرام هارُون باید اُونا ره دَ حُضُورِ خُداوند دَ ترتِیب بِچِینه؛ اِی یگ تعهُدِ دایمی از طرفِ بَنی اِسرائیل اَسته. ۹نان ها از هارُون و باچه‌گون شی مُوشه که باید اُونا ره دَ یگ جای مُقَدَّس بُخوره، چُون امی نان ها از هدیه های خاصِ خُداوند بَلدِه ازُو کامِلاً مُقَدَّس اَسته. اِی حقِ دایمی ازُو اَسته.“
۱۰دَ امزُو غَیت باچِه یگ خاتُونِ اِسرائیلی که آتِه شی یگ مردِ مِصری بُود، بُر شُده دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل اَمَد؛ و باچِه خاتُونِ اِسرائیلی قد یگ نفرِ اِسرائیلی دَ مَنِه خَیمه‌گاه جنگ کد. ۱۱اوخته باچِه خاتُونِ اِسرائیلی کُفرگویی کده نامِ خُداوند ره نالَت کد. پس مردُم اُو ره گِرِفته دَ پیشِ مُوسیٰ اَوُرد. نامِ آبِه امزُو باچه شلومِیت دُخترِ دِبری از طایفِه دان بُود. ۱۲اُونا امُو باچه ره دَ بَندی‌خانه اَندخت تا خاست-و-اِرادِه خُداوند بَلدِه ازوا معلُوم شُنه.
۱۳و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۱۴”امُو کسی که نالَت کده، اُو ره از خَیمه‌گاه بُرو بُبر و پگِ کسای که شِنِیده دِستای خُو ره دَ سرِ ازُو بیله و بعد ازُو تمامِ جماعت اُو ره سنگسار کُنه. ۱۵قد بَنی اِسرائیل توره گُفته بُگی، ’هر کسی که خُدای خُو ره نالَت کُنه، جَزای گُناهِ خُو ره مِینگره. ۱۶و هر کسی که دَ نامِ خُداوند کُفرگویی کُنه، اُو حتماً باید کُشته شُنه. تمامِ جماعت باید اُو ره سنگسار کُنه، چی بیگَنه بَشه، چی باشِندِه اَصلی اِسرائیل. یگ نفر وختِیکه دَ نامِ خُداوند کُفرگویی مُونه، اُو باید کُشته شُنه.
۱۷هر کسی که یگ آدم ره بُکُشه، اُو باید کُشته شُنه. ۱۸هر کسی که یگ حَیوان ره بُکُشه باید تاوانِ ازُو ره بِدیه، یعنی جان دَ عِوَضِ جان. ۱۹هر کسی که همسایِه خُو ره عَیبی کُنه، امُو کار ره که اُو کده، امُو کار باید دَ حقِ ازُو انجام دَده شُنه: ۲۰ یعنی مَیده کدو دَ عِوَضِ مَیده شُدَ‌گی، چِیم دَ عِوَضِ چِیم، دَندو دَ عِوَضِ دَندو؛ خُلاصه امُو رقم که امُو نفر ره عَیبی کده، امُو رقم خودِ ازُو باید عَیبی شُنه. ۲۱کسی که یگ حَیوان ره بُکُشه، تاوان شی ره باید بِدیه، لیکِن کسی که اِنسان ره بُکُشه، اُو باید کُشته شُنه. ۲۲شُمو باید بَلدِه بیگَنه و باشِندِه اَصلی اِسرائیل یگ قانُون دَشته بَشِید؛ ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.‘“
۲۳اوخته مُوسیٰ امی چِیزا ره دَ بَنی اِسرائیل گُفت و اُونا امُو نفرِ کُفرگوی ره از خَیمه‌گاه بُرو بُرده سنگسار کد. بَنی اِسرائیل امُو رقم کد که خُداوند دَ مُوسیٰ اَمر کدُد.