۱یگ روز که عیسیٰ دَ لبِ بَندِ گِنیسارِت ایسته بُود، مردُم تُشه-و-تیله کده دَ گِرد شی جم شُد تا کلامِ خُدا ره گوش کنه. ۲ دَ امزُو غَیت عیسیٰ دُو کِشتی دَ لبِ بَند دِید که ماهی‌گِیرا از مَنِه شی بُر شُدُد و تور های خُو ره مُوشُشت. ۳پس اُو دَ یکی امزُو کِشتی ها که از شِمعون بُود، سوار شُد و از اُو خاهِش کد که کِشتی ره یگ کم وَری از لبِ بَند دُور کنه. بعد ازُو تاه شِشت و از مَنِه کِشتی دَ مردُم تعلِیم دَد. ۴وختِیکه تورههای خُو ره خلاص کد دَ شِمعون گُفت: ”کِشتی ره سُونِ چُقُوری آو بُبر و تور های خُو ره بَلدِه ماهی‌گِیری دَ آو بِندَزِید.“ ۵شِمعون دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، مو تمامِ شاو زَحمت کشِیدی، لیکِن هیچ چِیز گِرِفته نَتنِستی. مگم آلی که تُو مُوگی، اینه، ما تور ها ره دَ آو مِیندَزُم.“
۶وختِیکه اُونا اِی کار ره کد، غَدر کَلو ماهی گِرِفت، دَ اندازِه که نزدِیک بُود تور های ازوا پاره شُنه. ۷اوخته اُونا سُون همکارای خُو که دَ کِشتی دِیگه بُود، اِشاره کد تا اَمَده اُونا ره کومَک کُنه. پس اُونا اَمَد و هر دُو کِشتی ره پُر کد، دَ اندازِه که کِشتیها نزدِیک بُود غَرق شُنه. ۸وختِیکه شِمعون پِترُس اِی مُعجزه ره دِید دَ پایای عیسیٰ اُفتَده گُفت: ”یا مَولا! از مه دُور شُو، چراکه ما آدمِ گُناه‌کار اَستُم.“ ۹چُون اُو و کسای که قد شی بُود از تِعدادِ کَلونِ ماهیای که گِرِفتُد حَیرَت زَده شُدُد. ۱۰و یعقُوب و یوحَنّا باچه های زِبدی که همکارای شِمعون بُود، ام حَیرو مَندُد. اوخته عیسیٰ دَ شِمعون گُفت: ”ترس نَخور! ازی بعد دَ جای ماهی مردُم ره مِیگِیری.“ ۱۱پس اُونا کِشتی ها ره دَ خُشکی اَوُرده تمام چِیزا ره ایله کد و از پُشت عیسیٰ رَیی شُد.
۱۲یگ روز وختِیکه عیسیٰ دَ یکی از شارا بُود، دَ اُونجی یگ آدم بُود که اُو ره کامِلاً کولی گِرِفتُد. اُو آدم امی که عیسیٰ ره دِید، رُوی دَ خاک اُفتَد و عُذر-و-زاری کده گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو بِخاهی، مِیتنی مَره پاک کنی.“ ۱۳عیسیٰ دِست خُو ره دِراز کد و دَ بَلِه شی ایشته گُفت: ”ما میخایُم؛ پاک شُو.“ فَوری مَرَضِ کولی اُو ره ایله کد. ۱۴و عیسیٰ دَزُو حُکم کده گُفت: ”دَ هیچ کس چِیز نَگی، بَلکِه رفته خود ره دَ پیشوا نِشو بِدی و بَلدِه پاک شُدون خُو هدیِه ره که مُوسیٰ اَمر کده، تقدِیم کُو تا بَلدِه پگ یگ شاهِدی بَشه که پاک شُدے.“
۱۵ولے خبرِ عیسیٰ دِیگه ام کَلوتر تِیت شُد، دَ اندازِه که مردُمای کَلو جم مُوشُد تا تورای شی ره گوش کنه و از ناجوریهای خُو شفا پَیدا کنه. ۱۶لیکِن عیسیٰ دَ بیابو مورَفت و دُعا مُوکد.
۱۷یگ روز وختِیکه عیسیٰ تعلِیم مِیدَد و فرِیسیا و عالِمای دِین از تمامِ آغِیلای جلِیلیه و یهُودیه و از اورُشَلیم اَمَده دَ اُونجی شِشتُد و قُدرتِ خُداوند بَلدِه شفای ناجورا قد عیسیٰ بُود، ۱۸بےبلغه چند نفر یگ آدمِ فَلج ره دَ بَلِه یگ جاگه گِرِفته اَوُرد. اُونا کوشِش کد که اُو ره داخِل بیره و دَ پیشِ عیسیٰ بیله، ۱۹مگم از خاطرِ جمعیَتِ مردُم هیچ راه پَیدا نَتنِست که اُو ره داخِل بیره. اوخته اُونا دَ بَلِه بام بُر شُد و مرِیض ره قد جاگِه شی از بَینِ خِشت ها دَ مینکل‌جای دَ پیشِ عیسیٰ تاه کد. ۲۰وختِیکه عیسیٰ ایمان ازوا ره دِید، دَ مرِیض گُفت: ”اَی مَرد، گُناه های تُو بخشِیده شُد.“ ۲۱اوخته عالِمای دِین و فرِیسیا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی کِی اَسته که کُفرگویی مُونه؟ کِی مِیتَنه گُناه ها ره بُبَخشه غَیر از خُدا و بَس؟“ ۲۲عیسیٰ فِکر های ازوا ره پَی بُرده دَ جوابِ ازوا گُفت: ”چرا اِی رقم فِکر ها ره دَ دِل های خُو جای مِیدِید؟ ۲۳کُدَم شی آسو اَسته: آیا گُفتونِ ازی که، ’گُناه های تُو بخشِیده شُد‘ یا گُفتونِ ازی که، ’باله شُو و راه بورُو؟‘ ۲۴لیکِن تا بِدَنِید که «باچِه اِنسان» قُدرت-و-اِختیارِ بخشِیدونِ گُناه ها ره دَ رُوی زمی دَره، بِنگرِید که چِیز کار مُونُم.“ و عیسیٰ دَ امزُو آدمِ فَلج گُفت: ”تُو ره مُوگُم: ’باله شُو و جاگِه خُو ره گِرِفته خانِه خُو بورُو.‘“ ۲۵و اُو دَ پیشِ رُوی ازوا دِستی باله شُد و جاگِه ره که دَ بَلِه شی خاو بُود گِرِفت و خُدا ره حمد-و-ثنا گُفته طرفِ خانِه خُو رفت. ۲۶پگِ ازوا حَیرو مَنده خُدا ره سِتایش کد دَ حالِیکه ترس خوردُد و مُوگُفت: ”اِمروز چِیزای عجِیب-و-غرِیب ره دِیدی.“
۲۷بعد ازُو عیسیٰ ازُونجی بُر شُده یگ مالیهگِیر ره دِید که لاوی نام دَشت و دَ جای مالیه گِرِفتو شِشتُد. عیسیٰ دَزُو گُفت: ”از پُشتِ ازمه بیه.“ ۲۸و اُو باله شُده تمامِ چِیز ره ایله کد و از پُشتِ عیسیٰ رَیی شُد. ۲۹اوخته لاوی دَ خانِه خُو یگ مِهمانی کٹه بَلدِه عیسیٰ گِرِفت و یگ جمِ کٹِه مالیه‌گِیرا و مردُمای دِیگه ام قد ازوا دَ سرِ دِسترخو شِشتُد. ۳۰پس فرِیسیا و عالِمای دِینِ ازوا دَ بَلِه یارای عیسیٰ نِق نِق کده گُفت: ”چرا شُمو قد مالیه‌گِیرا و گُناهکارا مُوخورِید و وُچی مُونِید؟“ ۳۱عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”کسای که جور اَسته دَ طبِیب ضرُورَت نَدره، بَلکِه کسای که ناجور اَسته دَ طبِیب ضرُورَت دَره. ۳۲ما نَمَدیم که مردُمای عادِل ره دعوَت کنُم، بَلکِه اَمَدیم که گُناهکارا ره بَلدِه توبه دعوَت کنُم.“
۳۳اوخته اُونا دَ عیسیٰ گُفت: ”شاگِردای یحییٰ اکثراً روزه مِیگِیره و دُعا مُونه و پَیرَوای فرِیسیا ام امی رقم مُونه، لیکِن یارای ازتُو همیشه مُوخوره و وُچی مُونه.“ ۳۴عیسیٰ دَ مَثَل دَزوا گُفت: ”آیا مِیتنِید مِهمونای توی‌خانه ره تا وختِیکه داماد قد ازوا اَسته وادار کنِید که روزه بِگِیره؟ ۳۵ولے روزای مییه که داماد از وا گِرِفته مُوشه؛ اوخته دَمزُو روزا اُونا روزه مِیگِیره.“
۳۶اُو اینی مَثَل ره ام دَزوا گُفت: ”هیچ کس کالای نَو ره چَک نَمُونه که یگ ٹوٹِه شی ره گِرِفته دَ کالای کُهنه پِینه کنه؛ اگه نَه کالای نَو پاره مُوشه و ٹوٹِه ره که از کالای نَو گِرِفته ام قد کُهنه جور نَمییه. ۳۷و امی رقم هیچ کس شرابِ تازه ره دَ مَشک های کُهنه شیو نَمُونه. اگه بُکُنه، شرابِ تازه مَشک ها ره ترقَنده لَوُو مُوشه و مَشک ها ضایع مُوشه. ۳۸پس شرابِ تازه باید دَ مَشک های نَو ذَخِیره شُنه. ۳۹هیچ کس بعد از خوردونِ شرابِ کُهنه، شرابِ نَو نَمیخایه، چُون اُو مُوگه: ’کُهنه خُوبتَر اَسته.‘“