۱بعد ازُو عیسیٰ شار دَ شار و آغِیل دَ آغِیل رفته موعِظه مُوکد و خوشخبری ره دَ بارِه پادشاهی خُدا اِعلان مُوکد و دوازده یار شی ام قد شی قتی بُود. ۲امچُنان چند خاتُو که از ارواحِ ناپاک و ناجوری ها شفا پَیدا کدُد، اُو ره همراهی مُوکد، یعنی: مریَم مشهُور دَ مریَمِ مَجدَلیه که ازُو هفت جِن بُر شُدُد، ۳یونا خاتُونِ خُوزا رئِیسِ قصرِ هیرودیس، سوسَن و غَدر خاتُونوی دِیگه که قد مال-و-دارایی خُو دَ عیسیٰ و یارای شی خِدمت مُوکد.
۴وختِیکه جمعیَتِ کٹِه مردُم جم شُد و هنوز ام از هر شار دَ پیشِ عیسیٰ میمَد، اُو مَثَل اَوُرده گُفت: ۵”یگ دیغو بَلدِه تُخم زَدو بُرو رفت. اُو دَ حالِیکه تُخم پاش مِیدَد یگ مِقدار شی دَ راه اُفتَده پایمال شُد و مُرغَکوی هَوا اَمَده اُونا ره خورد. ۶یگ مِقدارِ شی دَ زمِینِ سنگلاخ اُفتَد و سَوز کد، مگم ازی که زمی نَم نَدَشت، اُونا خُشک شُد. ۷یگ مِقدار شی دَ مینکلِ خارا اُفتَد و خارا قد ازوا قتی کٹه شُده اُونا ره قَپه کد. ۸مگم یگ مِقدار شی دَ زمِینِ خُوب اُفتَد و سَوز کده صد برابر حاصِل دَد.“
وختِیکه امی ره گُفت، دَ آوازِ بِلند اِعلان کد: ”هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره گوش بِگِیره!“
۹اوخته یارای شی ازُو پُرسان کده گُفت: ”معنای امزی مَثَل چی اَسته؟“
۱۰عیسیٰ گُفت: ”پَی بُردونِ راز های پادشاهی خُدا بَلدِه شُمو بخشِیده شُده، مگم بَلدِه دِیگرو دَ مَثَل گُفته مُوشه تا
’اُونا توخ کُنه، ولے نَنگره
و گوش بِگِیره، لیکِن پَی نَبَره.‘
۱۱معنای امزی مَثَل اینی اَسته: تُخم، کلامِ خُدا اَسته. ۱۲امُو تُخمای که دَ راه اُفتَد، کسای اَسته که گوش مُوکُنه، مگم شَیطو مییه و کلام ره از دِلهای ازوا گِرِفته مُوبره تا اُونا ایمان نَیره و نِجات پَیدا نَکنه. ۱۳اُونای که دَ زمِینِ سنگلاخ اُفتَد، کسای اَسته که وختی کلام ره گوش مُونه اُو ره دَ خوشی قبُول مُوکُنه، مگم امی کسا رِیشه نَدره. امزی خاطر تا یگ مَجَل ره ایمان دَره، ولے دَ وختِ آزمایش از راه بُر مُوشه. ۱۴و تُخمای که دَ بَینِ خارا اُفتَد، کسای اَسته که گوش مُونه، لیکِن رفته رفته تَشوِیش ها، مال-و-دَولت و عَیش-و-نوشِ زِندگی اُونا ره قَپه مُونه و ایمانِ ازوا دَ پُختَگی نَمِیرَسه. ۱۵مگم اُونای که دَ زمِینِ خُوب موفته کسای اَسته که کلام ره مِیشنَوه و قد دِلِ پاک و نیَّتِ نیک اُو ره نِگاه مُونه و قد صَبر-و-حَوصِله ثَمر میره.“
۱۶هیچ کس چِراغ ره روشو نَمُونه که اُو ره دَ زیرِ یگ کاسه یا چارپایی بیله، بَلکِه اُو ره دَ بَلِه چِراغدان میله تا کسای که داخِل مییه بِتَنه بِنگره. ۱۷چُون هیچ چِیزی نِییه که تاشه بَشه و معلُومدار نَشُنه و هیچ چِیزی نِییه که پوشِیده بَشه و بَرمَلا و بےپَرده نَشُنه.
۱۸پس مُتَوَجِه بَشِید که دَ چی رقم چِیزا گوش بِدِید؛ چُون کسی که دَره، دَزُو کَلوتر دَده مُوشه، مگم کسی که نَدره، حتیٰ امُو چِیز ره که گُمان مُونه دَره، ام از شی گِرِفته مُوشه.
۱۹دَ امزُو غَیت آبه و بِرارونِ عیسیٰ دَ پیش شی اَمَد که اُو ره بِنگره، لیکِن اُونا نَتنِست که دَ پیشِ ازُو بِرَسه، چراکه مردُم غَدر کَلو جم بُود. ۲۰اوخته یَگو کس دَزُو گُفت: ”آبِه تُو و بِرارون تُو دَ بُرو ایسته یَه و میخایه که تُو ره بِنگره.“ ۲۱مگم عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آبه و بِرارون مه کسای اَسته که کلامِ خُدا ره گوش مِیگِیره و دَز شی عمل مُونه.“
۲۲یگ روز عیسیٰ قد یارای خُو دَ کِشتی سوار شُد و دَزوا گُفت: ”بیِید که دَ اُو لبِ دریاچه بوری.“ پس اُونا رَیی شُد. ۲۳دَ حالِیکه اُونا رَیی بُود عیسیٰ خاو رفت. اوخته یگ طوفانِ شَدِید دَ دریاچه پَیدا شُد، دَ اندازِه که کِشتی از آو پُر مُوشُد و اُونا دَ خطرِ غَرق شُدو بُود. ۲۴اُونا دَ پیشِ عیسیٰ رفت و اُو ره بیدار کده گُفت: ”اُستاد، اُستاد! مو نابُود مُوشی.“
پس عیسیٰ باله شُده دَ بَلِه طوفان و جلپه های قَوی هَیبَت کد و اُونا ایسته شُد و آرامِش برقرار شُد. ۲۵اوخته اُو دَ یارای خُو گُفت: ”ایمان شُمو کُجا یَه؟“ اُونا ترس خوردُد و حَیرَت‌زَده قد یگدِیگِه خُو مُوگُفت: ”اِی چی رقم آدم اَسته که حتیٰ دَ بَلِه باد و آو حُکم مُونه و اُونا از اَید شی مُوشه.“
۲۶پس اُونا دَ سرزمِینِ جَدَریا رسِید که دَ اُو طرفِ دریاچِه جلِیلیه اَسته. ۲۷و امی که عیسیٰ دَ خُشکی تاه شُد، اُو قد یگ آدمِ جِندی که امزُو شار بُود رُوی دَ رُوی شُد. اُو از کَلو دیر کالا نَپوشِیدُد و دَ کُدَم خانه زِندگی نَکدُد، بَلکِه دَ قبرِستو بُود-و-باش دَشت. ۲۸وختِیکه عیسیٰ ره دِید، اُو چِیغ زَده خود ره دَ پیش شی اَندخت و دَ آوازِ بِلند گُفت: ”اَی عیسیٰ باچِه خُدای مُتعال، دَز مه چی غَرَض دَری؟ دَز تُو عُذر مُونُم که مَره عذاب نَکُو.“ ۲۹چُون عیسیٰ دَ روحِ ناپاک اَمر کدُد که از اُو نفر بُر شُنه. امُو روحِ ناپاک چندِین دَفعه اُو ره گِرِفتُد، اگرچِه مردُم اُو ره دَ زنجِیرا و زَولانه ها بسته کده از شی نِگاهوانی مُوکد، باز ام اُو زَنجِیرای خُو ره مُنٹی مُوکد و جِن اُو ره دَ بیابو مُوبُرد.
۳۰پس عیسیٰ از شی پُرسان کده گُفت: ”نام تُو چی یَه؟“
اُو گُفت: «لشکر.» چراکه جِنیاتِ کَلو دَ پوستِ ازُو دَر اَمَدُد. ۳۱اوخته اُونا دَ پیشِ عیسیٰ عُذر-و-زاری کد که دَزوا اَمر نَکُنه که اُونا دَ چاهِ بےآخِر بوره.
۳۲دَمزُو غَیت یگ گَلِه کٹِه خُوک دَ بغلِ تِپه مِیچَرِید. و جِنیات دَ پیشِ عیسیٰ عُذر-و-زاری کد که دَزوا اِجازه بِدیه تا اُونا دَ پوستِ خُوک ها داخِل شُنه. پس عیسیٰ دَزوا اِجازه دَد. ۳۳اوخته جِنیات امزُو آدم بُر شُده دَ پوستِ خُوک ها دَر اَمَد و تمامِ گلّه از دامَنِه تِپه دَ مَنِه دریاچه هُجُوم بُرده غَرق شُد. ۳۴وختی چوپونوی خُوک ها اِی واقِعه ره دِید، اُونا دُوتا کد و اِی خبر ره دَ شار و آغِیلای اطراف تِیت کد. ۳۵اوخته مردُم بُرو اَمَد تا بِنگره که چی گپ شُده. اُونا وختی دَ پیشِ عیسیٰ رسِید، امُو آدم ره دِید که جِنیات از شی بُر شُدُد؛ اُو دَ پیشِ پای عیسیٰ شِشتُد و کالا پوشِیدُد و هُوشیار شُدُد. اُونا اِی ره دِیده ترس خورد. ۳۶و کسای که اِی واقِعه ره دِیده بُود، دَزوا نقل کد که امُو آدمِ جِندی چی رقم جور شُد. ۳۷اوخته پگِ مردُمِ آغِیلای چاردَورِ جِرَسِین از عیسیٰ خاهِش کد که از منطقِه ازوا بوره، چراکه اُونا سخت گِرِفتارِ ترس-و-وَحشَت شُدُد.
پس عیسیٰ دَ کِشتی سوار شُد تا پس بوره. ۳۸اوخته امُو آدم که از شی جِنیات بُر شُدُد دَ پیش عیسیٰ زاری کد که اُو ره ام قد خُو بُبره. مگم عیسیٰ اُو ره رَیی کده گُفت: ۳۹”پس دَ خانِه خُو بورُو و نقل کُو که خُدا چِیقس کارِ کٹه بَلدِه تُو کده.“
اوخته اُو رفته دَ تمامِ شار اِعلان کد که عیسیٰ چِیقس کارِ کٹه بَلدِه شی کده.
۴۰وختِیکه عیسیٰ پس دَ جلِیلیه اَمَد، مردُم دَ دَمِ راهِ شی اَمَد، چراکه پگِ ازوا مُنتَظِر شی بُود. ۴۱اوخته، یگ نفر دَ نامِ یایروس که رهبرِ عِبادت خانه بُود اَمَده خود ره دَ پیشِ پای عیسیٰ اَندخت و عُذر-و-زاری کد که دَ خانِه شی بییه، ۴۲چُون اُو فقط یگ دُختر دَشت که تقرِیباً دوازده ساله بُود و اُو نزدِیکِ مُردو بُود.
امی که عیسیٰ حَرکت کد مردُم دَ بَلِه ازُو دَ تُشه-و-تیله کدو شُد. ۴۳دَ اُونجی یگ خاتُو بُود که مُدَتِ دوازده سال خُونریزی دَشت. باوجُودِ که اُو تمامِ دارایی خُو ره بَلدِه تَداوی خُو خَرچ کدُد، هیچ کس نَتنِستُد که اُو ره تَداوی کُنه. ۴۴امُو خاتُو از پُشتِ عیسیٰ اَمَده دَ دامونِ چَپَن شی دِست زَد و فَوراً خُونریزی شی بَند شُد. ۴۵اوخته عیسیٰ گُفت: ”کِی دَز مه دِست زَد؟“ وختِیکه پگ اِنکار کد، پِترُس گُفت: ”اُستاد، جمعیَتِ مردُم دَ گِرد تُو جم شُده و دَ بَلِه تُو تُشه-و-تیله مُونه.“ ۴۶لیکِن عیسیٰ گُفت: ”حتماً یَگو کس دَز مه دِست زَد، چُون ما پَی بُردُم که یگ قُدرت از مه بُر شُد.“ ۴۷وختی امُو خاتُو فامِید که تاشه شُده نَمِیتَنه، اُو لرزِیده اَمَد و دَ پیشِ پای شی اُفتَده دَ حُضُورِ پگِ مردُم گُفت که از چی خاطر دَزُو دِست زَد و چی رقم فَوراً شفا پَیدا کد.
۴۸عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دُختر مه، ایمان تُو، تُو ره شفا دَد. بخَیر-و-سلامَت بورُو.“
۴۹عیسیٰ هنوز توره مُوگُفت که یَگو کس از خانِه رهبرِ عِبادت خانه اَمَده دَزشی گُفت: ”دُختر تُو فَوت کد. آلی دِیگه اُستاد ره زَحمت نَدی.“ ۵۰وختِیکه عیسیٰ اِی توره ره شِنِید، اُو دَ یایروس گُفت: ”ترس نَخور؛ فقط ایمان دَشته بَش و اُو جور مُوشه.“
۵۱وختِیکه عیسیٰ دَ خانِه یایروس رسِید، اُو بَغَیر از پِترُس، یوحَنّا، یعقُوب و آته و آبِه دُختر دِیگه کس ره نَه‌ایشت که قد شی داخِل بوره. ۵۲پگ کسای که دَ اُونجی بُود بَلدِه دُختر چخرا و مَخته مُوکد، لیکِن عیسیٰ دَزوا گُفت: ”چخرا نَکنِید، اُو نَمُرده، بَلکِه خاو اَسته.“ ۵۳اوخته اُونا دَ بَلِه عیسیٰ رِیشخَندی کد، چُون اُونا مِیدَنِست که اُو مُرده. ۵۴لیکِن عیسیٰ دِستِ دُختر ره گِرِفت و کُوی کده گُفت: ”اَی دُختر، باله شُو!“ ۵۵روحِ دُختر دَزشی پس اَمَد و اُو یگدَم وَرخَست. اوخته عیسیٰ اَمر کد که دَزُو یَگو چِیز بِدیه تا بُخوره. ۵۶آته و آبِه شی حَیرو مَندُد، مگم عیسیٰ دَزوا اَمر کد که دَ بارِه چِیزی که رُخ دَده دَ هیچ کس نقل نَکُنه.