۱عیسیٰ دوازده یار خُو ره کُوی کد و دَزوا قُدرت و اِختیار دَد تا جِنیات ره بُر کنه و مَرَض ها ره شفا بِدیه. ۲بعد ازُو اُونا ره رَیی کد تا پادشاهی خُدا ره اِعلان کنه و ناجورا ره شفا بِدیه ۳و دَزوا گُفت: ”بَلدِه سَفر خُو هیچ چِیز نَبرِید: نَه تَیاق، نَه توبره، نَه نان، نَه پَیسه و نَه ام کالای اِضافی. ۴دَ هر خانِه که داخِل مُوشِید، دَ امُونجی بُمنِید تا وختِیکه امزُو جای بُر نَشُدِید. ۵اگه مردُمِ کُدَم جای قد شُمو خوش‌آمَد نَکد، دَ وختِیکه امزُو جای بُر مُوشِید، خاکِ پایای خُو ره ٹَک بِزنِید تا دَ خِلافِ ازوا یگ شاهِدی بَشه.“
۶پس اُونا رَیی شُده آغِیل دَ آغِیل گشت و خوشخبری ره اِعلان کده دَ هر جای مردُم ره شفا دَد.
۷دَ امزُو غَیت هیرودیس حُکمران دَ بارِه تمامِ کارای که مُوشُد شِنِید و بیخی گِیج شُد، چُون بعضی مردُم مُوگُفت که یَحیای تعمِید دِهِنده از مُرده ها دُوباره زِنده شُده. ۸و بعضی کسا مُوگُفت که اِلیاس پَیغمبر ظهُور کده و بعضی های دِیگه مُوگُفت که یکی از اَنبیای زمانِ قدِیم دُوباره زِنده شُده.
۹لیکِن هیرودیس گُفت: ”یحییٰ ره خود مه سر زَدُم. پس اِی کِی اَسته که ما دَ بارِه شی اِی رقم چِیزا مِیشنَوُم؟“ و اُو کوشِش کد که عیسیٰ ره بِنگره.
۱۰وختِیکه رسُولا پس اَمَد، اُونا چِیزای ره که انجام دَده بُود دَ عیسیٰ نقل کد. اوخته عیسیٰ اُونا ره جدا کد و قد ازوا تنها دَ یگ شار دَ نامِ بَیت صَیدا رفت. ۱۱ولے جمعیَتِ مردُم خبر شُد و از پُشت شی رفت. اُو قد ازوا مَنده نَبَشی کده دَ بارِه پادشاهی خُدا قد ازوا توره گُفت و کسای ره که دَ شفا ضرُورَت دَشت، شفا دَد.
۱۲نزدِیکِ آفتَو شِشتو امُو دوازده رسُول دَ پیش شی اَمَده گُفت: ”مردُم ره رُخصَت کُو که دَ آغِیلا و منطقه های گِرد-و-بَر رفته بَلدِه خُو شاوجای و نان پَیدا کنه، چراکه مو دَ اِینجی دَ یگ بیابو اَستی.“
۱۳عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”شُمو بَلدِه ازوا یَگو چِیز بِدِید که بُخوره.“
اُونا گُفت: ”مو بَغَیر از پَنج نان و دُو ماهی دِیگه چِیز نَدَری؛ اِی بَس نَمُونه جُز که بوری و بَلدِه پگِ امزی مردُم نان بِخری.“ ۱۴چُون اُونا تقرِیباً پَنج هزار مَرد بُود. پس عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”اُونا ره دَ ڈَل های پِنجاه نفری بِشَندَنِید.“ ۱۵اُونا امُو رقم کد و پگ ره شَند. ۱۶اوخته عیسیٰ امُو پَنج نان و دُو ماهی ره گِرِفت و سُون آسمو توخ کده شُکرگُزاری کد و اُونا ره ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد تا دَ پیشِ مردُم بیله. ۱۷پس تمامِ مردُم خورده سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پَرچِه باقی‌مَندِه شی ره که جَم کد، دوازده سَبَد پُر شُد.
۱۸یگ روز وختِیکه عیسیٰ تنهای خُو دُعا مُوکد و یارای شی قد شی قتی بُود، اُو ازوا پُرسان کد: ”مردُم چی مُوگیه، که ما کِی اَستُم؟“ ۱۹اُونا دَ جواب شی گُفت: ” بعضی ها مُوگیه که تُو یَحیای تعمِید دِهِنده اَستی، بعضی های دِیگه اِلیاس پَیغمبر و بعضی های دِیگه ام مُوگیه که یکی از پَیغمبرای قدِیم دُوباره زِنده شُده.“ ۲۰ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”شُمو چی مُوگِید که ما کِی اَستُم؟“
پِترُس دَ جواب شی گُفت: ” تُو مسیحِ خُدا اَستی.“
۲۱لیکِن عیسیٰ یارای خُو ره مَنع کد و دَزوا اَمر کد که اِی توره ره دَ هیچ کس نَگیه. ۲۲اُو گُفت: ”لازِم اَسته که «باچِه اِنسان» رَنج-و-عذابِ کَلو بِنگره و دَ وسِیلِه رِیش سفیدا، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین رَد شُده کُشته شُنه و دَ روزِ سِوّم دُوباره زِنده شُنه.“
۲۳اوخته اُو دَ پگِ مردُم گُفت: ”اگه کسی میخایه که از مه پَیرَوی کنه اُو باید خود خُو ره اِنکار کُنه و صلِیب خُو ره باله کده از پُشتِ ازمه بییه. ۲۴چُون هر کسی که بِخایه جان خُو ره نِجات بِدیه، اُو ره از دِست مِیدیه، مگم هر کسی که بخاطرِ ازمه جان خُو ره از دِست بِدیه، اُو ره نِجات مِیدیه. ۲۵چُون بَلدِه اِنسان چی فایده دَره که تمامِ دُنیا ره دَ دِست بیره، مگم جان خُو ره از دِست بِدیه یا تَلَف کُنه؟ ۲۶پس هر کسی که از مه و از تورای مه نَنگ دَشته بَشه، «باچِه اِنسان» ام وختِیکه دَ بُزُرگی-و-جلالِ خود خُو و دَ جلالِ آتِه آسمانی و ملایکه های مُقَدَّس مییه، ازُو نَنگ مُونه. ۲۷مگم ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: بعضی کسای که دَ اِینجی ایسته یَه مَزِه مَرگ ره نَمِیچَشه تا پادشاهی خُدا ره نَنگره.“
۲۸هشت روز بعد امزی تورا عیسیٰ پِترُس و یوحَنّا و یعقُوب ره قد خُو گِرِفته دَ بَلِه یگ کوه رفت تا دُعا کنه. ۲۹دَ حالِیکه اُو دُعا مُوکد نُمای چِهرِه شی تغیِیر کد و کالای شی رقمِ نُور سفید شُد. ۳۰اوخته بےبلغه دُو مَرد قد ازُو دَ توره گُفتو شُد که اُونا مُوسیٰ و اِلیاس بُود. ۳۱اُونا دَ بُزُرگی-و-جلال ظاهِر شُد و دَ بارِه رفتونِ مسیح از اِی دُنیا که دَ اورُشَلیم واقِع شُدَنی بُود، توره مُوگُفت.
۳۲دَمزُو غَیت چِیمای پِترُس و رفِیقای شی از خاو گِرَنگ شُدُد. مگم وختِیکه اُونا کامِلاً بیدار شُد، بُزُرگی-و-جلالِ عیسیٰ و امُو دُو مَرد ره که قد شی ایسته بُود، دِید. ۳۳دَ حالِیکه امُو دُو نفر از عیسیٰ جدا مُوشُد، پِترُس دَزُو گُفت: ”اُستاد، کَلو خُوب اَسته که مو دَ اِینجی اَستی. اِجازه بِدی که سِه سایَبان جور کنی: یگ بَلدِه ازتُو، یگ بَلدِه مُوسیٰ و یگ ام بَلدِه اِلیاس.“ پِترُس هیچ نَمُوفامِید که چی مُوگه. ۳۴اُو دَرَو توره مُوگُفت که یگ آوُر اَمَده دَ بَلِه ازوا سایه کد و غَیتِیکه اُونا دَ آوُر داخِل مُوشُد، یارا ره وَهم گِرِفت. ۳۵اوخته از آوُر یگ آواز اَمَده گُفت: ”اینَمی باچِه مه اَسته، اِنتِخاب شُدِه مه؛ از اَید شی شُنِید!“
۳۶وختِیکه آواز بَند شُد، عیسیٰ تنهای خُو دَ اُونجی بُود. ولے اُونا دان خُو ره گِرِفت و دَمزُو روزا دَ هیچ کس دَ بارِه چِیزی که دِیدُد نقل نَکد.
۳۷روزِ دِیگِه شی وختِیکه اُونا از کوه تاه شُد، یگ جمعیَتِ کٹِه مردُم دَ دَمِ راهِ عیسیٰ اَمَد. ۳۸اوخته یگ نفر از مینکلِ مردُم چِیغ زَده گُفت: ”اُستاد، ما دَ پیش تُو زاری مُونُم که دَ بَلِه باچِه مه یگ نظرِ لُطف کُو، چراکه امی یگ اَولاد ره دَرُم و بَس. ۳۹بےبلغه اُو ره یگ روحِ ناپاک مِیگِیره و اُو یگدَم چِیغ مِیزَنه و دَ سر شی حَمله مییه، دَ اندازِه که از دان شی قف بُر مُوشه؛ امُو روح اُو ره کَلو فِشار مِیدیه و دَ سختی ایله مُونه. ۴۰ما دَ پیشِ یارای تُو عُذر-و-زاری کدُم که امُو روح ره بُر کنه، مگم اُونا نَتنِست.“ ۴۱عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اَی نسلِ بےایمان و گُمراه، تا کَی قد شُمو بَشُم و شُمو ره تَحَمُل کنُم؟ باچِه خُو ره اِینجی بیَر.“
۴۲غَیتِیکه باچه میمَد جِن اُو ره دَ زمی زَد و سر شی حَمله اَوُرد، لیکِن عیسیٰ دَ بَلِه روحِ ناپاک هَیبَت کده باچِه ره شفا دَد و اُو ره تسلِیمِ آتِه شی کد. ۴۳و پگ از بُزُرگی خُدا حَیرو مَند.
دَ حالِیکه پگِ مردُم از کارای عیسیٰ حَیرَت زَده شُدُد، اُو دَ یارای خُو گُفت: ۴۴”اِی توره ها ره دَ گوش خُو بِگِیرِید: «باچِه اِنسان» دَ دِستِ مردُم تسلِیم مُوشه.“ ۴۵مگم اُونا مقصدِ تورِه شی ره نَفامِید و اِی توره ازوا تاشه مَند تا پَی نَبَره. و اُونا ترس خورد که دَ اِی باره ازُو پُرسان کنه.
۴۶یگ بحث دَ مینکلِ ازوا باله شُد که کُدَمِ ازوا بُزُرگتَر اَسته. ۴۷اوخته عیسیٰ فِکر های دِلِ ازوا ره پَی بُرد و یگ بچکِیچه ره گِرِفته دَ پالُوی خُو ایستَلجی کد ۴۸و دَزوا گُفت: ”هر کسی که امی بچکِیچه ره دَ نامِ ازمه قبُول کُنه، مَره قبُول کده و هر کسی که مَره قبُول کُنه، امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده. پس کسی که دَ مینکل شُمو از پگ کده ریزه‌تَر بَشه، بُزُرگتَرِین اَسته.“
۴۹اوخته یوحَنّا گُفت: ”اُستاد، مو یگ نفر ره دِیدی که دَ نامِ ازتُو جِنیات ره بُر مُوکد و مو اُو ره مَنِع کدی، چراکه اُو از جمِ ازمو نَبُود.“ ۵۰لیکِن عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اُو ره مَنِع نَکُنِید، چُون کسی که دَ ضِد شُمو نِییه اُو قد شُمو یَه.“
۵۱وختِیکه زمانِ رفتونِ عیسیٰ دَ عالمِ باله نزدِیک مُوشُد، اُو قد اِرادِه محکم رُخ سُون اورُشَلیم کده رَیی شُد. ۵۲اُو قاصِدا ره پیشلون خُو رَیی کد و اُونا رفته دَ یکی از آغِیلای سامِره داخِل شُد تا بَلدِه ازُو تَیاری بِگِیره. ۵۳مگم مردُمِ سامِره قد عیسیٰ خوش‌آمَد نَکد، چراکه رُخِ ازُو سُون اورُشَلیم بُود و دَ اُونجی مورفت. ۵۴وختی یارای شی یعقُوب و یوحَنّا اِی کار ره دِید، گُفت: ”یا مَولا، آیا میخاهی که مو درخاست کنی که آتِش از آسمو تا بییه و امیا ره از بَین بُبره، [امُو رقم که اِلیاس کد]؟“
۵۵لیکِن عیسیٰ دَور خورده اُونا ره سرزنِش کد [و گُفت، ”شُمو نَمِیدنِید که از کُدَم روح اَستِید. ۵۶چُون «باچِه اِنسان» نَمَده که نابُود کنه، بَلکِه اَمَده که نِجات بِدیه.“] اوخته اُونا دَ یگ آغِیلِ دِیگه رفت.
۵۷وختِیکه اُونا دَ راه رَیی بُود، یگ نفر دَ عیسیٰ گُفت: ”هر جای که بوری ما از پُشت تُو مییُم.“ ۵۸ولے عیسیٰ دَزُو گُفت: ”روباه ها غار دَره و مُرغَکوی آسمو وور دَره، مگم «باچِه اِنسان» جای سر ایشتو ام نَدره.“
۵۹و اُو دَ یگ نفرِ دِیگه گُفت: ”از پُشت مه بیه.“ مگم اُو گُفت: ”یا مَولا، بیل که اوّل رفته آتِه خُو ره دَفن کنُم.“ ۶۰لیکِن عیسیٰ دَزُو گُفت: ”بیل که مُرده ها، مُرده های خُو ره دَفن کنه، ولے تُو بورُو و خوشخبری پادشاهی خُدا ره اِعلان کُو.“
۶۱و یگ نفرِ دِیگه گُفت: ”یا مَولا، ما از پُشت تُو مییُم، لیکِن اِجازه بِدی که اوّل رفته از خانَوار خُو خُداحافِظی کنُم.“
۶۲مگم عیسیٰ دَزُو گُفت: ”کسی که دِست شی دَ قُلبه بَشه و پُشتِ سر خُو توخ کُنه، اُو دَ پادشاهی خُدا سَم نَمییه.“