۱اُو دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، بعضی کسای که دَ اِینجی ایسته یَه تا پادشاهی خُدا ره که قد قُدرت مییه نَنگره، مَزِه مَرگ ره نَمِیچَشه.“
۲بعد از شَش روز عیسیٰ پِترُس، یعقُوب و یوحَنّا ره گِرِفت و تنها اُونا ره قد خُو دَ بَلِه یگ کوهِ قِیل بُرد. دَ اُونجی شکلِ عیسیٰ دَ پیشِ رُوی ازوا تبدِیل شُد ۳و کالای شی رقمِ بَرف وَری بیخی سفید شُد، دَ اندازِه که هیچ کس دَ رُوی زمی نَمِیتنه کالا ره اُوقَس سفید کُنه. ۴اوخته اِلیاس قد مُوسیٰ بَلدِه ازوا ظاهِر شُد و اُونا قد عیسیٰ توره مُوگُفت. ۵پس پِترُس دَ عیسیٰ گُفت: ”اُستاد، کَلو خُوب اَسته که مو دَ اِینجی اَستی. اِجازه بِدی که سِه سایه‌بان جور کنی: یگ بَلدِه ازتُو، یگ بَلدِه مُوسیٰ و یگ بَلدِه اِلیاس.“ ۶اُو نَمِیدَنِست که چِیزخیل بُگیه، چراکه اُونا غَدر ترس خوردُد. ۷اوخته یگ آوُر دَ بَلِه ازوا سایه کد و از آوُر یگ آواز اَمَده گُفت: ”اینَمی باچِه دوست دَشتنی مه اَسته، از اَید شی شُنِید.“ ۸بےبلغه وختی اُونا چار طرف خُو ره توخ کد، هیچ کس ره قد خُو نَدِید بغَیر از عیسیٰ و بس.
۹وختِیکه اُونا از کوه تاه میمَد، عیسیٰ دَزوا اَمر کد که دَ بارِه چِیزی که اُونا دِیده دَ هیچ کس نَقل نَکُنه تا زمانی که «باچِه اِنسان» از مُرده ها دُوباره زِنده نَشُده. ۱۰پس اُونا امی توره ره دَ پیشِ خودون خُو نِگاه کد و از یگدِیگِه خُو سوال مُوکد که امی «از مُرده ها دُوباره زِنده شُدو» چی معنیٰ دَشته بَشه.
۱۱اوخته اُونا از عیسیٰ پُرسان کده گُفت: ”چرا عالِمای دِین مُوگیه که اِلیاس باید اوّل بییه؟“ ۱۲اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دُرُست اَسته که اِلیاس اوّل مییه تا تمامِ چِیزا ره اِصلاح کُنه. ولے دَ بارِه «باچِه اِنسان» چِطور نوِشته شُده که اُو باید غَدر رَنج بِنگره و تحقِیر-و-تَوهِین شُنه؟ ۱۳مگم ما دَز شُمو مُوگُم که اِلیاس گاه اَمَد و اُونا هر چِیزی که خاست دَ حقِ ازُو کد، امُو رقم که دَ بارِه شی نوِشته شُدُد.“
۱۴وختِیکه اُونا دَ پیشِ دِیگه یارا رسِید، یگ جمعیَتِ کٹه ره دَ گِردِ ازوا دِید و بعضی عالِمای دِین قد ازوا جَر-و-بَحث مُوکد. ۱۵امی که مردُم عیسیٰ ره دِید، پگ شی غَرقِ حَیرَت شُد و دَوِیده دَوِیده اَمَد تا قد ازُو مَنده نَشی کُنه. ۱۶اوخته عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”دَ بارِه چِیزخیل قد ازوا جَر-و-بَحث مُونِید؟“ ۱۷یگ آدم از مینکلِ جمعیَتِ مردُم دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، ما باچِه خُو ره دَ پیشِ ازتُو اَوُردیم؛ اُو گِرِفتارِ یگ روحِ ناپاک اَسته که اُو ره گُنگه کده. ۱۸هر وختِیکه اُو ره مِیگِیره، اُو ره دَ زمی مِیندَزه و از دان شی قف بُر مُوشه و اُو دَندونای خُو ره میخَیه و شَخَک مُومَنه. ما از یارای تُو خاهِش کدُم که روحِ ناپاک ره بُر کُنه، مگم اُونا نَتنِست.“ ۱۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَی نسلِ بےایمان! تا کَی ما قد شُمو بَشُم و تا کَی شُمو ره تَحَمُل کنُم؟ اُو ره پیشِ ازمه بیرِید.“ ۲۰اُونا اُو ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد. امی که روحِ ناپاک عیسیٰ ره دِید، فَوری دَ بَلِه امزُو باچه حَمله اَوُرد و اُو دَ زمی اُفتَده تُو-و-پیچ خورد و از دان شی قف بُر شُد. ۲۱عیسیٰ از آتِه شی پُرسان کد: ”چِیقَس دیر شُده که امی تکلِیف ره دَره؟“ اُو گُفت: ”از ریزَگی. ۲۲امی روحِ ناپاک غَدر وختا اُو ره دَ آتِش و آو مِیندَزه تا اُو ره نابُود کُنه. آلی اگه یَگو کار مِیتنی، دَ حالِ ازمو رَحم کده مو ره کومَک کُو.“ ۲۳عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اگه بِتنی ایمان بیری، بَلدِه کسی که ایمان دَره تمامِ چِیزا مُمکِن اَسته.“ ۲۴آتِه امزُو باچه فَوری چِیغ زَده گُفت: ”ما ایمان میرُم؛ دَ بارِه بےایمانی مه دَز مه کومَک کُو!“ ۲۵وختی عیسیٰ دِید که جمعیَتِ مردُم دَ گِردِ ازُو دَ زُودی جَم مُوشه، اُو دَ بَلِه روحِ ناپاک هَیبَت کده دَز شی گُفت: ”اَی روحِ کَر و گُنگه، دَز تُو حُکم مُونُم که ازُو بُر شُو و دِیگه هرگِز دَ پوستِ ازُو داخِل نَشُو.“ ۲۶اوخته روحِ ناپاک چِیغ زَد و باچه ره یگ تکانِ سخت دَده بُر شُد و امُو باچه مِثلِ مُرده جور شُد، دَ اندازِه که غَدر کسا گُفت: ”اُو مُرده.“ ۲۷مگم عیسیٰ از دِست شی گِرِفته اُو ره باله کد و اُو سرِ پای خُو ایسته شُد.
۲۸وختی عیسیٰ دَ خانه داخِل شُد، یارای شی دَ تنهایی ازُو پُرسان کد: ”چرا مو نَتنِستی اُو ره بُر کُنی؟“ ۲۹اُو دَزوا گُفت: ”اِی رقم روح دَ وسِیلِه هیچ چِیز بُر نَمُوشه، جُز دَ وسِیلِه دُعا.“
۳۰ عیسیٰ و یارای شی ازُونجی بُر شُده رفت و از جلِیلیه تیر شُد. اُو نَمیخاست که کس خبر شُنه، ۳۱چُون اُو دَ یارای خُو تعلِیم مِیدَد و دَزوا مُوگُفت: ”«باچِه اِنسان» دَ دِستِ مردُم تسلِیم مُوشه و اُونا اُو ره مُوکُشه و سِه روز بعد از کُشته شُدو دُوباره زِنده مُوشه.“ ۳۲مگم اُونا مقصدِ تورِه شی ره نَفامِید و ترس خورد که ازُو پُرسان کُنه.
۳۳اوخته اُونا دَ کَفرناحُوم اَمَد و غَیتِیکه اُونا دَ خانه بُود، عیسیٰ از یارای خُو پُرسان کد: ”دَ بَینِ راه دَ بارِه چِیزخیل قد یگدِیگه خُو جَر-و-بَحث مُوکدِید؟“ ۳۴اُونا چُپ مَند، چراکه دَ راه قد یگدِیگِه خُو جَر-و-بَحث مُوکد که دَ مینکلِ ازوا کِی بُزُرگتَر اَسته. ۳۵ عیسیٰ شِشت و امُو دوازده یار ره کُوی کده دَزوا گُفت: ”هر کسی که میخایه اوّل بَشه، اُو باید آخِرِ پگ و غُلامِ پگ بَشه.“ ۳۶اوخته اُو یگ بچکِیچه ره گِرِفت و اُو ره دَ مینکلِ ازوا ایستَلجی کد و اُو ره دَ بَغل خُو گِرِفته دَزوا گُفت: ۳۷”هر کسی که یکی امزی بچکِیچا ره دَ نامِ ازمه قبُول کُنه، مَره قبُول کده و هر کسی که مَره قبُول کده، نَه مَره، بَلکِه امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده.“
۳۸یوحَنّا گُفت: ”اُستاد، مو یگ نفر ره دِیدی که دَ نامِ ازتُو جِنیات ره بُر مُوکد و مو اُو ره مَنع کدی، چراکه اُو از جمِ ازمو نَبُود.“ ۳۹لیکِن عیسیٰ گُفت: ”اُو ره مَنع نَکُنِید، چُون هیچ کس نَمِیتنه که دَ نامِ ازمه یگ مُعجزه کُنه و یگ لحظه بعد دَ بارِه ازمه بَد بُگیه. ۴۰چُون کسی که دَ ضِد مو نِییه، اُو قد ازمو یَه.
۴۱هر کسی که دَز شُمو دَ نامِ ازمه یگ پیله آو بِدیه که وُچی کُنِید فقط بخاطری که دَ مسیح تعلُق دَرِید، ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که اُو بےاَجر نَمُومَنه.
۴۲هر کسی که باعِثِ گُمراهی یکی امزی ریزه‌گِینا شُنه که دَز مه ایمان دَره، بَلدِه ازُو بِهتر اَسته که یگ سنگِ آسیا دَ گردون شی اَوزو شُده دَ دریا پورته شُنه. ۴۳پس اگه دِست تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی اُو ره قَطع کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که چُنٹه دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی نِسبَت دَزی که قد دُو دِست دَ دوزَخ بُفتی، دَ آتِشِ گُل ناشُدَنی، ۴۴[دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.] ۴۵اگه پای تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی، اُو ره قَطع کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که لَنگ دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی نِسبَت دَزی که قد دُو پای دَ دوزَخ پورته شُنی، ۴۶[دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.] ۴۷اگه چِیم تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی، اُو ره بُر کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که قد یگ چِیم دَ پادشاهی خُدا داخِل شُنی، نِسبَت دَزی که قد دُو چِیم دَ دوزَخ پورته شُنی، ۴۸دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.
۴۹چُون تمامِ کسا قد آتِش نَمَکی مُوشه. ۵۰نَمَک خُوب اَسته، لیکِن اگه نَمَک شوری خُو ره از دِست بِدیه، چِطور مِیتنه که مَزِه شی پس بییه؟ شُمو دَ خودون خُو نَمَک دَشته بَشِید و قد یگدِیگِه خُو دَ صُلح-و-صفا زِندگی کُنِید.“