امی که ماهِ هفتُم رسِید و بَنی اِسرائیل دَ شارای خُو بُود، ۱پگِ قَوم رقمِ یگ آدم دَ اورُشَلیم دَ مَیدانی پیشِ درگِه آو جَم شُد و دَ عِزرای کاتِب گُفت که کِتابِ تَوراتِ مُوسیٰ ره که خُداوند دَ اِسرائیل دَده بیره. ۲پس عِزاری پیشوا، کِتابِ تَورات ره دَ پیشِ جماعت اَوُرد، دَ پیشِ مَردا و خاتُونو و تمامِ کسای که شِنِیده پَی مُوبُرد؛ اِی کار دَ روزِ اوّلِ ماهِ هفتُم شُد. ۳اُو امُو کِتاب ره دَ مَیدانی پیشِ درگِه آو از صَباح‌گاه تا چاشتِ روز دَ پیشِ مَردا و خاتُونو و کسای که مِیتنِست پَی بُبره خاند و تمامِ مردُم تورای کِتابِ تَورات ره دَ دِقَت گوش گِرِفت. ۴عِزرای کاتِب دَ بَلِه یگ تَختِ بِلندِ چوبی که بَلدِه امزی مقصد جور شُدُد، ایسته شُد. دَ پالُوی شی طرفِ راست مَتِتیا، شِمَع، عَنایا، اُوریا، حِلقیا و مَعَسیا ایسته بُود و طرفِ چَپ شی پِدایاه، مِیشائیل، مَلکیا، حاشُوم، حَشبَدانه، زِکریا و مِشُلام قرار دَشت. ۵عِزرا کِتاب ره دَ پیشِ چِیمِ تمامِ مردُم واز کد و ازی که از پگِ مردُم کده باله ایسته بُود مردُم اُو ره دِید؛ وختِیکه اُو کِتاب ره واز کد، تمامِ مردُم ایسته شُد. ۶اوخته عِزرا خُداوند، خُدای بُزُرگ ره حمد-و-ثنا گُفت و تمامِ مردُم دِستای خُو ره باله کده دَ جواب شی گُفت: ”آمین! آمین!“و خود ره خَم کده رُوی خُو ره دَ زمی ایشت و خُداوند ره سَجده کد. ۷یِشُوعَ، بانی، شِرِبیا، یامِین، عقُوب، شَبِتائی، هودیا، مَعَسیا، قِلیطا، عَزَریا، یوزاباد، حَنان، پِلایا و لاویا تورای کِتابِ تَورات ره بَلدِه مردُم بیان مُوکد و مردُم دَ جای خُو ایسته بُود. ۸پس اُونا از کِتابِ تَوراتِ خُدا خاند و تشریح کده معنیٰ کد تا مردُم چِیزی ره که خانده شُد بُفامه. ۹اوخته نِحِمیای والی، عِزرای پیشوا و کاتِب و لاویای که بَلدِه مردُم بیان مُوکد، دَ تمامِ مردُم گُفت: ”اِمروز بَلدِه خُداوند، خُدای شُمو روزِ مُقَدَّس اَسته. پس ماتَم و چخرا نَکُنِید،“چُون تمامِ مردُم، وختِیکه تورای تَورات ره شِنِید، چخرا کد. ۱۰ نِحِمیا اِدامه دَده دَزوا گُفت: ”بورِید، خوراک های خوشمَزه بُخورِید و شربت های شِیرِین وُچی کُنِید و یگ مِقدار دَ کسای رَیی کُنِید که بَلدِه خُو هیچ چِیز آماده نَکده، چراکه اِمروز بَلدِه خُداوند مو روزِ مُقَدَّس اَسته. پس غَمگی نَبَشِید، چُون خوشی خُداوند قُوَت شُمو اَسته.“ ۱۱پس لاویا تمامِ مردُم ره آرام کد و گُفت: ”چُپ شُنِید، چُون اِمروز روزِ مُقَدَّس اَسته و شُمو نَباید غَمگی بَشِید.“ ۱۲اوخته تمامِ مردُم رفت تا بُخوره و وُچی کنه و یگ مِقدار دَ دِیگرو ام رَیی کنه و خوشحالی کٹه بِگِیره، چُون اُونا کلامی ره که بَلدِه ازوا تشریح شُدُد، فامِیدُد.
۱۳دَ روزِ دوّم کٹه‌کَلونای اَولادِ بابه‌های تمامِ مردُم قد پیشوایو و لاویا دَ پیش عِزرای کاتِب جَم شُد تا تورای تَورات ره مُطالِعه کنه. ۱۴اُونا دَ تَورات نوِشتِه ره پَیدا کد که خُداوند دَ وسِیلِه مُوسیٰ اَمر کدُد که بَنی اِسرائیل دَ دَورونِ عِیدِ ماهِ هفتُم باید دَ چَپری‌ها زِندگی کنه ۱۵و اِعلان کده دَ تمامِ شارای خُو و دَ اورُشَلیم جار بِزَنه و بُگیه: ”دَ تِپه‌ها بورِید و شاخچه‌های درختِ زَیتُون، شاخچه‌های درختِزَیتُونِ خودروی، شاخچه‌های دِرخت گُل، شاخچه‌های درختِ خُرما و شاخچه‌های دِیگه دِرختای بلگدار ره بیرِید و چَپری‌ها جور کُنِید، امُو رقم که نوِشته شُده.“
۱۶پس مردُم بُر شُده رفت و بَلدِه خُو شاخچه‌ها اَوُرد و هر کُدَم شی دَ بَلِه بامِ خانِه خُو، دَ حَولی خُو، دَ حَولی‌های خانِه خُدا، دَ مَیدانی درگِه آو و دَ مَیدانی درگِه اِفرایم بَلدِه خُو چَپری‌ها جور کد. ۱۷ دَ امزی رقم تمامِ جماعت که از اسِیری پس اَمدُد چَپری‌ها جور کد و دَزوا جای-دَ-جای شُد، چُون از زمانِ یوشِع باچِه نُون تا امزُو روز بَنی اِسرائیل امی کار ره نَکدُد. پس دَ اُونجی غَدر خوشحالی کٹه رُخ دَد. ۱۸ عِزرا هر روز از روزِ اوّل تا روزِ آخِرِ عِید، از کِتابِ تَوراتِ خُدا میخاند. اُونا بَلدِه هفت روز عِید گِرِفت و دَ روزِ هشتُم یگ مَجلِسِ مُقَدَّس برگُزار کد، امُو رقم که حُکم شُدُد.