۱دَ روزِ بِیست و چارُمِ امزی ماه، بَنی اِسرائیل روزه گِرِفته پلاس پوشِید و قد سر-و-رُوی خاکپُر جم شُد. ۲اوخته کسای که از نسلِ اِسرائیل بُود خود ره از بیگَنه‌گو جدا کده ایسته شُد و دَ گُناه‌های خود خُو و خطا‌های بابه‌کَلونای خُو اِعتراف کد. ۳اُونا دَ جای خُو ایسته شُد و بَلدِه سِه ساعت از کِتابِ تَوراتِ خُداوند، خُدای خُو خاند و بَلدِه سِه ساعتِ دِیگه دَ گُناه‌های خُو اِعتراف کده خُداوند، خُدای خُو ره پرَستِش کد. ۴یِشُوعَ، بانی، قدمِیئیل، شِبَنیا، بُنّی، شِرِبیا، بانی و کِنانی دَ بَلِه زِینِه لاویا ایسته شُد و دَ آوازِ بِلند دَ پیشِ خُداوند، خُدای خُو ناله و فریاد کد. ۵اوخته لاویا، یعنی یِشُوعَ، قدمِیئیل، بانی، حَشَبیا، شِرِبیا، هودیا، شِبَنیا و فِتَحَیا گُفت: ”باله شُنِید و خُداوند، خُدای خُو ره که اَزَلی و اَبَدی اَسته، حمد-و-ثنا بُگِید.“ و پگِ ازوا گُفت: ”حمد-و-ثنا دَ نامِ پُرجلال تُو که از تمامِ سِتایش و حمد کده باله اَسته. ۶تُو خُداوند اَستی، تنها تُو. تُو آسمونا و بِلندترِین آسمونا ره قد پگِ لشکر شی، زمی ره قد تمامِ چِیزای که دَ بَلِه شی اَسته و دریا‌ها ره قد هر چِیزی که دَ مَنِه ازوا اَسته، خَلق کدی. تُو پگِ ازوا ره زِنده نِگاه مُونی و لَشکرِ آسمو تُو ره پرَستِش مُونه. ۷اَی خُداوند، تُو امُو خُدا اَستی که اَبرام ره اِنتِخاب کدی و اُو ره از اُورِ کَلدانیا بُرو اَوُردی و نام شی ره تبدِیل کده اِبراهِیم ایشتی. ۸تُو قلبِ ازُو ره دَ حُضُور خُو صادِق دِیدی و قد ازُو عهد بسته کدی که سرزمِینِ کِنعانیا، حِتیا، اَموریا، فرِزیا، یبُوسیا و جرجاشیا ره دَ اَولادِه ازُو مِیدی و تُو وعدِه خُو ره پُوره کدی، چراکه تُو عادِل اَستی. ۹تُو رَنج-و-مُصِیبتِ بابه‌کَلونای مو ره دَ مِصر دِیدی و ناله-و-فریادِ ازوا ره دَ نزدِیکِ دریای سُرخ شِنِیدی. ۱۰تُو علامَت‌ها و مُعجزه‌ها دَ خِلافِ فِرعَون و پگِ خِدمتگارای شی و تمامِ مردُمِ سرزمِین شی ظاهِر کدی، چُون تُو مِیدَنِستی که اُونا مغرُورانه دَ خِلافِ بابه‌کَلونای مو رفتار مُوکد. تُو نام خُو ره روشو کدی و تا اِمروز باقی اَسته. ۱۱تُو دریا ره دَ پیشِ رُوی ازوا دُو شَق کدی تا اُونا از مینکلِ دریا دَ خُشکی تیر شُد، لیکِن کسای ره که اُونا ره دُمبال مُوکد دَ غَوُجی دریا اندَختی، رقمی که یگ سنگ ره دَ آوِ غَوُج پورته کنی. ۱۲تُو اُونا ره دَ روز دَ وسِیلِه ستُونِ آوُر و دَ شاو دَ وسِیلِه ستُونِ آتِش راهنُمایی کدی تا راهی ره که اُونا باید دَزشی مورفت بَلدِه ازوا روشو کنی. ۱۳تُو دَ کوهِ سِینا تاه اَمَده قد ازوا از آسمو توره گُفتی و قانُونای دُرُست، هِدایت‌های بَرحق و دستُورا و احکامِ نیک ره دَزوا دَدی. ۱۴تُو روزِ آرامِ مُقَدَّس خُو ره دَزوا شِنَختَندی و احکام، دستُورا و شریعت ره دَ وسِیلِه خِدمتگار خُو مُوسیٰ دَزوا دَدی. ۱۵تُو دَ وختِ گُشنَگی ازوا از آسمو بَلدِه ازوا نان دَدی و دَ غَیتِ تُشنَگی ازوا از قاده بَلدِه ازوا آو بُر کدی؛ تُو دَزوا گُفتی که دَ سرزمِینی داخِل شُنه و تَصَرُف کنه که تُو قَسم خورده بُودی که دَزوا مِیدی. ۱۶لیکِن اُونا، یعنی بابه‌کَلونای مو مغرُورانه رفتار کده کَلّه شَخی کد و از احکام تُو اِطاعَت نَکد. ۱۷اُونا از اَید نَشُد و کارای عجِیبی ره که دَ مینکلِ ازوا انجام دَدی از یاد خُو بُرد و دَ عِوَض شی کَلّه شَخی کده بَلدِه خُو رهبر تعیِین کد تا پس دَ مِصر رفته دَ غُلامی خُو اِدامه بِدیه. لیکِن تُو که خُدای بَخشِنده، پُرفَیض و رحِیم اَستی، دیر قار مُوشی و مِهربانی تُو غَدر کَلو یَه، اُونا ره ایله نَکدی. ۱۸حتیٰ وختِیکه اُونا بَلدِه خُو گوسَلِه ریختَنده شُده جور کد و گُفت، ’اینَمی خُدای شُمو اَسته که شُمو ره از مِصر بُرو اَوُرد‘ و غَدر تَوهِینِ کٹه کد، ۱۹تُو از رُوی رَحمتِ بُزُرگ خُو اُونا ره دَ بیابو ایله نَکدی و ستُونِ آوُر که اُونا ره دَ راه راهنُمایی مُوکد دَ روز ازوا دُور نَشُد و ستُونِ آتِش که دَ شاو راهی ره که اُونا دَز شی مورفت بَلدِه ازوا روشو مُوکد ام اُونا ره ایله نَکد. ۲۰تُو روحِ نیک خُو ره بَلدِه هِدایتِ ازوا دَدی و «مَن» خُو ره از دانِ ازوا دِریغ نَکدی و بَلدِه تُشنَگی ازوا دَزوا آو دَدی. ۲۱تُو اُونا ره چِل سال دَ بیابو پروَرِش کدی و اُونا دَ هیچ چِیز مُحتاج نَشُد؛ کالای ازوا کُهنه-و-فرسُوده نَشُد و پایای ازوا اَماس نَکد. ۲۲تُو مَملَکَت‌ها و قَوم‌ها ره دَزوا تسلِیم کدی و هر گوشِه امزی سرزمی ره نصِیبِ ازوا کدی؛ پس اُونا سرزمِینِ سِیحون پادشاهِ حِشبون و سرزمِینِ عوج پادشاهِ باشان ره تَصَرُف کد. ۲۳تُو اَولادِه ازوا ره رقمِ سِتاره‌های آسمو کَلو کدی و اُونا ره دَ سرزمِینی اَوُردی که دَ بابه‌کَلونای ازوا گُفتُدی داخِل شُنه و اُو ره تَصَرُف کنه. ۲۴پس اَولادِه ازوا داخِل شُد و امُو سرزمی ره تَصَرُف کد و تُو مردُمای امزُو سرزمی، یعنی کِنعانیا ره دَ پیشِ ازوا شِکست دَدی و پادشایو و باشِنده‌های امزُو سرزمی ره دَ دِستِ ازوا تسلِیم کدی تا هر کاری که دِل ازوا شُد دَ حقِ ازوا کنه. ۲۵اُونا شارای دیوالدار و زمِینای حاصِلخیز ره تَصَرُف کد و خانه‌های پُر از مال-و-دَولت، چاه‌های کنده شُده، باغای انگُور، باغای زَیتُون و دِرختای میوه‌دارِ بےحِساب ره دَ دِست اَوُرد و خورده سیر و چاق شُد و خودون ره قد نِعمت‌های بُزُرگ تُو خوشحال کد. ۲۶باوجُودِ امزیا اُونا نااِطاعَتی کده دَ خِلاف تُو شورِش کد و سُون شریعت تُو پُشت خُو ره تاو دَده اَنبیای تُو ره که اُونا ره اَخطار مِیدَد تا پس سُون ازتُو بییه کُشت و دَز تُو غَدر تَوهِینِ کٹه کد. ۲۷اوخته تُو اُونا ره دَ دِستِ دُشمَنای ازوا تسلِیم کدی که دُشمنا دَ بَلِه ازوا ظُلم-و-سِتَم کد. لیکِن دَ وختِ شِکنجه شُدون خُو اُونا دَ پیش تُو ناله-و-فریاد کد و تُو از آسمو شِنِیدی و مُطابِقِ رَحمت های بُزُرگ خُو بَلدِه ازوا نِجات دِهِنده‌ها دَدی و نِجات دِهِنده‌ها اُونا ره از دِستِ دُشمَنای ازوا نِجات دَد. ۲۸مگم امی که اُونا آرام شُد، اُونا بسم دَ حُضُور تُو شرارَت کد و تُو اُونا ره دَ دِستِ دُشمَنای ازوا ایله کدی تا دَ بَلِه ازوا حُکمرانی کنه؛ ولے بازَم وختِیکه اُونا پس تاو خورد و دَ پیش تُو ناله-و-فریاد کد، تُو از آسمو شِنِیدی و بار بار اُونا ره دَ مُطابِقِ رَحمت های بُزُرگ خُو نِجات دَدی. ۲۹تُو اُونا ره اَخطار دَدی تا پس سُون شریعت خُو بیری، ولے اُونا مغرُورانه رفتار کد و از احکام تُو اِطاعَت نَکد، بَلکِه دَ خِلافِ دستُورای تُو که دَ وسِیلِه انجام دَدونِ ازوا اِنسان زِنده مُومنه، گُناه کد. اُونا از سرٹَمبَگی پُشت خُو ره سُون تُو دَور دَد و کَله شَخی کده از اَید نَشُد. ۳۰تُو سال‌های کَلو دَ برابرِ ازوا صَبر-و-حَوصِلِه کدی و اُونا ره دَ وسِیلِه روحِ خُو از طرِیقِ اَنبیای خُو اَخطار دَدی، ولے اُونا گوش نَکد. امزی خاطر تُو اُونا ره دَ دِستِ قَوم‌های سرزمِینای دِیگه تسلِیم کدی. ۳۱لیکِن از رُوی رَحمتِ بُزُرگ خُو، اُونا ره بکُلّی از بَین نَبُردی و ایله نَکدی، چُون تُو خُدای پُرفَیض و رحِیم اَستی. ۳۲پس آلی اَی خُدای مو، اَی خُدای بُزُرگ و تَوانا و باهَیبَت که عهد و رَحمت خُو ره نِگاه مُونی، تمامِ سختی-و-مُصِیبتی که دَ بَلِه ازمو، دَ بَلِه پادشایون مو، کٹه کَلونای مو، پیشوایون مو، اَنبیای مو، بابه‌کَلونای مو و تمامِ قَوم تُو از زمانِ پادشایونِ آشُور تا اِمروز اَمَده، نَیل که دَ نظر تُو کَم بییه. ۳۳دَ بارِه تمامِ امزی چِیزا که دَ بَلِه مو اَمَده تُو عادِل اَستی، چراکه تُو صادِقانه عمل کدی، ولے مو شرِیرانه رفتار کدی. ۳۴پادشایو، کٹه‌کَلونا، پیشوایو و بابه‌کَلونای مو شریعت تُو ره دَ جای نَوُرد و دَ احکام و اَخطاری که دَزوا دَدی، گوش نَدَد. ۳۵حتیٰ دَ مَملَکَتِ خودون خُو دَ غَیتی که نِعمتای غَدر دَزوا بخشِیدی و سرزمِینِ کٹه و حاصِلخیز ره دَ پیشِ ازوا قرار دَدی، اُونا تُو ره خِدمت نَکد و از کارای شرِیرانِه خُو دِست نَکشِید. ۳۶اینه، مو اِمروز ام غُلام اَستی؛ اَرے، مو دَ سرزمِینی که تُو دَ بابه‌کَلونای مو دَدی تا اُونا از میوِه شی لِذَت بُبره و چِیزای خُوب شی ره بُخوره، غُلام اَستی. ۳۷و حاصِلِ پِرَیمون شی بَلدِه پادشایونی موره که تُو بخاطرِ گُناه های مو دَ بَلِه مو قرار دَدے؛ اُونا دَ بَلِه جِسم های مو و دَ بَلِه چارپایای مو دَ خاستِ دِل خُو حُکمرانی مُونه و مو سخت دَ مُصِیبت-و-پریشانی گِرِفتار اَستی.
۳۸پس بخاطرِ پگِ امزی کارا مو یگ عهدِ محکم بسته کده نوِشته مُونی و کٹه‌کَلونا، لاویا و پیشوایون مو دَ بَلِه ازُو مُهر مُونه.