نِحِمیا په هزارگی ژبه

فصلِ دَهُم

۱کسای که دَ بَلِه عهدنامه مُهر مُونه اینیا اَسته:

نِحِمیای والی باچِه حَکَلیا و صِدِقیا، ۲سِرایا، عَزَریا، اِرمیا، ۳پَشحُور، اَمَریا، مَلکیا، ۴حَطُوش، شِبَنیا، مَلُوک، ۵حارِیم، مِریموت، عوبَدیاه، ۶دانیال، گِنِتون، بارُوک، ۷مِشُلام، اَبیا، میامِین، ۸مَعَزیاه، بِلجای و شِمَعیا؛ امی نفرا پیشوایو بُود.

۹از لاویا: یِشُوعَ باچِه اَزَنیا، بِنُّوی از باچه‌های حیناداد، قدمِیئیل ۱۰و بِرارونِ لاوی ازوا: شِبَنیا، هودیا، قِلیطا، پِلایا، حانان، ۱۱مِیکاه، رِحوب، حَشَبیا، ۱۲زَکّور، شِرِبیا، شِبَنیا، ۱۳هودیا، بانی و بِنِینُو.

۱۴از کٹه‌کَلونای مردُم: فرعوش، فَحَت-موآب، عیلام، زَتُو، بانی، ۱۵بُنّی، عَزگاد، بابای، ۱۶اَدونیا، بِغوای، عادِین، ۱۷اَطیر، حِزقیا، عَزُور، ۱۸هودیا، حاشُوم، بیصای، ۱۹حارِیف، عَناتوت، نیبای، ۲۰مَگپِیعاش، مِشُلام، حِزِیر، ۲۱مِشیزَبئیل، صادوق، یَدُّوعَ، ۲۲پِلَطیا، حانان، عَنایا، ۲۳هوشِع، حَنَنیا، حَشُوب، ۲۴هَلوحیش، پِلحا، شوبیق، ۲۵رحُوم، حَشَبنیا، مَعَسیا، ۲۶اَخیا، حانان، عانان، ۲۷مَلُوک، حارِیم و بَعنه.

۲۸باقی مردُم، پیشوایو، لاویا، درگه‌وانا، سرُودخانا، خِدمتگارای خانِه خُدا و تمامِ کسای که خود ره از مردُمای سرزمِین های بیگَنه جدا کده و دَ شریعتِ خُدا چسپَنده، قد خاتُونو، باچه‌ها و دُخترون خُو، یعنی پگِ کسای که تَوانایی پَی بُردو ره دَره، ۲۹قد بِرارون خُو، یعنی قد کٹه‌کَلونای خُو یگجای شُنه و قَسم اَندخته بُگیه: ’نالَت دَ کسی که مُطابِقِ شریعتِ خُدا که دَ وسِیلِه مُوسیٰ خِدمتگارِ خُدا دَده شُده، رفتار نَکنه و از تمامِ احکام، دستُورا و قَوانِینِ خُداوند، خُدای مو اِطاعَت نَکنه. ۳۰مو دُخترون خُو ره دَ مردُمای امزی سرزمی نَمِیدی و دُخترونِ ازوا ره بَلدِه باچه های خُو نَمِیگِیری. ۳۱اگه مردُمای امزی سرزمی دَ روزِ آرام مال-و-اَسباب یا غَلّه-و-دانه بَلدِه سَودا کدو بیره، مو دَ روزِ آرام و دَ دِیگه روز های مُقَدَّس ازوا نَمیخَری. مو دَ سالِ هفتُم زمِین خُو ره کِشت نَمُونی و پگِ قرضای خُو ره معاف مُونی. ۳۲مو دَ بَلِه خُو مَسئولیت قرار مِیدی که یگ سِوّمِ یگ مِثقال نُقره هر سال میری تا بَلدِه خِدمت های خانِه خُدای مو اِستِفاده شُنه: ۳۳بَلدِه نانِ حُضُورِ خُداوند، بَلدِه هدیِه غَلّه-و-دانِه دایمی و قُربانی سوختَنی دایمی، بَلدِه روزای آرام، بَلدِه ماه های نَو، بَلدِه عِید های تعیِین شُده، بَلدِه هدیه های مُقَدَّس، بَلدِه قُربانی های گُناه تا بَلدِه مردُمِ اِسرائیل کِفاره شُنه و بَلدِه تمامِ کارای دِیگِه خانِه خُدای مو. ۳۴مو امچُنان دَ بَینِ پیشوایو، لاویا و مردُم بخاطرِ هدیه کدونِ چیو پِشک اندَختی تا اُو ره دَ خانِه خُدای مو دَ مُطابِقِ اَولادِ بابه های خُو هر سال دَ وختِ مُعیَّن شی بیره و تا دَ بَلِه قُربانگاهِ خُداوند، خُدای مو سوختَنده شُنه، امُو رقم که دَ تَورات نوِشته یَه. ۳۵ مو عهد مُونی که نَوبَرِ حاصِلاتِ زمِین خُو و نَوبَرِ میوه‌های پگِ دِرختای خُو ره هر سال دَ خانِه خُداوند میری ۳۶و باچه‌های اوّلباری و اوّلباری حَیوانای خُو ره ام، امُو رقم که دَ تَورات نوِشته یَه، یعنی اوّلباری‌های گاوو و گوسپندوی خُو ره دَ خانِه خُدای خُو بَلدِه پیشوایونی میری که دَ خانِه خُدای مو خِدمت مُونه. ۳۷علاوه ازی، اوّلِینِ خمِیرِ غَلّه و هدیه‌های خُو ره قد میوه های پگِ دِرختا، شِیرِه انگُور و روغونِ زَیتُون بَلدِه پیشوایو دَ اُتاق های خانِه خُدای خُو میری و دَه-یگ های زمِین خُو ره بَلدِه لاویا مِیدی، چراکه لاویا دَه-یگ ره دَ تمامِ شارای که مو کِشت-و-کار مُونی جَم مُونه. ۳۸و غَیتِیکه لاویا دَه-یگ ره جَم مُونه، یگ پیشوا از اَولادِه هارُون ام قد ازوا بَشه و لاویا دَه-یگِ امزُو دَه-یگ‌ها ره دَ خانِه خُدای مو دَ اُتاق‌های ذخِیره-خانه بیره، ۳۹چُون اِسرائیلیا و لاویا باید هدیه های غَلّه-و-دانه، شِیرِه انگُور و روغونِ زَیتُون ره دَ اُتاق های ذخِیره-خانه میوُرد، دَ جایی که ظرفای جایگاهِ مُقَدَّس قرار دَره و پیشوایو، درگه‌وانا و سرُودخانا بُود-و-باش دَره. مو دَ بارِه خانِه خُدای خُو غَفلَت نَمُونی.‘“