۱یگ کِنعانی که پادشاهِ منطقِه عَراد بُود و دَ جنُوبِ کِنعان زِندگی مُوکد، وختی شِنِید که بَنی اِسرائیل از راهِ اَتارِیم مییه، اُو دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل جنگ کد و بعضی ازوا ره اسِیر گِرِفت. ۲اوخته بَنی اِسرائیل دَ حُضُورِ خُداوند دَ گردون خُو نَذر گِرِفته گُفت: ”اگه تُو امی قَوم ره دَ دِستِ ازمو تسلِیم کنی، مو شارای ازیا ره کامِلاً تَباه مُونی و هیچ چِیز ره وُلجه یا اسِیر نَمِیگِیری.“ ۳پس خُداوند دُعای بَنی اِسرائیل ره قبُول کد و کِنعانیا ره دَزوا تسلِیم کد و بَنی اِسرائیل اُونا ره و شارای ازوا ره کامِلاً نابُود کد؛ امزی خاطر اُونجی ره حُرمه نام کد.
۴بعد ازُو اُونا از کوهِ هور کوچ کده از راهِ دریای سُرخ رفت تا مُلکِ اِدوم ره دَور بِزَنه؛ مگم قَومِ اِسرائیل دَ بَینِ راه دَ تنگ اَمَد. ۵و قَوم دَ خِلافِ خُدا و مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ”چرا مو ره از مِصر بُرو اَوُردِید تا دَ امزی بیابو بُمُری؟ دَ اِینجی نَه نان اَسته و نَه آو! و دِل مو امزی خوراکِ بےمَزه ام بَد شُده!“ ۶اوخته خُداوند مارای زاردار ره دَ مینکلِ قَومِ اِسرائیل رَیی کد و اُونا مردُم ره گَزِید و غَدر مردُم مُرد. ۷امزُو خاطر مردُم دَ پیشِ مُوسیٰ اَمَد و گُفت: ”مو گُناه کدے، چراکه دَ خِلافِ خُداوند و دَ خِلافِ ازتُو توره گُفتے. لُطفاً دَ پیشِ خُداوند دُعا کُو تا مارها ره از مو دُور کُنه.“ و مُوسیٰ بَلدِه قَوم دُعا کد. ۸و خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”یگ مار دَ شکلِ مارِ زاردار جور کُو و اُو ره دَ بَلِه یگ دِستَک‌چیو سخت کُو. اوخته هر نفرِ مار گزِیده که سُون ازُو توخ کُنه، زِنده مُومنه.“ ۹پس مُوسیٰ یگ مارِ برونزی جور کد و اُو ره دَ سرِ دِستَک‌چیو سخت کد؛ اوخته هر کسی ره که مار مِیگزِید، امی که اُو سُون مارِ برونزی توخ مُوکد، زِنده مُومَند.
۱۰بعد ازُو بَنی اِسرائیل کوچ کده دَ اوبوت خَیمه زَد ۱۱و از اوبوت کوچ کده دَ عَیی-عَبارِیم خَیمه زَد، دَ بیابونی که رُوی دَ رُوی موآب سُون آفتَو بُرشُد بُود. ۱۲ازُونجی کوچ کده دَ درِّه زارِد خَیمه زَد. ۱۳از درِّه زارِد کوچ کده دَ اُو سُونِ دَرِّه اَرنون خَیمه زَد، دَ بیابونی که نزدِیکِ سرحدِ اَموری ها بُود؛ چُون اَرنون سرحدِ موآب اَسته و یگ مَرز بَینِ موآبی ها و اَموری ها. ۱۴امزی خاطر دَ «کِتابِ جنگای خُداوند» گُفته شُده:
”دَ واهیب دَ منطقِه سوفه
و قول ھای اَرنون ۱۵و دامَنه های قول ها
که طرفِ شارِ عار اِدامه دَره
و دَ سرحدِ موآب تکیه زَده.“
۱۶اُونا ازُونجی دَ بِئیر کوچ کد؛ اِی امُو چاه اَسته که خُداوند دَ بارِه شی دَ مُوسیٰ گُفت: ”قَوم ره جم کُو تا دَزوا آو بِدیُم.“ ۱۷اوخته اِسرائیل اینی سرُود ره خاند:
”اَی چاه، فَواره کُو.
شُمو دَ بارِه شی سرُود بِخانِید،
۱۸ دَ بارِه چاهی که حُکمرانا کَند،
و رهبرای قَوم اُو ره قد تَیاقِ حُکمرانی
و تَیاق های خُو غَوُج کد.“
اُونا اِدامه دَده از بیابو دَ متانه ۱۹و از متانه دَ نحَلِیئیل و از نحَلِیئیل دَ باموت ۲۰و از باموت دَ دَرِّه کوچ کد که دَ مُلکِ موآب اِدامه دَره و دَ نزدِیکِ بِلندی کوهِ پیسگه اَسته که بیابو از اُونجی دِیده مُوشه.
۲۱اوخته بَنی اِسرائیل قاصِدا ره پیشِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها رَیی کده گُفت: ۲۲”مو ره بیل که از سرزمِین تُو تیر شُنی؛ مو از مینکلِ زمِینا و باغ های انگُور تُو نَموری و از آوِ چاهِ تُو ام وُچی نَمُونی؛ مو از سَرَکِ عُمُومی موری تاکه از مُلک تُو تیر شُنی.“ ۲۳مگم سِیحون دَ بَنی اِسرائیل اِجازه نَدَد که از مُلک شی تیر شُنه، بَلکِه تمامِ قَوم خُو ره جَم کد و دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل دَ بیابو رفت؛ اُو دَ منطقِه یاهَص اَمَد و قد بَنی اِسرائیل جنگ کد. ۲۴اوخته بَنی اِسرائیل اُو ره قد دَمِ شمشیر زَد و سرزمِینِ شی ره از درِّه اَرنون تا درِّه یَبوق و تا سرحدِ عمونی ها تَصَرُف کد؛ چراکه مَرزِ عمونی ها مُستَحکم بُود. ۲۵ خُلاصه بَنی اِسرائیل تمامِ امزُو شارا ره گِرِفت و دَ پگِ شارای اَموری ها جای-دَ-جای شُد، یعنی دَ حِشبون و تمامِ آغِیلای شی. ۲۶حِشبون شارِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها بُود؛ اُو قد پادشاهِ سابِقِ موآب جنگ کدُد و تمامِ سرزمِین شی ره تا اَرنون گِرِفتُد. ۲۷امزی خاطر شاعِرا مُوگه:
”دَ حِشبون بیِید تا آباد شُنه؛
تا شارِ سِیحون برقرار شُنه.
۲۸چُون آتِش از حِشبون باله شُد،
اَلَنگه از شارِ سِیحون؛
اُو عارِ موآب ره سوختَند
و صاحِبای بِلندی ھای اَرنون ره از بَین بُرد.
۲۹وای دَ حال شُمو اَی موآبیا، شُمو نابُود شُدِید!
اَی قَومِ کِموش، اُو باچه های خُو ره فراری جور کده
و دُخترون خُو ره اَسِیرِ سِیحون پادشاهِ اَموری.
۳۰مو اُونا ره سرنِگون کدی؛
و حِشبون تا دِیبون نابُود شُد.
مو اُونا ره تا نوفَح که نزدِیکِ میدِبا اَسته بیرو کدی.“
۳۱دَ امزی رقم بَنی اِسرائیل دَ سرزمِینِ اَموری ها جای-دَ-جای شُد.
۳۲دَمزُو غَیت مُوسیٰ نفرا ره بَلدِه جاسُوسی شارِ یَعزیر رَیی کد و بَنی اِسرائیل آغِیلای ازُو ره گِرِفت و اَموری ها ره که دَ اُونجی بُود، بُر کد. ۳۳اُونا پس تاو خورد و دَ راهِ باشان رَیی شُد؛ اوخته عوج پادشاهِ باشان قد تمامِ نفرای خُو دَ خِلافِ ازوا اَمَد تا دَ اِدرعَی قد ازوا جنگ کُنه. ۳۴دَ امزُو غَیت خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”ازُو ترس نَخور، چُون ما اُو ره قد پگِ نفرای ازُو و سرزمِین شی دَ دِستِ ازتُو تسلِیم کدیم. دَ حقِ ازُو امُو کار ره کُو که دَ حقِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها کدی که دَ حِشبون زِندگی مُوکد.“ ۳۵پس اُونا عوج ره قد باچه های شی و تمامِ نفرای شی زَد، تا وختِیکه ازُو هیچ کس زِنده نَمَند. اوخته اُونا سرزمِین ازُو ره تَصَرُف کد.