۱حمد-و-ثنا دَ خُداوند!
نیک دَ بَختِ کسی که از خُداوند ترس دَره
و از احکامِ ازُو خوشی کَلو حاصِل مُونه.
۲اَولادِه ازُو دَ رُوی زمی قُدرتمَند مُوشه؛
آدمای نیک دَ هر نسل بَرکت پَیدا مُونه.
۳مال و دارایی دَ خانِه ازُو مییه
و نیکوکاری شی تا اَبَد باقی مُومنه.
۴نُور بَلدِه آدمای راستکار دَ ترِیکی روشَنی مُونه،
بَلدِه هر کسی که رحِیم و بَخشِنده و نیکوکار اَسته.
۵آدمی که مِهربو و قرض دِهِنده یَه
و دَ کارای خُو با اِنصاف اَسته، نیکبَخت-و-کامیاب مُوشه.
۶یقِیناً آدمِ عادِل هرگِز تکان نَمُوخوره؛
اُو تا اَبَد دَ یاد ها باقی مُومنه.
۷اُو از خبرِ بَد ترس نَمُوخوره؛
دِلِ ازُو مُستَحکم اَسته و دَ خُداوند تَوَکُل دَره.
۸دِلِ ازُو اُستوار اَسته و اُو ترس نَمُوخوره؛
دَ آخِر پیروزی خُو ره دَ بَلِه دُشمنای خُو مِینگره.
۹اُو بَخش کده دَ غرِیبا مِیدیه،
نیکی ازُو تا اَبَد باقی مُومنه؛
شاخِ ازُو با عِزَت بِلند مُوشه.
۱۰آدمِ شرِیر اِی ره مِینگره و قار شی باله مییه،
اُو دَندونای خُو ره خَیده تَباه مُوشه؛
آرزوی آدمِ شرِیر دَ هیچ برابر مُوشه.