۱مو ره نَه، اَی خُداوند، مو ره نَه،
بَلکِه نامِ خود خُو ره بُزُرگی-و-جلال بِدی،
بخاطرِ رَحمت و وفاداری خُو!
۲چرا مِلَّت ها بُگیه:
”خُدای ازوا کُجا اَسته؟“
۳خُدای مو دَ عالمِ باله یَه،
ھر چِیزی ره که خاست-و-اِراده کُنه انجام مِیدیه.
۴بُت های ازوا نُقره و طِلّا یَه،
کارِ دِستای اِنسان.
۵اُونا دان دَره، ولے توره گُفته نَمِیتنه،
چِیم دَره، ولے دِیده نَمِیتنه.
۶اُونا گوش دَره، ولے شِنِیده نَمِیتنه،
بِینی دَره، ولے بُوی کده نَمِیتنه.
۷اُونا دِست دَره، ولے حِس کده نَمِیتنه،
پای ها دَره، ولے راه رفته نَمِیتنه
و از کٹُوک خُو آواز ام بُر نَمِیتنه.
۸کسای که اُونا ره جور مُونه، رقمِ ازوا اَسته
و ام هر کس که دَزوا تَوَکُل مُونه.
۹اَی اِسرائیل، دَ خُداوند تَوَکُل کُو؛
اُو مَدَدگار و سِپر شُمو اَسته.
۱۰اَی خانَوارِ ھارُون، دَ خُداوند تَوَکُل کُنِید؛
اُو مَدَدگار و سِپر شُمو اَسته.
۱۱اَی کسای که از خُداوند ترس دَرِید، دَ خُداوند تَوَکُل کُنِید؛
اُو مَدَدگار و سِپر شُمو اَسته.
۱۲خُداوند مو ره دَ یاد خُو دَره؛ اُو مو ره بَرکت مِیدیه.
اُو خانَوارِ اِسرائیل ره بَرکت مِیدیه؛
اُو خانَوارِ ھارُون ره بَرکت مِیدیه؛
۱۳اُو کسای ره بَرکت مِیدیه که از خُداوند ترس دَره،
کٹه و ریزِه ره.
۱۴خُداوند دَز شُمو پِرَیمو بِدیه،
دَ خودون شُمو و دَ بچکِیچای شُمو.
۱۵شُمو بَرکت یافته های خُداوند بَشِید
که اُو آسمو و زمی ره خَلق کد.
۱۶آسمونا، آسمونای خُداوند اَسته،
لیکِن زمی ره اُو دَ بَنی آدم بخشِیده.
۱۷مُرده ھا خُداوند ره سِتایش نَمُونه،
و نَه ام تمامِ کسای که دَ عالمِ خاموشی موره،
۱۸بَلکِه مو خُداوند ره سِتایش مُونی،
از آلی تا اَبَد.
حمد-و-ثنا دَ خُداوند!